Δεν ειμ' εγώ σπορά της Τύχης
ο πλαστουργός της νιας ζωής.
Εγώ 'με τέκνο της Ανάγκης
κι ώριμο τέκνο της Οργής.
Δε δίνω λέξεις παρηγοριά,
δίνω μαχαίρι σ' ολουνούς,
καθώς το μπήγω μες το χώμα
γίνεται φως, γίνεται νους.
Κ.Βάρναλης
Για να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται οι παλιοί.....
ante na doume
ΑπάντησηΔιαγραφή