ΤΑ ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ ΙΔΕΩΔΗ

 

1η Αυγούστου του 1936  ξεκίνησαν οι ναζιστικής αισθητικής, Ολυμπιακοί του Βερολίνου, στους οποίους ο Χίτλερ ήθελε να δείξει σε όλον τον κόσμο την υπεροχή τόσο του κράτους του όσο και της φυλής του.

Ήταν η πρώτη φορά μάλιστα που οι Αγώνες καλύφθηκαν και από την τηλεόραση, ενώ υπήρχαν μεγάλες οθόνες σε κεντρικά σημεία του Βερολίνου.

 Στο κατάμεστο Ολυμπιακό στάδιο, οι μόνες ομάδες που χαιρέτησαν ναζιστικά την ηγεσία της Γερμανίας και τον Αδόλφο Χίτλερ ήταν η ελληνική   (αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως στην Ελλάδα την περίοδο εκείνη δεν είχε εγκαθιδρυθεί ακόμη η δικτατορία της 4ης Αυγούστου, του Ιωάννη Μεταξά!) , η ιταλική, η γαλλική, η αυστριακή και η γερμανική φυσικά.

Οι “αθάνατοι” της ΔΟΕ αποτελούν έναν εσμό ρατσιστών που ιστορικά νομιμοποίησαν από τον μπαμπά των αυγών, το Χίτλερ(ολυμπιακοί αγώνες του 1936) μέχρι το απαρτχάιντ, οι αγώνες είναι εκτός από το πανηγύρι των χορηγών και της ντόπας, εκτός από μια διοργάνωση που προϋποθέτει το διωγμό των απόκληρων και όσων αντιδρούν(καμιά φορά με κόστος εκατοντάδες νεκρούς, Μεξικό 1968) μια μεγάλη μπίζνα σεξο-τουρισμού και ξεπλύματος μαύρου χρήματος από λαθρεμπόριο όπλων και ναρκωτικών που  το κόστος της αθροίζεται στο δημόσιο χρέος. Ας ψάξει κανείς τις διαδρομές των αθάνατων και θα πειστεί πως οι τελευταίοι που μπορούν να πλασάρονται ως αντιρατσιστές είναι οι διοργανωτές και οι χορηγοί των αγώνων.

Οι μεταμοντέρνοι ολυμπιακοί δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική ιδέα ούτε ως προς την αρχαιότητα, ούτε ως προς αυτό που πρεσβεύουν , αλλά ούτε προς το Ολυμπιακό ήθος και πνεύμα,  έχουν χρησιμοποιηθεί  από τον καπιταλισμό, ως προς τη εκμετάλλευση της ιδέας και αυτού που πρεσβεύουν, από την προσπάθεια αναβίωσής τους στην Αθήνα το 1896. Και φτάνουμε εν έτη 2012 να συνεχίζει το Λονδίνο τους Ολυμπιακούς της μίζας, της καταστολής, της ντόπας και των πολυεθνικών.

"Η ψευδολατρεία των Ολυμπιακών Αγώνων"  Απόσπασμα από το περιοδικό Babushka

"Tο μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας ζει για να δουλεύει για να ζει και όλα αυτά για ένα κομμάτι ψωμί, για οικονομικές απολαβές δηλαδή που δεν συντηρούν ούτε δίνουν την δυνατότητα επιβίωσης σε ένα  άτομο. Κάτω από αυτή την αδυναμία χειραφέτησης του σώματος και των ιδεών φτάνουμε στην ψυχική και νοητική χειραγώγηση και καθοδήγηση.  Λόγω λοιπόν της σωματικής και ψυχολογικής καταπίεσης που ασκείται στο άτομο για να μην αντισταθεί, εναντιωθεί και εξεγερθεί του δίνουν ως διέξοδο τον αθλητισμό ( και δεν μιλάμε για τον υγιή αθλητισμό που ανήκει στην εργατική τάξη και έχει ως σκοπό την ψυχαγωγία, την κοινωνικοποίηση και σωματική υγεία) και όταν ο αθλητισμός δεν είναι αρκετός από μόνος του, τότε κάνει την εμφάνισή της η εθνική και πατριωτική υπερηφάνεια. Κάπως έτσι και στις μέρες μας υπό την πίεση της κρίσης περάσαμε από τα «λιοντάρια με τα χρυσά πόδια και τις βαθιές τσέπες» της εθνικής ποδοσφαίρου, στα παλικάρια της καλαθοσφαίρισης και ύστερα στην νέα ελπίδα της ομάδας ποδοσφαίρου U-19. Όμως όλα αυτά δεν ήταν αρκετά για να αναδείξουν το εθνικοπατριωτικό ιδεώδες  και καταλήγουμε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου.

 Βέβαια από μια πλευρά, βάση της κοινωνικής κινητικότητας, ενώ πριν ένα χρόνο οι πλατείες ήταν γεμάτες από αγανακτισμένους πολίτες, σήμερα βλέπουμε τους Ισπανούς να βρίσκονται στους δρόμους και να μάχονται για το μέλλον τους, σε αντίθεση με τους Έλληνες που απολαμβάνουν το καφεδάκι τους σε κάποια παραλία την στιγμή που μισθοί και συντάξεις εξανεμίζονται.  Λίγο η μπάλα, λίγο οι διπλές εκλογές, λίγο το καλοκαίρι, ο Έλληνας κουράστηκε να αντιστέκεται και πήγε διακοπές με τα λεφτά που δεν έχει. Μόνη ελπίδα της χαμένης εθνικής υπερηφάνειας, οι μονομάχοι που στάλθηκαν στο Κολοσσαίο του Λονδίνου.  

Πολλοί είναι αυτοί που για διάφορους λόγους τοποθετούνται ενάντια στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ένας από τους πιο βασικούς είναι, πως οι αγώνες αυτοί δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική ιδέα ούτε ως προς την αρχαιότητα, ούτε ως προς αυτό που πρεσβεύουν , αλλά ούτε προς το Ολυμπιακό ήθος και πνεύμα. Οι αγώνες αυτοί κατά την διάρκεια της ιστορίας, έχουν χρησιμοποιηθεί  από τον καπιταλισμό, ως προς τη εκμετάλλευση της ιδέας και αυτού που πρεσβεύουν, από την προσπάθεια αναβίωσής τους στην Αθήνα το 1896.

Στη διάρκεια της ιστορίας οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν καταλήξει να γίνουν ένα μεγάλο φιάσκο το οποίο εκμεταλλεύονται ηγέτες – ηγεσίες και πολυεθνικές εταιρίες, αθλητές για λίγα λεπτά δόξας και αρκετά χρήματα είναι ικανοί να θέσουν σε κίνδυνο τη σωματική τους ακεραιότητα, μέχρι και την ζωή τους.

Κάνοντας μια μικρή ιστορική αναδρομή στη ιστορία των Ολυμπιακών αγώνων βλέπουμε :

- Κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων στην αρχαιότητα έπαυαν  οι εχθροπραξίες και οι άνθρωποι αγωνίζονταν ο ένας πλάι στον άλλο ακόμα και αν ήταν εχθροί ορκισμένοι.

- Η ευγενής άμιλλα και το δάφνινο στεφάνι  έγιναν ένας ελεεινός και άγριος ανταγωνισμός μεταξύ χημειών κα ντόπας, χρυσά μετάλλια και πακτωλός ποταμός χρήματος.

- Οι αρχαίοι αθλητές αγωνίζονταν γυμνοί , σήμερα οι βιομηχανίες μόδας και αθλητικής ένδυσης επενδύουν εκατομμύρια ( και μην ξεχνάμε πως οι εταιρίες αυτές   εκμεταλλεύονται ανήλικα παιδιά στα εργοστάσια τους κάτω από ανύπαρκτες συνθήκες υγιεινής, ανύπαρκτα μεροκάματα και ατέλειωτες ώρες εργασίας)

- Ολυμπιακοί Αγώνες Βερολίνο 1936, η αντισημιτική κυβέρνηση του εθνοσοσιαλιστικού κόμματος εκμεταλλεύτηκε το γεγονός της διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων για να βελτιώσει την εικόνα της Γερμανίας στο εξωτερικό και να αποσπάσει την προσοχή από τις προθέσεις της.

- Ολυμπιακοί Αγώνες Μόναχο 1972, η  Σφαγή του Μονάχου έγινε κατά τη διάρκεια των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1972, όταν μέλη της Ισραηλινής αποστολής έπεσαν θύματα απαγωγής από την παλαιστινιακή τρομοκρατική οργάνωση Μαύρος Σεπτέμβρης. Η απαγωγή έληξε με αποτυχημένη επέμβαση της γερμανικής αστυνομίας, κατά την οποία σκοτώθηκαν 9 αθλητές, ένας αστυνομικός και πέντε από τους απαγωγείς. Μαζί με τους δυο αθλητές που είχαν δολοφονηθεί νωρίτερα, ο τελικός απολογισμός έφτασε τους 17 νεκρούς.

- Ολυμπιακοί Αγώνες Ατλάντα 1996, γήπεδα από προκάτ, « κτιστήκαν» εν ριπή οφθαλμού και με την ίδια ταχύτητα εξαφανίστηκαν υπό την καθοδήγηση της Coca Cola

- Ολυμπιακοί Αγώνες Αθήνα 2004,  υπερσπατάλη χρημάτων και το μεγαλύτερο μέρος των Ολυμπιακών έργων μετά το τέλος τους, έμειναν ανεκμετάλλευτα και στο έλεος επιτήδειων.

- Ολυμπιακοί Αγώνες Λονδίνο 2012, αντιπυραυλικά συστήματα στις ταράτσες των σπιτιών, ο στρατός και δυνάμεις ασφαλείας  είναι περισσότεροι από τους αθλητές και τους επισκέπτες. Το Αγγλικό «δίκαιο» σε έξαρση.

- Η Coca Cola είναι χορηγός των Ολυμπιακών Αγώνων από το 1928 και η McDonald's, εδώ και 36 χρόνια, η οποία επέκτεινε την χορηγία της για άλλα 8 χρόνια.

Η ιστορία είναι γεμάτη παραδείγματα και όσο περισσότερο ψάχνει κανείς, τόσο περισσότερα μελανά σημεία βρίσκει. Όπως και να έχει, δεν πρέπει να ξεχνάμε ποιοι ήταν οι πραγματικοί λόγοι ύπαρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αρχαιότητα,  το Ολυμπιακό Πνεύμα, τις αξίες που αντιπροσώπευε όπως ήταν το ήθος, η περηφάνια, η αγάπη για τη γη, ο σεβασμός, η δύναμη, η αγάπη για την ειρήνη και η συμφιλίωση των χωρών."