ΜΕΤΑΛΑΣ ΡΟΥΦΙΑΝΟΜΠΑΤΣΟΣ

Από τότε που οι οργανωμένες ληστρικές συμμορίες εξελίχθηκαν και συνασπίστηκαν σε μια οντότητα που ονομάσανε Κράτος, είχαν σαν βασικό μέλημα την διατήρηση της παρασιτικής τους ύπαρξης ενάντια στην κοινωνία. Οτιδήποτε εξέφραζε την αντίρρηση και την διαφωνία του ενάντια στο Κράτος, έπρεπε να καταγραφεί, να ελεγχθεί, να εκμηδενιστεί. Πόσο μάλλον οτιδήποτε επιζητούσε έμπρακτα την ανατροπή του. Έπρεπε να κατασταλεί. Για να προλαμβάνει τέτοιου είδους καταστάσεις το Κράτος, έπρεπε να γνωρίζει τις κινήσεις και να τις ελέγχει πριν πάρουν οργανωμένη και καθολική μορφή. Έτσι συνήθως «έμπαζε» δικούς του ανθρώπους, για να μπορούν να συλλέγουν πληροφορίες για καθέναν και καθετί που του φαινόταν εχθρικό και ανατρεπτικό. Τους λεγόμενους ρουφιάνους.
Από τότε μέχρι σήμερα, το σκηνικό επαναλήφθηκε αμέτρητες φορές, μόνο που σήμερα η εξέλιξη της τεχνολογίας στα χέρια της εξουσίας φαίνεται να αντικατέστησε τους χαφιέδες με τεχνολογικά μέσα καταγραφής. Κοριούς, κάμερες υψηλής ανάλυσης, παρακολουθήσεις και καταγραφή τηλεφωνικών συνομιλιών, έλεγχος e-mails και διαδικτυακών επαφών, κατασκοπευτικούς δορυφόρους…
Ή μήπως οι παραδοσιακοί ρουφιάνοι συνεχίζουν να δρουν ανενόχλητα, παράλληλα με τα υπερσύγχρονα μέσα τεχνολογικού ελέγχου; Τα παραδείγματα πολλά. Όπως όλα δείχνουν οι (παρα)κρατικοί και οι επίσημοι κρατικοί χαφιέδες κυκλοφορούν κατά πολλοί (οπλισμένοι ή μη) ανάμεσα στην κοινωνία. Πρόσφατο παράδειγμα το περιστατικό με τον ασφαλίτη-μεταλά Χρήστο Γιαννακούλη.

Ο εν λόγω μπάτσος, που διατηρεί μαγαζί με ρούχα μουσικό υλικό στην Αθήνα, στην περιοχή του Μοναστηρακίου με το όνομα «Ξήγας», αφοπλίστηκε (αφού τράβηξε και πιστόλι) και παραδόθηκε στους ανωτέρους του, από οικοδόμους, όταν αναγνωρίστηκε να παρακολουθεί, μαζί με δυο άλλους συναδέλφους του, πορεία για την πρωτομαγιά το 2003. Αξίζει να σημειωθεί ότι μαζί του έφερε και ταυτότητα σπουδαστή του Τ.Ε.Ι. Αθήνας... Από τότε μέχρι σήμερα η χαφιέδικη δράση του «Ξήγα» (τύφλα να ‘χουν οι ξηγημένοι) συνέχιζε να υφίσταται, αφού με το προσωπείο του «Ροκά» διοργάνωνε συναυλίες METAL συγκροτημάτων (κυρίως THRASH) σε διάφορα μαγαζιά της πρωτεύουσας. Αυτό του έδινε το άλλοθι να κυκλοφορεί σε underground και νεολαιίστικους χώρους και να φακελώνει ανυποψίαστους νέους.
Η χαφιέδική του πορεία φαίνεται να τελειώνει κάπου εδώ, αφού η δημοσίευση του περιστατικού σε πολλές ιστοσελίδες, mails και έντυπα γνωστοποίησε το ρόλο του σε μεγάλο αριθμό νεολαίων.

[ «Το μικρό περίστροφο είχε μια σφαίρα ακόμη. Θα κατέβει από το αυτοκίνητο. Έστρεψα την κάνη στον κρόταφο και του τίναξα τα μυαλά στον αέρα. Θα πεθάνει χωρίς ούτε έναν στεναγμό. Θα ριγήσει για μια στιγμή και μετά θα μείνει ακίνητος για πάντα… Η τελευταία μου κίνηση πριν απομακρυνθώ ήταν να κατουρήσω το πτώμα του. Ήταν η τελετή πού άξιζε σε κάθε ρουφιάνο.» (Edward Bunker ΄΄Σαν ένα άγριο κτήνος΄΄) ]