ΣΟΥ ΤΑΖΟΥΝΕ ΛΑΓΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΨΗΦΙΣΕΙΣ ; ΓΑΜΙΕΤΑΙ ΤΟ ΚΩΛΟΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ !

Οι εκλογές συστήθηκαν όχι για απεγκλωβισμό από την κρίση, αλλά για την σύσταση ενός διακομματικού κέντρου εξουσίας που θα ηγεμονεύουν οι τραπεζίτες και θα επιβάλλουν συγκεκριμένες οικονομικές πολιτικές του Κεφαλαίου. Τα δυο εναλλασσόμενα κόμματα, σταθερά στην Εξουσία εδώ και χρόνια, έρχονται σ’ αυτή τη χρονική περίοδο να απαντήσουν στις πιέσεις και απαιτήσεις του τραπεζικού συστήματος. Ένα σύστημα που σχεδιάζει κατά το δοκούν τις προσδοκίες των ανθρώπων, διαμορφώνοντας κυνικά το μέλλον όλων μας, αποτυπώνοντάς το στα δικά του λογιστικά κέρδη.

Οι εξαρτήσεις που έχουν τα πολιτικά κόμματα με την οικονομική ολιγαρχία, τοπική, ευρωπαϊκή και παγκόσμια, καθώς και οι δεσμεύσεις απέναντι στην Ε.Ε. και τους άλλους διεθνής οργανισμούς οικονομικής υποδούλωσης, δεν αφήνουν περιθώρια για «ξεσφίξιμο του ζωναριού», ανεξάρτητα από το ποιος θα κυβερνήσει.

Το ελληνικό Κράτος εντάσσεται σε ένα ενιαίο διεθνές πολιτικό, οικονομικό και στρατιωτικό μπλοκ, πάντα πρόθυμο στην εξυπηρέτηση των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, πολυεθνικών και του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Οι διαρθρωτικές αλλαγές για πάγωμα μισθών, περικοπές και φοροεπιθέσεις, έχουν την σφραγίδα των Βρυξελλών και τις επιταγές της Ε.Ε. για συμμόρφωση στη συνθήκη του Μάαστριχτ, οπότε όποιο σχήμα και να προκύψει από τις εκλογές θα καταρτίσει σκληρότατο και αντικοινωνικό προϋπολογισμό το 2010. Ένα σχήμα διοίκησης απολύτως απαραίτητο για τις δυνάμεις της τυραννίας , που θα επιταχύνει την οικονομική πειθαρχία και τον οικονομικό ολοκληρωτισμό, σημαίνει ότι ο μηχανισμός του Κεφαλαίου θα πρέπει να απορροφήσει όλο τον κοινοβουλευτικό υπόκοσμο.

Η χώρα μας βρίσκεται ΔΙΑΡΚΩΣ σε περίοδο «δημοσιονομικής προσαρμογής», πράγμα που σημαίνει «λιτότητα και θυσίες», δηλαδή στρίμωγμα των εργαζομένων στον απόπατο, της μεσαίας τάξης στα νύχια των τραπεζών, ενώ παράλληλα οι εξουσιαστικοί αγύρτες συνεχίζουν ανενόχλητοι να κάνουν πάρτυ και να θησαυρίζουν σε βάρος μας, ξαφρίζοντας το χρήμα, μεταμορφώνοντας τον κοινό πλούτο σε προσωπική περιουσία.

Η πλειοψηφία του πληθυσμού ηγεμονεύεται από τις αξίες, τα ιδανικά και τα πολιτιστικά πρότυπα του αστισμού. Ο παρατεταμένος εργασιακός και κοινωνικός μεσαίωνας που βιώνουμε και έχει πυρπολήσει όλες τις πτυχές της ζωής μας με πλήθος νέων νόμων που είναι αποτέλεσμα της εξέλιξης του καπιταλισμού, κυρίως την τελευταία 20ετία, συνεχίζεται. Με διάφορα ιδεολογήματα και προσχήματα, όπως αυτό της οικονομικής κρίσης, το καθεστώς, χτυπάει όχι μόνο τα ψήγματα στοιχειωδών δικαιωμάτων που έχουν απομείνει, αλλά ουσιαστικά διαλύει τη συνοχή και την ύπαρξη της εργατικής τάξης και όλων των καταπιεσμένων.

Η επίπλαστη ευδαιμονία των τελευταίων ετών, που τεχνηέντως λανσαρίστηκε ως «εκσυγχρονισμός», με συμβολικά ορόσημα την είσοδο στην Ο.Ν.Ε., τους Ολυμπιακούς αγώνες και την αναδιάρθρωση της οικονομίας, δεν μπόρεσε να συγκαλύψει για πολύ την σκληρή πραγματικότητα που κρυβόταν από πίσω. Τώρα αναζητούν ευκαιρίες στην οικονομική κρίση για να ξεφορτωθούν και τις τελευταίες δεσμεύσεις απέναντι στους εργαζόμενους, όπως οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, οι ασφαλιστικές συνεισφορές και τα εργασιακά δικαιώματα, τα οχτάωρα και τα ψήγματα προνομίων που απέμειναν.

Δ.Ν.Τ. , Ν.Α.Τ.Ο. , Ο.Ν.Ε. , Ε.Ε. και το ελληνικό Κράτος, ετοιμάζουν χειρότερο κύμα αντικοινωνικών επιθέσεων με προσχεδιασμένη αύξηση της ανεργίας, με μείωση της αγοραστικής δύναμης των εργατικών στρωμάτων, της ανέχειας, του ξεπουλήματος δημόσιας περιουσίας, της αποβιομηχάνισης, της δολοφονικής επίθεσης ενάντια στην νεολαία που εξεγείρεται. Με δολοφόνους μέσα και δίπλα στις δυνάμεις καταστολής, με το παρακράτος και διάφορα σκουπίδια που είναι έτοιμα οι για όλα να συμπληρώσουν το άπλωμα του ήδη σχηματισμένου αστυνομικού Κράτους στον κοινωνικό χώρο, τρομοκρατώντας στο όνομα της «Τάξης και της Ασφάλειας». Με εκφασισμό της δικαιοσύνης, με χαφιεδισμό, με παρακολουθήσεις, με κάμερες παντού, με έλεγχο, με προληπτική καταστολή, με ιδιώνυμα και κουκουλονόμους., με επίθεση ενάντια στην παιδεία, με καταπατήσεις των ακτών, με πυρκαγιές δασών για χάρη των μεγαλοεργολάβων και με εμάς να πνιγόμαστε στις πρώτες πλημμύρες, με συμμετοχή κυβερνητικών στελεχών στο μαφιόζικο έγκλημα, με κουμπάρους, με εργολάβους και λοιπά παράσιτα, με μεθόδους των ολοκληρωτικών καθεστώτων προκειμένου να μας πείσουν και εν ανάγκη να μας αναγκάσουν να πειθαρχήσουμε. Με φοροεπιδρομές και επίπονες αλλαγές στο συνταξιοδοτικό-ασφαλιστικό, με δουλεμπόριο, με ανασφάλιστη εργασία, με απολύσεις, με ενοικιάσεις εργαζομένων, με ωρομίσθια, με stage, με εργατικά ατυχήματα-δολοφονίες. Με χρηματιστηριακές απάτες, με ιδιωτικοποιήσεις μονοπωλιακών τομέων, με φιλελευθεροποίηση της οικονομίας, με την ενίσχυση της ύπαρξης της «γενιάς των 400 και 600 ευρώ».

Διαπλοκή και διαφθορά, περικοπές και φόροι - ότι σκατά είν' οι βουλευτές είναι και οι ψηφοφόροι.

Όλοι αυτοί που έχουν κάτσει στο σβέρκο μας και θέλουν να μας «ωφελήσουν», να μας αντιπροσωπεύσουν και να μας κουμαντάρουν, είναι αυτοί που ευθύνονται για το ότι βρισκόμαστε ένα βήμα πριν τη χρεοκοπία ως χώρα και χρεωμένοι όλοι ως το λαιμό, πράγμα που σημαίνει ότι είμαστε όμηροι των τόκων και του «εξωτερικού χρέους», σκλάβοι που θα πρέπει να δουλεύουμε για όλη μας τη ζωή μόνο και μόνο για να ξεχρεώσουμε.

Ενώ ο πλούτος παρουσιάζεται να ρέει και υποτίθεται ότι διανέμεται αναλογικά μέχρι τα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας, καταλήγει εν τέλει να συσσωρεύετε στις τσέπες μιας συγκεκριμένης τάξης. Παράλληλα οι αυξημένες ανάγκες των εργαζομένων (από τις συνεχόμενες ανατιμήσεις) για να καλυφθούν γίνονται έρμαιο στον δανεισμό, με αποτέλεσμα να παραπαίουν σε διπλή εκμετάλλευση : οι τόκοι είναι υπεραξία που αποσπάται προκαταβολικά από μια μελλοντική εργασία τους, πέρα από την υπεραξία που υφαρπάζεται μέσα στην παρούσα παραγωγική διαδικασία. Φαινόμενα σύμφυτα στην κίνηση των κεφαλαίων και των καπιταλιστικών περιόδων κρίσεων.

Η ΑΝΥΠΟΛΗΨΙΑ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ

Από την μεταπολίτευση και ένθεν, η κοινωνία βιώνει στην καθημερινότητά της την βαρβαρότητα, την αγριότητα και τη σήψη της καπιταλιστικής γραφειοκρατίας. Συνεχώς παρακολουθούμε για σκάνδαλα, μίζες και διαπλεκόμενα συμφέροντα πολιτικών με επιχειρηματίες. Στην ουσία πολιτική χωρίς τις πλάτες και τις τσέπες των επιχειρηματιών και του Κεφαλαίου δεν γίνεται. Από το να εκλεγούν τα κόμματα και οι πολιτικοί, μέχρι να εφαρμόσουν ένα πρόγραμμα ή κάποιους νόμους, πρέπει να έχουν οικονομική στήριξη και πλάτες. Για τον προεκλογικό τους «αγώνα», αλλά και για τα ατομικά τους έξοδα πρέπει να διαθέτουν μια οικονομική «πηγή». Αν δεν προέρχονται από τις γνωστές οικογένειες του Κεφαλαίου, βρίσκουν κάποιους σπόνσορες προσφέροντάς τους ανταλλάγματα, «νομότυπα» ή «παράνομα». Έτσι αν παν αντίθετα με τα συμφέροντα της οικονομικής τους «πηγής», σταματάν να δέχονται και τα οικονομικά οφέλη.

Κατά προέκταση, τα μεγάλα δημόσια έργα, οι υπέρογκοι στρατιωτικοί εξοπλισμοί, οι κρατικές προμήθειες, οι εμπορικές συμφωνίες όπως και κάθε άλλη «αναπτυξιακή δραστηριότητα», είναι «παραγγελίες» μεγαλοεπιχειρηματιών και μια καλή αφορμή να στρωθεί το τραπέζι για το τρελό φαγοπότι της μίζας και της ρεμούλας. Είναι πασίγνωστο πλέον, ότι δεν γίνεται να υπάρξει αστικό κόμμα ή πολιτικός που να μην είναι διαλεγόμενος με οικονομικά συμφέροντα.

Η μαζικότητα των δυο μεγάλων κομμάτων έως και τις αρχές του ’90, είχε ως αποτέλεσμα να επικρατήσουν σε κάθε πολιτική και κοινωνική δομή (συνδικάτα, σωματεία, δημόσιες υπηρεσίες και σε όλους τους θεσμούς) και όλα να διακοσμηθούν από μέλη των δυο αυτών κομμάτων. Αυτό κάνει σαφές ότι η σημερινή διαφθορά έχει απόλυτη συνάφεια με την διαφθορά των δυο αυτών κομμάτων. Η οικονομία των ολιγοπωλίων αντλούσε απ’ τους δυο τα τεράστια υπερκέρδη της και επένδυε στην εκμετάλλευση των εργαζομένων και του παραγόμενου κοινωνικού πλούτου. Αυτό το οικονομικό μοντέλο τροφοδότησε με ηθικές αξίες και το πολιτικό σύστημα των αστικών κομμάτων. Από ένα μόνο σκάνδαλο (Siemens) μάθαμε ότι μόνο μια εταιρεία χρηματοδοτούσε και άρα έλεγχε 150 βουλευτές (όπως τις αρχές του ’90 διάφοροι προμηθευτές του ΟΤΕ χρηματοδότησαν και τα τρία τότε κόμματα.

Κανένα κόμμα και καμιά εξουσιαστική ελίτ δεν θα μας απελευθερώσει. Εξάλλου μας το λένε και οι ίδιοι ότι δεν θέλουν και δεν μπορούν ούτε καν να ελαφρύνουν κάπως τη θέση μας. Θέλουν να μας τα πάρουν όλα, αποφασίζοντας για εμάς πριν από εμάς. Δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη. Βλέπουμε τις πολυτελείς βίλες και τα κότερα, τις δεξιώσεις, την γκλαμουριά, την τεράστια σπατάλη των πλουτοκρατών και των διαφόρων παρασίτων, την ίδια στιγμή επικαλούνται την οικονομική κρίση και κάνουν περικοπές από τους μισθούς, την υγεία, την παιδεία, τις συντάξεις… Η αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος καταρρέει, κλονίζεται ακόμα και στα μάτια των πιο φανατικών οπαδών του. Όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι η διάχυτη δυσωδία που έχει βρωμίσει την καθημερινότητα, είναι σύμπτωμα γενικευμένης και προχωρημένης σήψης που στο γρήγορο διάβα της μολύνει τα πάντα. Τα κόμματα απομονώθηκαν ακόμη περισσότερο από την κοινωνία, γνωρίζοντας μια συνολική αποδοκιμασία, οι αλλαγές όμως έχουν διαμορφωθεί και δρομολογηθεί. Κανένα κόμμα δεν έχει κοινωνική διείσδυση, κανένα δεν έχει καταφέρει να αποφύγει τους ανέμους της διαφθοράς, κανένα κόμμα δεν το εμπιστεύεται η κοινωνία και κανένα κόμμα δεν μπορεί να δράσει σ’ αυτόν τον ήδη διαμορφωμένο πολιτικό και οικονομικό χώρο. Οι μόνοι που απέμειναν να τους συμπαραστέκονται είναι αυτοί στους οποίους υποσχέθηκαν κάποια ανταλλάγματα, μια θέση και κάποιες ελπίδες εργασιακής αποκατάστασης, πουλώντας τους «φύκια για μεταξωτές κορδέλες» τις πιο πολλές φορές.

ΤΟ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΪΟΝ

Οι εκλεκτοί της Εξουσίας έχουν μετατραπεί σε εμπόρευμα, με έμπειρους διαφημιστές να αναλαμβάνουν να μας το παρουσιάσουν όσο πιο ελκυστικό γίνεται. Τους καθορίζουν πως θα ντυθούν, τον τρόπο που θα κάθονται μπροστά στις κάμερες, πως θα κουνούν τα χέρια τους, τον τόνο της φωνής τους και όλα τα συναφή. Οι επικοινωνιολόγοι τους παρέδωσαν τα καλύτερα και ακριβότερα μαθήματα για να γίνουν αρεστοί και «πιασσάρικοι» στο κοινό τους. Εκατομμύρια ευρώ δαπανήθηκαν για τις προεκλογικές φιέστες και την διαφήμιση.

Όπου και να κοιτάξεις, σε όποια περιοχή της χώρας, το μάτι σου πέφτει πάνω στις γυαλισμένες κωλόφατσες χαμογελαστών πολιτικών μπινέδων. Ξαφνικά, τα επιτελεία των κομμάτων και οι βουλευτές απέκτησαν μια απότομη ευαισθησία για όλους και για όλα. Μεγαλόσχημες ρητορείες ατέλειωτων ωρών για τα δήθεν προγράμματά τους, πολιτικαντισμοί και λοβιτούρες, ενδιαφέρον μέχρι και για τον τελευταίο πολίτη. Υποσχέσεις για διορισμούς και για αποκατάσταση στο μέλλον. Εκεί πατάει και η αναμονή για την πολυπόθητη ψήφο. Στην ανασφάλεια για το σκοτεινό μέλλον που διαγράφεται και στην προσμονή για μια θέση στο δημόσιο ή σε κάποια εταιρεία για τους νέους, για τις οικογένειες και κυρίως για τους γονείς που ελπίζουν να βολευτεί κάπου το παιδί τους με την παρέμβαση κάποιου υπουργού, αφού η αξιοκρατία και το αδιάβλητο των διορισμών έχει παρέλθει προ πολλού.

Δεν ξεχνούν να μας υπενθυμίσουν πως όλοι είμαστε ίσοι και ελεύθεροι. Κάποιο τρώνε με χρυσά κουτάλια και κάποιοι ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας. Είμαστε όλοι ίσοι, αλλά κάποιοι κάνουν τα κουμάντα, την διαχείριση, την εξουσία, το γόητρο και τον πλούτο και κάποιοι το βάσανο της εργασίας, της ανεργίας, του άγχους της ανασφάλειας. Είμαστε όλοι ίσοι, αλλά δεν είμαστε όλοι κεφαλαιοκράτες. Είμαστε όλοι ίσοι, αλλά κάποιοι δεν είμαστε ούτε καν άνθρωποι. Η ελευθερία κάποιων έχει μεγαλύτερη αξία από αυτήν κάποιων άλλων. Αποφασίζουμε όλοι για τις ζωές μας, αλλά μόνον κάποιο λίγοι παίρνουν αποφάσεις για τη δική μας τη ζωή και ενάντιά μας.

Όποιο κόμμα ή συνασπισμός κομμάτων και να έρθει στην Εξουσία μέσα στα πλαίσια μιας αστικής δημοκρατίας, η πολιτική που θα ακολουθήσει θα είναι ίδια και απαράλλαχτη : προνόμια για τους λίγους και φτώχεια για τους πολλούς.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ, Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

Το τέλος των καπιταλιστικών υποσχέσεων έχει οδηγήσει σε μια νέα απόπειρα κοινωνικής συναίνεσης, αυτή τη φορά στη βάση του φόβου και των νομοθετημάτων που παραπέμπουν σε ολοκληρωτικές λύσεις. Οι εξουσιαζόμενοι (άνεργοι, νεόπτωχοι, επισφαλείς, νεολαίοι, εργαζόμενοι, πτυχιούχοι, μετανάστες…) κατατάσσονται σε ανάξιες για βίο ζωές, στοιβαγμένοι στον αποκλεισμό και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η άρχουσα τάξη και οι συνεργάτες της, συνεχίζουν ανενόχλητοι να μας ληστεύουν και να μας κοροϊδεύουν ξεδιάντροπα σκάβοντας όμως με τα ίδια τους τα χέρια τον λάκκο τους. Υποδαυλίζοντας τον κοινωνικό ανταγωνισμό, αναζωπυρώνουν την ταξική πάλη που θα τους φέρει αντιμέτωπους με την κοινωνική αμφισβήτηση και την ανατροπή της κυριαρχίας τους.

Σ’ αυτές τις αντίξοες συνθήκες, Κράτος και Κεφάλαιο επιστρατεύουν την ωμή βία ενάντια στην διάχυτη κοινωνική οργή που προμηνύει την επερχόμενη καταιγίδα. Αντιδρούν σπασμωδικά, μιας και νοιώθουν την απειλή, γιατί δεν έχουν άλλη δυνατότητα να σταματήσουν τις εξελίξεις. Η αντίδρασή τους αυτή αποκαλύπτει την ολοκληρωτική φύση της δημοκρατίας και τα όριά της. Γνωρίζουν ότι ένας αντίστοιχος Δεκέμβρης θα ξανασυμβεί αναπόφευκτα, αλλά θα είναι πιο μαζικός , οργανωμένος, πολλυσυμετοχικός και επίμονος.

Δεν έχουμε αποχαυνωθεί τελείως. Όσο και να προσπαθούν με τα Μέσα Μαζικής Αποχαύνωσης και Προπαγάνδας τους να μας κοιμίσουν με διάφορα παραμύθια, οι εφιάλτες που η καθημερινότητα και η πραγματικότητα γεννά και οι ανυπόφορες συνθήκες που βιώνουμε , μας κρατάνε ξάγρυπνους. Και επειδή υπάρχει και ένα όριο στην ξεφτίλα και την υπομονή και εμείς έχουμε πιάσει πάτο, είναι καιρός να αντισταθούμε έστω και στις πιο απλές μορφές, όπως είναι η έμπρακτη άρνησή μας να συμμετέχουμε ενεργά στο σύστημα, να το στηρίζουμε συνειδητά με τις δημιουργικές μας δυνάμεις, νομιμοποιώντας το και αναπαράγοντάς το. Θέλουμε τη ζωή μας και τη θέλουμε τώρα.

ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ

Ψηφίζω σημαίνει γίνομαι συμμέτοχος όλων εκείνων που την επόμενη των εκλογών θα με εξαπατούν, θα με καταδυναστεύουν και θα μου στερούν κάθε ίχνος του ευ ζην και της αξιοπρέπειας. Είναι γελασμένος όποιος νομίζει ότι ο κοινωνικός μετασχηματισμός μπορεί να βαδίσει πάνω στα περιθώρια που αφήνει το υπάρχον συνταγματικό και θεσμικό σύστημα. Καμιά σημαντική αλλαγή στη σύγχρονη ιστορία δεν προήλθε μ’ αυτόν το δρόμο.

Το σύστημα καλλιεργεί και εκτρέφει πλάνες περί δημοκρατίας για να εξασθενεί τις δυναμικές παρουσίες και συγκρούσεις. Ο χώρος των μικρών κομμάτων, σχηματισμών και παρατάξεων, σε μια προσπάθεια να άρει την απολυτότητα του δικομματισμού και την εναλλαγή στην εξουσία, αποδεικνύεται βαλβίδα αποσυμπίεσης της κοινωνικής οργής, καθώς και στήριξη και δεκανίκι του πολιτικού συστήματος σε περιπτώσεις που το σύστημα συναντά δυσκολίες στην πραγμάτωση των αντιανθρώπινων στόχων του.

Η άρνηση συμμετοχής σε κάθε μορφή λογικής του «λιγότερο κακού» και γενικά η άρνηση στις εκλογές, είναι θέση ενάντια στα καθεστωτικά πολιτικά κόμματα, ενάντια στον κρατισμό, στον νεοφιλελευθερισμό, στον καπιταλισμό, στην οικονομία και συμβάλει στην κοινωνική αφύπνιση. Υποδηλώνει με τρόπο αυθόρμητο την αγανάκτηση για τις συνέπειες της λειτουργίας του πολιτικοοικονομικού γερασμένου και παρηκμασμένου συστήματος. Εναντιώνεται στην αποδοχή των νέων όρων της συναίνεσης. Αναδεικνύει την γύμνια της αστικής δημοκρατίας, την υστεροβουλία των κομμάτων της αριστεράς και την εγγενή δυσλειτουργία του καπιταλισμού γενικότερα. Αρνούμενοι να συμμετάσχουμε στις εκλογές, αφαιρούμε κάθε περιεχόμενο και κάθε νομιμότητα από τις επιδιώξεις τις άρχουσας τάξης για όλα όσα σχεδιάζει. Η γιορτή της αστικής δημοκρατίας δεν είναι τίποτα άλλο παρά κηδεία της Ελευθερίας.

Σαμποτάροντας τις εκλογές κερδίζουμε την νομιμοποίηση της χρεοκοπίας του κοινοβουλευτισμού στη συνείδηση του λαού και την κατεύθυνση της οικοδόμησης ενός ανώτερου τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας, όπου μπορούμε να μιλάμε και να πράττουμε εμείς οι ίδιοι για τη ζωή μας και όχι να αναθέτουμε σε ανίδεους γραφειοκράτες και διαπλεκόμενους τα ατομικά και κοινωνικά ζητήματα, όπου μπορούμε να αυτό-οργανωθούμε και να αποφασίζουμε ελεύθερα με άμεση δράση αντιστεκόμενοι στη καταστολή, τις κάμερες, στο Κράτος ελέγχου.

Το σαμποτάζ στον εκλογικό θεσμό είναι μια στιγμή της συνεχούς και συνεπούς ρήξης ενάντια στο σύστημα της γενικευμένης αθλιότητας, ενός μέρους από το όλον της κοινωνικής ανατρεπτικής δράσης κάθε δρώντος υποκειμένου που ερωτοτροπεί με την ιδέα της καθολικής επαναστατικής χειραφέτησης και απελευθέρωσης. Για μια ζωή χωρίς δυνάστες και υποτελείς. Για έναν κόσμο λεύτερο και ανεξούσιο.

*ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΥΠΟΣΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΒΔΕΛΛΕΣ ΠΟΥ ΡΟΥΦΗΞΑΝ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΜΑΣ.

*ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΟΥΧΛΙΑΣΜΕΝΗ ΣΥΝΤΑΓΗ.

*ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ.

ΑΚΥΡΟ-ΑΠΟΧΗ