Η νέα τάξη πραγμάτων, σε αντίθεση με τα όσα ευαγγελίζονταν διάφοροι κονδυλοφόροι και υπηρέτες της κυριαρχίας, δεν κατάφερε παρά να μετατρέψει τις διάφορες περιοχές του πλανήτη σε θλιβερά νεκροταφεία, προσφυγικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και να οδηγήσει εκατομμύρια ανθρώπους στην εξαθλίωση, την απόγνωση και τη δυστυχία.Ο νεοφιλελευθερισμός οικοδομεί συνθήκες όμοιες του πρωτοβιομηχανικού καπιταλισμού. Προηγούμενοι όροι και πραγματικότητες της κυριαρχίας όπως σοσιαλδημοκρατία, κράτος πρόνοιας, εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα… ανήκουν οριστικά στο παρελθόν.
Από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 και μετά, γίνεται μια προσπάθεια από μέρους των καπιταλιστών να συμπιεστεί το κόστος εργασίας και παραγωγής. Άμεσο αποτέλεσμα των αναδιαρθρώσεων είναι η μείωση του εργατικού δυναμικού στις επιχειρήσεις και η επέκταση του αυτοματισμού στην βιομηχανική παραγωγή.
Επαγγελματικές ομάδες, κατηγορίες εργαζομένων, κοινωνικές ομάδες και λαοί, όταν δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στον ανταγωνισμό που επιβάλλει η παγκοσμιοποίηση, καταδικάζονται στην πείνα, την ανεργία και τον εξευτελισμό. Συγχρόνως καταργείται ο καθοριστικός ρόλος που έπαιζε το κράτος στην παραγωγή και χτυπιούνται οι «κατακτήσεις» τις εργατικής τάξης (προϊόν παραχώρησης άλλωστε…). Δηλαδή η εικόνα του κράτους πρόνοιας διαλύεται ενώ το κράτος δεν παρεμβαίνει πλέον κεντρικά στην οικονομία (ιδιωτικοποιούνται οι δημόσιες επιχειρήσεις, η εργασία γίνεται αποσπασματική χωρίς ασφάλιση, μειώνεται ο εργάσιμος χρόνος με παράλληλη μείωση των μισθών-ελαστικά ωράρια, δίχως άδειες, αποζημιώσεις κ.λ.π.)
Έτσι εισάγεται σε μεγάλη έκταση η μαύρη εργασία και η υποαπασχόληση. Η ανεργία τινάζεται στα ύψη και χρησιμοποιείται σαν φόβητρο στους εργαζόμενους για πειθάρχηση και μεγαλύτερη παραγωγική απόδοση΄ σε αντίθετη περίπτωση –οι εργαζόμενοι- γνωρίζουν ότι θα πετιούνται στο περιθώριο της ανεργίας , όταν δεν είναι παραγωγικοί και υπάκουοι. Το γεγονός της περιθωριοποίησης του εργατικού δυναμικού μπορεί να προκαλέσει εκρηκτικές καταστάσεις που να υπονομεύουν το σχέδιο της κυριαρχίας , ή να θέτουν σε κίνδυνο την ύπαρξή της.
Μια νέα σύμβαση εργασίας περιορισμένου χρόνου εμφανίζεται, πιο ευέλικτη για τα αφεντικά, που θα επιφέρει ριζική αλλαγή στην διαδικασία παραγωγής δημιουργώντας, επιπλέον ανταγωνιστικές καταστάσεις.
Ο οικονομικός (κυρίως ) πόλεμος που διεξάγεται στο σχεδόν ομογενοποιημένο πεδίο του παγκόσμιου καπιταλισμού είναι αδυσώπητος και απαιτεί απ’τους εμπόλεμους τεράστιες δυνάμεις. Και η Ελλάδα των γελοίων κομμάτων , των πολιτικοοικονομικών κατεστημένων , συντεχνιών και συνδικάτων , χειραγωγών και λαοπλάνων , προσπαθώντας να επιζήσει , προσδοκά μια καλύτερη θέση μέσα στην παγκοσμιοποίηση.
Το ελληνικό κράτος αναζητώντας μια θέση μέσα σε αυτό το νέο σκηνικό εξαπολύει λυσσασμένα για μια ακόμα φορά τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του ενάντια σε κάθε μορφή αντίστασης και διαφορετικότητας.
Λόγω των παγκόσμιων ανακατατάξεων εμφανίζεται ένα μεγάλο κύμα προσφύγων από χώρες ανατολικού - κυρίως – τύπου, σε χώρες του < πρώτου κόσμου > . Η μετανάστευση – μέρος των εξουσιαστικών αναδιαρθρώσεων - , μέλλει να χρησιμοποιηθεί από τους κυρίαρχους σαν ένας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα των σχεδιασμών τους .
…ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ
…Μετανάστης: μια λέξη που παραπέμπει σε καταστάσεις εξαθλίωσης και μιζέριας εκατομμυρίων ανθρώπων αυτού του πλανήτη που πορεύονται σε ένα ταξίδι, συχνά χωρίς επιστροφή, αναζητώντας τις δικές τους Ιθάκες.…Χλευασμός, ειρωνεία , αγωνία, αμηχανία, φόβος, επιτήρηση, πειθαρχία, αδιέξοδο, απομόνωση, απειλές, εκβιασμοί, προπηλακισμοί, δολοφονίες… το σκηνικό που θα συναντήσουν κατά τη διαδρομή και παραμονή τους στη <νέα γη της επαγγελίας>.
Ο 19ος αιώνας, υπήρξε ο αιώνας των μεγάλων μεταναστεύσεων προς τις Νέες χώρες που είχαν <ανακαλυφθεί>. Στο διάστημα αυτό μετανάστευσαν στην Αμερική γύρω στα 60 εκατομμύρια Ευρωπαίοι. Αυτά τα μεταναστευτικά ρεύματα δεν μπορούν να χαρακτηριστούν αυθόρμητα, αλλά, ελεγχόμενα απ’ τις υπό διαμόρφωση αστικές τάξεις, υποκινήθηκαν και ευνοήθηκαν με διάφορους τρόπους στο βαθμό που συνέβαλλαν στην οικονομική ανάπτυξη του, υπό διαμόρφωση επίσης, κεφαλαιοκρατικού συστήματος. Δεν μπορεί να χαρακτηριστεί τυχαίο το γεγονός ότι τόσο το πρώτο κύμα μεταναστών στις αρχές του αιώνα στις Η.Π.Α., όσο και το δεύτερο στη δεκαετία του ΄50 και του ΄60 στις χώρες τις βόρειας Ευρώπης, συμπίπτει με την περίοδο ανάπτυξης των καπιταλιστικών χωρών της δύσης.
Η μετανάστευση έπαιξε και παίζει καταλυτικό ρόλο στην εξισορρόπηση της ζήτησης από τη μία και της προσφοράς εργατικών χεριών απ’ την άλλη, ενώ αποτελεί και μηχανισμό διακρατικών συμφωνιών για να λύσουν το πρόβλημα της ανεργίας, να αποφύγουν ενδεχόμενες κοινωνικές εκρήξεις και να διασπάσουν- διαιρέσουν την εργατική τάξη και το κοινωνικό σύνολο γενικότερα, ωθώντας το σε μια ρατσιστική- εθνικιστική συνείδηση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η εισροή μεταναστών απ’ τη γειτονική Αλβανία στην Ελλάδα (το 1991): μια συμφωνία μεταξύ ελληνικού και αλβανικού κράτους με σκοπό απ’ τη μια την λειτουργία της μετανάστευσης σαν βαλβίδα αποσυμπίεσης του κύματος δυσαρέσκειας που μπορούσε να προκαλέσει κοινωνικές εξεγέρσεις στην Αλβανία, που μετά την κατάρρευση του ανατολικού καθεστώτος είχε αρχίσει να διαμορφώνει μοντέλο δυτικού τύπου( ιδιωτικοποιήσεις, απολύσεις, περικοπές…) , και από την άλλη η παρουσία τους στον ελλαδικό χώρο είχε ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη του , υπό εξέλιξη, ελληνικού <οικονομικού θαύματος>. Πιο πρόσφατο και ανάλογο παράδειγμα η μετανάστευση των κατοίκων της πρώην Γιουγκοσλαβίας στις ευρωπαϊκές χώρες μετά τον πόλεμο (το 1999).
Οι χώρες <υποδοχής> των μεταναστών δεν τους επιφυλάσσουν παρά μόνο τις χειρότερες συνθήκες ζωής (εκατοντάδες νεκροί από τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις όπλων μπάτσων και <αγανακτισμένων πολιτών>, ρουφιάνεμα απ’ τα αφεντικά τους, ληστείες από συνοριακούς κατά την απέλασή τους ... Δεν τους χρησιμοποιούν μόνο για την ανάπτυξη του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά τους οδηγούν ταυτόχρονα στην περιθωριοποίηση καλλιεργώντας ( μέσω των Μ.Μ.Ε. και των αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών) ένα κλίμα ξενοφοβίας. Η παραπληροφόρηση που θέλει να κλονίζεται η σιγουριά της θέσης παραγωγής των ντόπιων εργαζομένων , ωθεί προς μια διασπαστική κατεύθυνση λειτουργώντας ως ασφαλιστική δικλείδα για το καθεστώς, που συνδράμει στο παιχνίδι κράτους και κεφαλαίου που επιθυμούν μια κατακερματισμένη εργατική τάξη που αντιμάχεται μεταξύ της.
Τα αφεντικά δείχνουν μια ιδιαίτερη προτίμηση στους αλλοδαπούς εργάτες, γιατί αυτοί οι αλλοδαποί τυχαίνει να δέχονται να εργαστούν στα πιο χαμηλά επίπεδα μισθού, με κακές συνθήκες εργασίας, χωρίς ασφάλεια και άδεια παραμονής… σπρωγμένοι απ’ την εξαθλίωση, την ανασφάλεια και την ανέχεια ( όπως και οι ντόπιοι εργάτες δέχονται για τους ίδιους λόγους τα ελαστικά ωράρια και τις περικοπές των αποδοχών τους).Δεν είναι τυχαίο πως η προώθηση του σχεδίου για την νομιμοποίηση των μεταναστών που εργάζονται στην Ελλάδα , στις αρχές του ΄98 , και η κάρτα εργασίας ( που βασικά έγιναν για την χαρτογράφηση-φακέλωμα των μεταναστών μέσα στα πλαίσια της συνθήκης SHENGEN ), βρήκε αντιμέτωπους ορισμένους εκπροσώπους της αστικής τάξης που αντέδρασαν στις απελάσεις και τις επαναπροωθήσεις των αλλοδαπών , θεωρώντας αναγκαία την παρουσία τους στην αγορά εργασίας , μη θέλοντας να χάσουν το φθηνό εργατικό δυναμικό.(Θα πρέπει να σημειωθεί πως το 10% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού είναι αλλοδαποί εργάτες που παράγουν το 2,3% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος , ενώ η παρουσία τους στον ελλαδικό χώρο επέφερε μεγάλη αύξηση στο Α.Ε.Π.).
Η περιβόητη <εγκληματικότητα των μεταναστών> (που χρησιμοποιείται και για να βγαίνει <καθαρό> και <καθαγιασμένο> το σύστημα εκμετάλλευσης και καταπίεσης, που το ίδιο γεννά και αναπαράγει την εγκληματικότητα και την πενία), σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης, πριν λίγα χρόνια, αποδεικνύεται πως οι δράστες των σοβαρότερων αδικημάτων ήταν μόλις το 15% αλλοδαποί, ενώ με στατιστικά δεδομένα εφημερίδων που αφορούν την εγκληματικότητα στην Ελλάδα , καταγράφονται κάθε χρόνο περίπου 32.000 κλοπές απ’ τις οποίες 591 βαραίνουν αλλοδαπούς , δηλαδή ένα ποσοστό της τάξης του 1,8%. Το γεγονός ότι η <εγκληματικότητα> είναι αναπόσπαστο στοιχείο ομάδων του πληθυσμού χαμηλού οικονομικοκοινωνικού επιπέδου , αυτή των μεταναστών κυμαίνεται σε πολύ χαμηλά επίπεδα.
Η τρομολάγνα παραπληροφόρηση της εξουσίας σε σχέση με το γνωστό <οι μετανάστες μας παίρνουν τις δουλειές> , που προωθείται για τη διαίρεση των προλετάριων, καταρρέει και μόνο απ’ το γεγονός ότι οι μετανάστες εργάτες , με εξαίρεση τους τομείς της ναυτιλίας και των οικοδομικών έργων , ασχολούνται αποκλειστικά σε τομείς <κοινωνικά απαξιωμένους>, με μηδαμινές δυνατότητες εξέλιξης , όπου σπάνια εργάζεται ένας ιθαγενής εργάτης.
* ΞΕΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΠΛΑΣΤΟΥΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥΣ <ΝΤΟΠΙΟΥ> ΚΑΙ <ΞΕΝΟΥ> ΕΡΓΑΤΗ , ΝΑ ΓΙΓΑΝΤΩΘΕΙ Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤ’ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.
* ΦΤΥΝΟΝΤΑΣ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΝΑ ΠΡΟΤΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑΤΟΣ.
