Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010

Manchester...Calling!

Μετά το πρώτο διπλό ελληνικής ομάδας μέσα στην Ισπανία, ο ΑΡΗΣ θα έχει την ευκαιρία να φέρει και το πρώτο ελληνικό διπλό επί αγγλικού εδάφους, αφού η χθεσινή κλήρωση για τους "32" του Europa League έφερε στο δρόμο της ομάδας μας την Μάντσεστερ Σίτι, με τον πρώτο αγώνα να διεξάγεται στα μέσα Φλεβάρη μέσα στο φλεγόμενο "Κλεάνθης Βικελίδης"! Παράλληλα, πραγματοποιήθηκε και η κλήρωση της επόμενης φάσης, η οποία ανεδειξε ως αντίπαλο του ΑΡΗ στη φάση των "16" την νικήτρια του ζευγαριού Μπεσίκτας - Δυναμό Κιέβου.



Πρόκριση- πρόκριση μέσα στο νήσι!

Vamos ARIS

«Χαμός» στο ΔΣ της Super Κλίκας

Επεισοδιακό με αρκετές εντάσεις, ήταν το σημερινό ΔΣ της Super League. Τι κι αν θέμα συζήτησης ήταν η βία στα γήπεδα και η αναζήτηση λύσεων για την καταπολέμησή της; Οι Μαρινάκης, Πατέρας, Μπέος και ο εκπρόσωπος της ΑΕΚ, Γιώργος Κωνσταντινίδης παραλίγο να έρθουν στα χέρια! Απίστευτο κι όμως... ελληνικό.

Όλα ξεκίνησαν όταν ο πρόεδρος της διοργανώτριας αρχής του πρωταθλήματος, Βαγγέλης Μαρινάκης έκανε λόγο για «τραμπουκισμούς» της ΠΑΕ ΑΕΚ στο μεταξύ τους ντέρμπι στο ΟΑΚΑ.

Ο μεγαλομέτοχος των «ερυθρόλευκων» επέρριψε συγκεκριμένα ευθύνες στους Αδαμίδη και Κωνσταντινίδη για επίθεση στην αποστολή των Πειραιωτών, με τον Κωνσταντινίδη να χαρακτηρίζει τις κατηγορίες ως ευφάνταστα δημιουργήματα, κάτι που εξόργισε τον ιδιοκτήτη του Ολυμπιακού.

«Που τα είδες αυτά;» είπε ο Κωνσταντινίδης απευθυνόμενος στον Μαρινάκη, ο οποίος απάντησε σε έντονο ύφος: «Που τα είδα αυτά; Οι μπράβοι σφαλιάρωσαν(;;;) ένα μέλος της αποστολής (σ.σ.: Φουστέρ)».

«Από το μυαλό σου τα έβγαλες αυτά;(έλα ντε) Τι σημαίνει σφαλιάρωσαν»(;;;) απάντησε ο εκπρόσωπος της Ένωσης, με τον μεγαλομέτοχο του Ολυμπιακού να του λέει: «Κάτσε να έρθω να σου δείξω τι σημαίνει σφαλιαρώνω»(πολλή αντρίλα βρε παιδί μου!)

Σε εκείνο το σημείο όμως παρενέβη ο Πατρίκ Κομνηνός(ο ποιός;) και ορισμένοι ακόμα εκπρόσωποι της ΠΑΕ και το θέμα δεν έλαβε μεγαλύτερες διαστάσεις.

Μαρινάκης VS Πατέρας, με... σφήνα Αχιλλέα Μπέου

Θερμό επεισόδιο όμως υπήρξε και ανάμεσα στους Μαρινάκη και Πατέρα, με τον Μπέο να παρεμβαίνει και να έρχεται σε λεκτική διαμάχη με τον πρόεδρο του «τριφυλλιού».

Αναφερόμενος στην απόφαση αθώωσης του Παναθηναϊκού, ο Μαρινάκης τόνισε ότι: «Δεν υπάρχει αθλητική δικαιοσύνη. Τι πράγματα είναι αυτά;»( α ρε αδικημένε γάβρε!)

Η απάντηση του Νικόλα Πατέρα ήταν άμεση. «Εσύ ως τι είσαι εδώ; Πρόεδρος της Σούπερ Λίγκας ή της Θύρας 7; Εμείς είπαμε τίποτα που αθωώθηκες με την ιστορία με τον Κάκο», τόνισε ο πρόεδρος του «τριφυλλιού», με τον Αχιλλέα Μπέο να παρεμβαίνει εκείνη τη στιγμή, υπέρ του Μαρινάκη και να λέει στον Πατέρα: «Δεν έχεις ούτε το 10% των μετοχών του Παναθηναϊκού».( μιλάνε όλοι μιλάν και οι κ...)

Ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού απάντησε με σκληρούς χαρακτηρισμούς στον Μπέο , λέγοντας: «Πέρασε έξω. Σήκω φύγε από εδώ. Εσύ και όλη σου η οικογένεια δεν έχετε ούτε το 10% του Ολυμπιακού Βόλου. Με ποιο δικαίωμα έρχεσαι εδώ μέσα;» .(ενώ όλοι οι υπόλοιποι έχουν χαχαχα!)

«Άντε από εδώ ρε Φιλιππίδη. Φιλιππίδης και Μήτσου μαζί είσαι ρε. Μπροστινός είσαι. Πόσες μετοχές έχεις;», ήταν η απάντηση του Μπέου που έκανε έξαλλο τον Πατέρα, ωστόσο μετά τα πράγματα ηρέμησαν, όταν ο Αχιλλέας Μπέος αποχώρησε.(διότι πείνασε)

Υ.Γ. 1 Νταιλίκια και κουβέντες καφενείου μεταξύ αχώριστων φίλων!

Υ.Γ. 2 Οι σχολιασμοί στις παρενθέσεις είναι αναγκαίοι!

Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

Skinheads


Μια σύντομη ανασκόπηση της ιστορίας του κινήματος των Σκίνχεντς, από τη γέννησή του τη δεκαετία του 60 στην Αγγλία και τη σχέση του με την ακροδεξιά, τον αντιφασισμό και την εργατική τάξη.

Η αντίδραση των περισσότερων στο άκουσμα της λέξης « Σκίνχεντ» δεν είναι καλή. Οι Σκίνχεντς έχουν ειδωθεί σαν μια ηλίθια, βίαιη και ρατσιστική ομάδα ανθρώπων. Κανείς δεν αρνείται πως πολλοί Σκίνχεντς έχουν ανακατευτεί με ακροδεξιές οργανώσεις ή έχουν υιοθετήσει ρατσιστικές ιδέες, αλλά η καταγωγή της Σκίνχεντ κουλτούρας ήταν πολύ πιο στενά συνδεδεμένη με την πολυφυλετική εργατική τάξη παρά με τις αηδίες περί περηφάνιας της λευκής φυλής.

Η κουλτούρα των Σκίνχεντ ξεπήδησε σαν το αποτέλεσμα 2 αλλαγών στη βρετανική κουλτούρα και κοινωνία. Στις αρχές και τα μέσα της δεκαετίας του 60. Αρχικά το κίνημα των Μοντς που είχε γίνει τόσο δημοφιλές ανάμεσα στη βρετανική νεολαία είχε αρχίσει να χωρίζεται σε διάφορα κομμάτια. Ενώ οι Μοντς της μεσαίας τάξης ήταν σε θέση να συνεχίσουν να αγοράζουν τα τελευταία «μοντελάκια» από την Carnaby Street και να μοδάτα κουρέματα, αυτό ήταν απαγορευτικό για την τσέπη των περισσότερων Μοντς της εργατικής τάξης. Σε μια σκηνή τόσο πολύ βασισμένη στον καταναλωτισμό, η συμμετοχή των νεολαίων της εργατικής τάξης υπονομευόταν. Αυτό οδήγησε στην εμφάνιση των «Χαρντ Μοντς», που ξεχώριζαν από τα κοντοκουρεμένα κεφάλια τους, τα στενά τζην, τις τιράντες και τις εργατικά άρβυλα. Αυτό το στυλ, βασισμένο στην τυπική εικόνα των Βρετανών εργατών, τους διαχώριζε από τους παλιούς Μοντς και τους χίπηδες της μεσαίας τάξης της γενιάς τους.. ήταν μια συνειδητή προσπάθεια της νεολαίας της εργατικής τάξης στη δραματοποίηση και στη λύση του προβλήματος της περιθωριοποίησής της σε μια ταξικά δομημένη κοινωνία.

Την ίδια περίοδο, έχουμε και το μεταναστευτικό κύμα των Τζαμαϊκανών στο Λονδίνο, που έφεραν μαζί τους τη Τζαμαϊκάνικη κουλτούρα των Ρουντ Μπόις, της Ρέγγε και του Σκα. Πολλοί από αυτούς πήγαν να δουλέψουν στις προβλήτες του Λονδίνου και ζούσαν στις κοινότητες της εργατικής τάξης στο Ιστ Εντ. Σαν αποτέλεσμα της συμβίωσης οι ντόπιοι Χαρντ Μοντς αναμίχθηκαν με τους Τζαμαϊκανούς Ρουντ Μπόις , αντάλλαξαν τρόπους συμπεριφοράς και αργκό λεξιλόγιο, χορεύοντας μαζί στις αίθουσες χορού των Γουέστ Ίντιας όλες τις τελευταίες κυκλοφορίες δίσκων Σκα, Ρέγκε, Ροκστέντι και Σόουλ.

Μέσα από αυτή την όσμωση γεννήθηκαν οι Σκίνχεντς, μια υποκουλτούρα της πολυφυλετικής εργατικής τάξης με μια σαφώς καθορισμένη επιθετική στάση απέναντι στην αστυνομία, την κυβέρνηση και τα αφεντικά όντας επίσης και ένα μέσο έκφρασης της δυσαρέσκειας που ένιωθαν πολλοί νέοι εκείνη την εποχή. Αυτή η κουλτούρα θα ανθούσε για πολύ λίγο, φτάνοντας στο απόγειο το 1969 και σβήνοντας σχεδόν στις αρχές του 1970 ανάμεσα στο ξέσπασμα της εσωτερικής βίας και την υστερία των μίντια.

Παρόλα αυτά, το να πει κανείς πως το κίνημα των Σκίνχεντς σταμάτησε στις αρχές του 70 είναι λάθος μιας και από τα τέλη της δεκαετίας του 70 οι Σκίνχεντς επέστρεψαν και απλώθηκαν διεθνώς, στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Δυστυχώς, η αναγέννηση του κινήματος στην Βρετανία ακολουθήθηκε από μια θεμελιώδη πολιτική στροφή. Οι Σκινάδες δεν χόρευαν πλέον πλάι στους Τζαμαϊκανούς Ρούντις, ήταν περισσότερο συνδεδεμένοι με το ανερχόμενο Πάνκ κίνημα και αποτελούσαν εύκολη λεία για στρατολόγηση από ακροδεξιές ομάδες, όπως το Εθνικό Μέτωπο και το πιο ακραίο Βρετανικό Κίνημα. Οι φασιστικές οργανώσεις ξεκίνησαν σκοπίμως να στρατολογούν ρατσιστές Σκίνχεντ (που οι αντιρατσιστές Σκίνχεντς αποκαλούν Μπόουνχεντς) στις μάχες δρόμου με εμιγκρέδες, εθνικές μειοψηφίες και ακροαριστερούς. Αυτή η διαδικασία υποβοηθήθηκε και από τα μίντια που φρόντισαν να φτιάξουν ένα πορτραίτο της νέας υποκουλτούρας άκρως ρατσιστικό. Επίσης από τα μέσα της δεκαετίας του 80 η ακροδεξιά μουσική σκηνή Blood & Honour, είχε γίνει το κύριο μέσο προπαγάνδας με πολλές ναζί Σκίνχεντ και Πάνκ μπάντες, οργανώνοντας μεγάλες συναυλίες και εκδίδοντας περιοδικά.

Ο ακροδεξιός ακτιβισμός ήταν ένα κοινό θέμα στη βορειοαμερικανική σκηνή των Σκίνχεντς και ακόμα περισσότερο στην Ευρώπη (Μια κοινή ιδέα τότε ήταν πως μπορεί κάποιοι Σκίνχεντς στην Αμερική να μην ήταν ρατσιστές, αλλά στην Ευρώπη όλοι οι Σκινάδες ήταν) Οι ρατσιστές Σκίνχεντ στις Η.Π.Α. ήταν οι πρώτοι που οργανώθηκαν σε συμμορίες και έκαναν επιθέσεις εναντίων Πάνκηδων, μη λευκών και αντιρατσιστών Σκίνχεντς. Βέβαια, με την κλιμακούμενη βία των νέο-Ναζί, δεν εκπλήσσει καθόλου που οι αντιρατσιστές Σκίνχεντς άρχισαν να οργανώνονται.

Το 1986, οι Baldies, συστήθηκε στη Μινεάπολη η πρώτη ξεκάθαρα αντιρατσιστική ομάδα Σκίνχεντς με σκοπό να αγωνιστεί ενάντια στους White Knights (Λευκοί Ιππότες) , μια συμμορία νέο-Ναζί. Το 1987, ιδρύθηκε στη Νέα Υόρκη η πρώτη ομάδα SHARP (Σκίνχεντς Ενάντια στη Φυλετική Προκατάληψη) με στόχο την πολεμική ενάντια στον τρόπο που παρουσίαζαν τα μίντια τους Σκίνχεντς ως βίαιους ρατσιστές και τη διάδοση της πληροφορίας για την πολυφυλετική ιστορία της κουλτούρας των Σκίνχεντ. Δεσμεύτηκαν ακόμα να καθαρίσουν τη Νέα Υόρκη από τις ομάδες ρατσιστών Σκίνχεντς που υπήρχαν εκείνη την περίοδο. Το μοντέλο των SHARP απλώθηκε γρήγορα στην Αμερική και την Ευρώπη και μέχρι το 1988 υπήρχαν ομάδες στην Αμερική και στην Ευρώπη. Υπήρξαν και άλλα αντιφασιστικά κινήματα Σκίνχεντς, με αξιοσημείωτους τους RASH (Κόκκινοι και Αναρχικοί Σκίνχεντ)

Σήμερα, οι Σκίνχεντς συνεχίζουν να υπάρχουν σαν νεολαιίστικη υποκουλτούρα διεθνώς. Αν και πολλοί απ αυτούς ακόμα διατηρούν τα ρατσιστικά στοιχεία του παρελθόντος, χάρη στις προσπάθειες αφοσιωμένων αντιφασιστών εντός και εκτός της σκηνής, έχουν πεταχτεί (μερικές φορές κυριολεκτικά) στο περιθώριο. Μεγάλες φασιστικές συναυλίες έχουν σπαστεί και εμποδιστεί να πραγματοποιηθούν, μαγαζιά που διακινούσαν μουσική ναζί έχουν δεχτεί επιθέσεις ως του σημείου να σταματήσουν να μοιράζουν τέτοιο υλικό και ολόκληρη η σκηνή των ναζί Σκίνχεντς έχει οδηγηθεί στην αφάνεια. Μέχρι σήμερα στη Βρετανία, οι ναζί Σκίνχεντς οργανώνουν τις συναυλίες τους στα κρυφά, νοικιάζουν χώρους με ψεύτικα ονόματα και πολλές φορές καλούν τους μπάτσους να τους προστατεύσουν.

Αυτό το άρθρο δεν προσπαθεί να εξωραΐσει την κουλτούρα των Σκίνχεντς. Δεν μπορούμε
ποτέ να ξεχάσουμε πως οι Σκίνχεντς προέκυψαν από την όσμωση της κουλτούρας της μαύρης και της λευκής εργατικής τάξης, σαν ανάγκη της νεολαίας της εποχής να εκφράσει τη δυσαρέσκειά της ενάντια στην αποξένωση της από την καθωσπρέπει κοινωνίας. Εξαιτίας αυτού, υπήρξε πάντα ένας μεγάλος αριθμός Σκινάδων που κράτησαν μια πολυφυλετική προσέγγιση για τους αγώνες της εργατικής τάξης, κατηγορώντας για τα προβλήματά τους, αυτούς που διευθύνουν την κοινωνία και όχι άλλα κομμάτια της τάξης τους που διαφέρουν από αυτούς μόνο στο χρώμα ή τη χώρα προέλευσης.

Το αρχικό άρθρο εδώ: http://libcom.org/history/articles/skinheads/

contrainfo.espiv.net/

Το φάντασμα του Φράνκο με περιβολή Θαπατέρο

Σιώπησε η «δημοκρατική Ευρώπη»...

Έμελλε να είναι η Ισπανία, με τη βαριά φρανκική φασιστική κληρονομιά, η πρώτη χώρα που αποδεικνύει, έμπρακτα, ότι η βίαιη μείωση των εργατικών εισοδημάτων δεν συμβαδίζει πλέον με τη δημοκρατική διακυβέρνηση.

Στις 3/12, η κυβέρνηση Θαπατέρο κήρυξε τη χώρα σε κατάσταση συναγερμού και έστειλε το στρατό να αναλάβει τον έλεγχο των 10 αεροδρομίων, μετά την υπογραφή ενός διατάγματος που αναθέτει στο υπουργείο Άμυνας τον έλεγχο του ισπανικού εναέριου χώρου. Αυτή ήταν η απάντηση του κυβερνώντος Σοσιαλιστικού Κόμματος στην απεργία των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας.
Οι ελεγκτές κατέβηκαν σε μια «από τα κάτω» απεργία, δηλώνοντας μαζικά ασθένεια, γνωρίζοντας ότι υπάρχει στα σκαριά το διάταγμα επιστράτευσης με βαριές ποινές. Αυτή ήταν η πιο πρόσφατη επίθεση της κυβέρνησης σε έναν κλάδο που επιλέχθηκε να επιδειχθεί πολιτική πυγμής, όπως ακριβώς είχε κάνει ο Ρέιγκαν κατά την πρώτη περίοδο του νεοφιλελευθερισμού.
Είναι ο κλάδος που οι κυβερνώντες μπορούν εύκολα να στρέψουν εναντίον του την κοινή γνώμη.
Από τον περασμένο Φεβρουάριο η κυβέρνηση Θαπατέρο, με σωρεία νομοθετικών διαταγμάτων και υπουργικών αποφάσεων, έχει μειώσει τους μισθούς των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας κατά 40%, αυξάνοντας τις ώρες εργασίας και μειώνοντας τις περιόδους ανάπαυσης. Κατάργησε το δικαίωμα της διαπραγμάτευσης, τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Τους επέβαλε να εργάζονται 1.670 ώρες/έτος (αύξηση 500 ωρών ετησίως), κατάργησε τις γονεϊκές άδειες και τις άδειες ασθενείας. Όταν ασθενούσαν, δεν πληρώνονταν, οι μητέρες δεν απολάμβαναν τη νόμιμη μείωση του ωραρίου. Όλα αυτά συνιστούσαν παραβίαση, συλλήβδην, των δικαιωμάτων τους.
Το νέο διάταγμα περί στρατιωτικοποίησης σκόπευε να προλάβει τις αντιδράσεις των εργαζόμενων που προκάλεσε η βίαιη αλλαγή συνθηκών εργασίας και αμοιβής και να δημιουργήσει το πλαίσιο για κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας.
«Πρωτοφανείς οι διαστάσεις της κυβερνητικής αντίδρασης σε καιρούς δημοκρατικής διακυβέρνησης», έγραψε η εφημερίδα El Pais. Και πώς να μην εκπλαγεί ακόμη κι αυτή; Στις 5μ.μ. κήρυξαν την απεργία οι ελεγκτές, στις 9.30 είχε δημοσιευτεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως το διάταγμα στρατιωτικοποίησης των αεροδρομίων. Αμέσως συγκλήθηκε σύσκεψη με τη συμμετοχή του πρωθυπουργού και του αρχηγού της Πολεμικής Σεροπορίας. Στις 11μ.μ. ο Θαπατέρο υπέγραψε τη διαταγή για επιστράτευση. Στις 11.30μ.μ. αξιωματούχοι της άμυνας ανήγγειλαν ότι το «υπουργείο Άμυνας απαιτεί την παρουσία των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας στους χώρους εργασίας τους». Η στρατιωτική αστυνομία βάδισε προς το ξενοδοχείο Auditorium της Μαδρίτης για να διαλύσει συγκέντρωση των ελεγκτών και να τους αναγκάσει να εργαστούν.
Στρατιώτες ανέλαβαν το θάλαμο ελέγχου στη Σεβίλη, στη Μαδρίτη, στη Βαρκελώνη, στα Κανάρια Νησιά και σε πολλά μικρότερα αεροδρόμια. Μονάδες του στρατού έλαβαν εξουσιοδότηση να συλλάβουν ελεγκτές και να τους μεταφέρουν διά της βίας να εργαστούν «υπό στρατιωτική εξουσία». Όσοι δεν υπακούν διαπράττουν έγκλημα που τιμωρείται με φυλάκιση από 6 μήνες έως 6 χρόνια.
Δύο μέρες πριν, ο Θαπατέρο είχε δεχθεί πιέσεις από τις τράπεζες και τις χρηματοπιστωτικές αγορές που κερδοσκοπούν με το ισπανικό χρέος να προχωρήσει στην αναγγελία νέων περικοπών. Αυτές περιλαμβάνουν την ιδιωτικοποίηση του 49% της ΑΕΝΑ (κρατικής επιχείρησης αεροδρομίων και αεροπλοΐας στην οποία εργάζονται οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας), 30% του Κρατικού Λαχείου, μείωση φόρων στις μικρές επιχειρήσεις, αύξηση φόρων στα τσιγάρα και κατάργηση του επιδόματος των 425 ευρώ στους μακροχρόνια άνεργους. Μέτρα που έρχονται να προστεθούν στα άλλα που η κυβέρνηση είχε λάβει μέχρι το καλοκαίρι και ως αντίδραση είχε οργανωθεί στα τέλη Σεπτεμβρίου γενική απεργία.
Σημειωτέον, για να «δείξει υπευθυνότητα» η εκτελεστική επιτροπή του Συνδικάτου των Ελεγκτών Εναέριας Κυκλοφορίας (USCA) είχε ανακαλέσει απεργία προγραμματισμένη για τα τέλη Αυγούστου, υπέρ της οποίας είχε ψηφίσει το 98% των εργαζομένων.

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΔΡΟΜΟΣ