Manchester...Calling!

Μετά το πρώτο διπλό ελληνικής ομάδας μέσα στην Ισπανία, ο ΑΡΗΣ θα έχει την ευκαιρία να φέρει και το πρώτο ελληνικό διπλό επί αγγλικού εδάφους, αφού η χθεσινή κλήρωση για τους "32" του Europa League έφερε στο δρόμο της ομάδας μας την Μάντσεστερ Σίτι, με τον πρώτο αγώνα να διεξάγεται στα μέσα Φλεβάρη μέσα στο φλεγόμενο "Κλεάνθης Βικελίδης"! Παράλληλα, πραγματοποιήθηκε και η κλήρωση της επόμενης φάσης, η οποία ανεδειξε ως αντίπαλο του ΑΡΗ στη φάση των "16" την νικήτρια του ζευγαριού Μπεσίκτας - Δυναμό Κιέβου.



Πρόκριση- πρόκριση μέσα στο νήσι!

Vamos ARIS

«Χαμός» στο ΔΣ της Super Κλίκας

Επεισοδιακό με αρκετές εντάσεις, ήταν το σημερινό ΔΣ της Super League. Τι κι αν θέμα συζήτησης ήταν η βία στα γήπεδα και η αναζήτηση λύσεων για την καταπολέμησή της; Οι Μαρινάκης, Πατέρας, Μπέος και ο εκπρόσωπος της ΑΕΚ, Γιώργος Κωνσταντινίδης παραλίγο να έρθουν στα χέρια! Απίστευτο κι όμως... ελληνικό.

Όλα ξεκίνησαν όταν ο πρόεδρος της διοργανώτριας αρχής του πρωταθλήματος, Βαγγέλης Μαρινάκης έκανε λόγο για «τραμπουκισμούς» της ΠΑΕ ΑΕΚ στο μεταξύ τους ντέρμπι στο ΟΑΚΑ.

Ο μεγαλομέτοχος των «ερυθρόλευκων» επέρριψε συγκεκριμένα ευθύνες στους Αδαμίδη και Κωνσταντινίδη για επίθεση στην αποστολή των Πειραιωτών, με τον Κωνσταντινίδη να χαρακτηρίζει τις κατηγορίες ως ευφάνταστα δημιουργήματα, κάτι που εξόργισε τον ιδιοκτήτη του Ολυμπιακού.

«Που τα είδες αυτά;» είπε ο Κωνσταντινίδης απευθυνόμενος στον Μαρινάκη, ο οποίος απάντησε σε έντονο ύφος: «Που τα είδα αυτά; Οι μπράβοι σφαλιάρωσαν(;;;) ένα μέλος της αποστολής (σ.σ.: Φουστέρ)».

«Από το μυαλό σου τα έβγαλες αυτά;(έλα ντε) Τι σημαίνει σφαλιάρωσαν»(;;;) απάντησε ο εκπρόσωπος της Ένωσης, με τον μεγαλομέτοχο του Ολυμπιακού να του λέει: «Κάτσε να έρθω να σου δείξω τι σημαίνει σφαλιαρώνω»(πολλή αντρίλα βρε παιδί μου!)

Σε εκείνο το σημείο όμως παρενέβη ο Πατρίκ Κομνηνός(ο ποιός;) και ορισμένοι ακόμα εκπρόσωποι της ΠΑΕ και το θέμα δεν έλαβε μεγαλύτερες διαστάσεις.

Μαρινάκης VS Πατέρας, με... σφήνα Αχιλλέα Μπέου

Θερμό επεισόδιο όμως υπήρξε και ανάμεσα στους Μαρινάκη και Πατέρα, με τον Μπέο να παρεμβαίνει και να έρχεται σε λεκτική διαμάχη με τον πρόεδρο του «τριφυλλιού».

Αναφερόμενος στην απόφαση αθώωσης του Παναθηναϊκού, ο Μαρινάκης τόνισε ότι: «Δεν υπάρχει αθλητική δικαιοσύνη. Τι πράγματα είναι αυτά;»( α ρε αδικημένε γάβρε!)

Η απάντηση του Νικόλα Πατέρα ήταν άμεση. «Εσύ ως τι είσαι εδώ; Πρόεδρος της Σούπερ Λίγκας ή της Θύρας 7; Εμείς είπαμε τίποτα που αθωώθηκες με την ιστορία με τον Κάκο», τόνισε ο πρόεδρος του «τριφυλλιού», με τον Αχιλλέα Μπέο να παρεμβαίνει εκείνη τη στιγμή, υπέρ του Μαρινάκη και να λέει στον Πατέρα: «Δεν έχεις ούτε το 10% των μετοχών του Παναθηναϊκού».( μιλάνε όλοι μιλάν και οι κ...)

Ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού απάντησε με σκληρούς χαρακτηρισμούς στον Μπέο , λέγοντας: «Πέρασε έξω. Σήκω φύγε από εδώ. Εσύ και όλη σου η οικογένεια δεν έχετε ούτε το 10% του Ολυμπιακού Βόλου. Με ποιο δικαίωμα έρχεσαι εδώ μέσα;» .(ενώ όλοι οι υπόλοιποι έχουν χαχαχα!)

«Άντε από εδώ ρε Φιλιππίδη. Φιλιππίδης και Μήτσου μαζί είσαι ρε. Μπροστινός είσαι. Πόσες μετοχές έχεις;», ήταν η απάντηση του Μπέου που έκανε έξαλλο τον Πατέρα, ωστόσο μετά τα πράγματα ηρέμησαν, όταν ο Αχιλλέας Μπέος αποχώρησε.(διότι πείνασε)

Υ.Γ. 1 Νταιλίκια και κουβέντες καφενείου μεταξύ αχώριστων φίλων!

Υ.Γ. 2 Οι σχολιασμοί στις παρενθέσεις είναι αναγκαίοι!

Skinheads

Μια σύντομη ανασκόπηση της ιστορίας του κινήματος των Σκίνχεντς, από τη γέννησή του τη δεκαετία του 60 στην Αγγλία και τη σχέση του με την ακροδεξιά, τον αντιφασισμό και την εργατική τάξη.

Η αντίδραση των περισσότερων στο άκουσμα της λέξης « Σκίνχεντ» δεν είναι καλή. Οι Σκίνχεντς έχουν ειδωθεί σαν μια ηλίθια, βίαιη και ρατσιστική ομάδα ανθρώπων. Κανείς δεν αρνείται πως πολλοί Σκίνχεντς έχουν ανακατευτεί με ακροδεξιές οργανώσεις ή έχουν υιοθετήσει ρατσιστικές ιδέες, αλλά η καταγωγή της Σκίνχεντ κουλτούρας ήταν πολύ πιο στενά συνδεδεμένη με την πολυφυλετική εργατική τάξη παρά με τις αηδίες περί περηφάνιας της λευκής φυλής.

Η κουλτούρα των Σκίνχεντ ξεπήδησε σαν το αποτέλεσμα 2 αλλαγών στη βρετανική κουλτούρα και κοινωνία. Στις αρχές και τα μέσα της δεκαετίας του 60. Αρχικά το κίνημα των Μοντς που είχε γίνει τόσο δημοφιλές ανάμεσα στη βρετανική νεολαία είχε αρχίσει να χωρίζεται σε διάφορα κομμάτια. Ενώ οι Μοντς της μεσαίας τάξης ήταν σε θέση να συνεχίσουν να αγοράζουν τα τελευταία «μοντελάκια» από την Carnaby Street και να μοδάτα κουρέματα, αυτό ήταν απαγορευτικό για την τσέπη των περισσότερων Μοντς της εργατικής τάξης. Σε μια σκηνή τόσο πολύ βασισμένη στον καταναλωτισμό, η συμμετοχή των νεολαίων της εργατικής τάξης υπονομευόταν. Αυτό οδήγησε στην εμφάνιση των «Χαρντ Μοντς», που ξεχώριζαν από τα κοντοκουρεμένα κεφάλια τους, τα στενά τζην, τις τιράντες και τις εργατικά άρβυλα. Αυτό το στυλ, βασισμένο στην τυπική εικόνα των Βρετανών εργατών, τους διαχώριζε από τους παλιούς Μοντς και τους χίπηδες της μεσαίας τάξης της γενιάς τους.. ήταν μια συνειδητή προσπάθεια της νεολαίας της εργατικής τάξης στη δραματοποίηση και στη λύση του προβλήματος της περιθωριοποίησής της σε μια ταξικά δομημένη κοινωνία.

Την ίδια περίοδο, έχουμε και το μεταναστευτικό κύμα των Τζαμαϊκανών στο Λονδίνο, που έφεραν μαζί τους τη Τζαμαϊκάνικη κουλτούρα των Ρουντ Μπόις, της Ρέγγε και του Σκα. Πολλοί από αυτούς πήγαν να δουλέψουν στις προβλήτες του Λονδίνου και ζούσαν στις κοινότητες της εργατικής τάξης στο Ιστ Εντ. Σαν αποτέλεσμα της συμβίωσης οι ντόπιοι Χαρντ Μοντς αναμίχθηκαν με τους Τζαμαϊκανούς Ρουντ Μπόις , αντάλλαξαν τρόπους συμπεριφοράς και αργκό λεξιλόγιο, χορεύοντας μαζί στις αίθουσες χορού των Γουέστ Ίντιας όλες τις τελευταίες κυκλοφορίες δίσκων Σκα, Ρέγκε, Ροκστέντι και Σόουλ.

Μέσα από αυτή την όσμωση γεννήθηκαν οι Σκίνχεντς, μια υποκουλτούρα της πολυφυλετικής εργατικής τάξης με μια σαφώς καθορισμένη επιθετική στάση απέναντι στην αστυνομία, την κυβέρνηση και τα αφεντικά όντας επίσης και ένα μέσο έκφρασης της δυσαρέσκειας που ένιωθαν πολλοί νέοι εκείνη την εποχή. Αυτή η κουλτούρα θα ανθούσε για πολύ λίγο, φτάνοντας στο απόγειο το 1969 και σβήνοντας σχεδόν στις αρχές του 1970 ανάμεσα στο ξέσπασμα της εσωτερικής βίας και την υστερία των μίντια.

Παρόλα αυτά, το να πει κανείς πως το κίνημα των Σκίνχεντς σταμάτησε στις αρχές του 70 είναι λάθος μιας και από τα τέλη της δεκαετίας του 70 οι Σκίνχεντς επέστρεψαν και απλώθηκαν διεθνώς, στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Δυστυχώς, η αναγέννηση του κινήματος στην Βρετανία ακολουθήθηκε από μια θεμελιώδη πολιτική στροφή. Οι Σκινάδες δεν χόρευαν πλέον πλάι στους Τζαμαϊκανούς Ρούντις, ήταν περισσότερο συνδεδεμένοι με το ανερχόμενο Πάνκ κίνημα και αποτελούσαν εύκολη λεία για στρατολόγηση από ακροδεξιές ομάδες, όπως το Εθνικό Μέτωπο και το πιο ακραίο Βρετανικό Κίνημα. Οι φασιστικές οργανώσεις ξεκίνησαν σκοπίμως να στρατολογούν ρατσιστές Σκίνχεντ (που οι αντιρατσιστές Σκίνχεντς αποκαλούν Μπόουνχεντς) στις μάχες δρόμου με εμιγκρέδες, εθνικές μειοψηφίες και ακροαριστερούς. Αυτή η διαδικασία υποβοηθήθηκε και από τα μίντια που φρόντισαν να φτιάξουν ένα πορτραίτο της νέας υποκουλτούρας άκρως ρατσιστικό. Επίσης από τα μέσα της δεκαετίας του 80 η ακροδεξιά μουσική σκηνή Blood & Honour, είχε γίνει το κύριο μέσο προπαγάνδας με πολλές ναζί Σκίνχεντ και Πάνκ μπάντες, οργανώνοντας μεγάλες συναυλίες και εκδίδοντας περιοδικά.

Ο ακροδεξιός ακτιβισμός ήταν ένα κοινό θέμα στη βορειοαμερικανική σκηνή των Σκίνχεντς και ακόμα περισσότερο στην Ευρώπη (Μια κοινή ιδέα τότε ήταν πως μπορεί κάποιοι Σκίνχεντς στην Αμερική να μην ήταν ρατσιστές, αλλά στην Ευρώπη όλοι οι Σκινάδες ήταν) Οι ρατσιστές Σκίνχεντ στις Η.Π.Α. ήταν οι πρώτοι που οργανώθηκαν σε συμμορίες και έκαναν επιθέσεις εναντίων Πάνκηδων, μη λευκών και αντιρατσιστών Σκίνχεντς. Βέβαια, με την κλιμακούμενη βία των νέο-Ναζί, δεν εκπλήσσει καθόλου που οι αντιρατσιστές Σκίνχεντς άρχισαν να οργανώνονται.

Το 1986, οι Baldies, συστήθηκε στη Μινεάπολη η πρώτη ξεκάθαρα αντιρατσιστική ομάδα Σκίνχεντς με σκοπό να αγωνιστεί ενάντια στους White Knights (Λευκοί Ιππότες) , μια συμμορία νέο-Ναζί. Το 1987, ιδρύθηκε στη Νέα Υόρκη η πρώτη ομάδα SHARP (Σκίνχεντς Ενάντια στη Φυλετική Προκατάληψη) με στόχο την πολεμική ενάντια στον τρόπο που παρουσίαζαν τα μίντια τους Σκίνχεντς ως βίαιους ρατσιστές και τη διάδοση της πληροφορίας για την πολυφυλετική ιστορία της κουλτούρας των Σκίνχεντ. Δεσμεύτηκαν ακόμα να καθαρίσουν τη Νέα Υόρκη από τις ομάδες ρατσιστών Σκίνχεντς που υπήρχαν εκείνη την περίοδο. Το μοντέλο των SHARP απλώθηκε γρήγορα στην Αμερική και την Ευρώπη και μέχρι το 1988 υπήρχαν ομάδες στην Αμερική και στην Ευρώπη. Υπήρξαν και άλλα αντιφασιστικά κινήματα Σκίνχεντς, με αξιοσημείωτους τους RASH (Κόκκινοι και Αναρχικοί Σκίνχεντ)

Σήμερα, οι Σκίνχεντς συνεχίζουν να υπάρχουν σαν νεολαιίστικη υποκουλτούρα διεθνώς. Αν και πολλοί απ αυτούς ακόμα διατηρούν τα ρατσιστικά στοιχεία του παρελθόντος, χάρη στις προσπάθειες αφοσιωμένων αντιφασιστών εντός και εκτός της σκηνής, έχουν πεταχτεί (μερικές φορές κυριολεκτικά) στο περιθώριο. Μεγάλες φασιστικές συναυλίες έχουν σπαστεί και εμποδιστεί να πραγματοποιηθούν, μαγαζιά που διακινούσαν μουσική ναζί έχουν δεχτεί επιθέσεις ως του σημείου να σταματήσουν να μοιράζουν τέτοιο υλικό και ολόκληρη η σκηνή των ναζί Σκίνχεντς έχει οδηγηθεί στην αφάνεια. Μέχρι σήμερα στη Βρετανία, οι ναζί Σκίνχεντς οργανώνουν τις συναυλίες τους στα κρυφά, νοικιάζουν χώρους με ψεύτικα ονόματα και πολλές φορές καλούν τους μπάτσους να τους προστατεύσουν.

Αυτό το άρθρο δεν προσπαθεί να εξωραΐσει την κουλτούρα των Σκίνχεντς. Δεν μπορούμε
ποτέ να ξεχάσουμε πως οι Σκίνχεντς προέκυψαν από την όσμωση της κουλτούρας της μαύρης και της λευκής εργατικής τάξης, σαν ανάγκη της νεολαίας της εποχής να εκφράσει τη δυσαρέσκειά της ενάντια στην αποξένωση της από την καθωσπρέπει κοινωνίας. Εξαιτίας αυτού, υπήρξε πάντα ένας μεγάλος αριθμός Σκινάδων που κράτησαν μια πολυφυλετική προσέγγιση για τους αγώνες της εργατικής τάξης, κατηγορώντας για τα προβλήματά τους, αυτούς που διευθύνουν την κοινωνία και όχι άλλα κομμάτια της τάξης τους που διαφέρουν από αυτούς μόνο στο χρώμα ή τη χώρα προέλευσης.

Το αρχικό άρθρο εδώ: http://libcom.org/history/articles/skinheads/

contrainfo.espiv.net/

Το φάντασμα του Φράνκο με περιβολή Θαπατέρο

Σιώπησε η «δημοκρατική Ευρώπη»...

Έμελλε να είναι η Ισπανία, με τη βαριά φρανκική φασιστική κληρονομιά, η πρώτη χώρα που αποδεικνύει, έμπρακτα, ότι η βίαιη μείωση των εργατικών εισοδημάτων δεν συμβαδίζει πλέον με τη δημοκρατική διακυβέρνηση.

Στις 3/12, η κυβέρνηση Θαπατέρο κήρυξε τη χώρα σε κατάσταση συναγερμού και έστειλε το στρατό να αναλάβει τον έλεγχο των 10 αεροδρομίων, μετά την υπογραφή ενός διατάγματος που αναθέτει στο υπουργείο Άμυνας τον έλεγχο του ισπανικού εναέριου χώρου. Αυτή ήταν η απάντηση του κυβερνώντος Σοσιαλιστικού Κόμματος στην απεργία των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας.
Οι ελεγκτές κατέβηκαν σε μια «από τα κάτω» απεργία, δηλώνοντας μαζικά ασθένεια, γνωρίζοντας ότι υπάρχει στα σκαριά το διάταγμα επιστράτευσης με βαριές ποινές. Αυτή ήταν η πιο πρόσφατη επίθεση της κυβέρνησης σε έναν κλάδο που επιλέχθηκε να επιδειχθεί πολιτική πυγμής, όπως ακριβώς είχε κάνει ο Ρέιγκαν κατά την πρώτη περίοδο του νεοφιλελευθερισμού.
Είναι ο κλάδος που οι κυβερνώντες μπορούν εύκολα να στρέψουν εναντίον του την κοινή γνώμη.
Από τον περασμένο Φεβρουάριο η κυβέρνηση Θαπατέρο, με σωρεία νομοθετικών διαταγμάτων και υπουργικών αποφάσεων, έχει μειώσει τους μισθούς των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας κατά 40%, αυξάνοντας τις ώρες εργασίας και μειώνοντας τις περιόδους ανάπαυσης. Κατάργησε το δικαίωμα της διαπραγμάτευσης, τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Τους επέβαλε να εργάζονται 1.670 ώρες/έτος (αύξηση 500 ωρών ετησίως), κατάργησε τις γονεϊκές άδειες και τις άδειες ασθενείας. Όταν ασθενούσαν, δεν πληρώνονταν, οι μητέρες δεν απολάμβαναν τη νόμιμη μείωση του ωραρίου. Όλα αυτά συνιστούσαν παραβίαση, συλλήβδην, των δικαιωμάτων τους.
Το νέο διάταγμα περί στρατιωτικοποίησης σκόπευε να προλάβει τις αντιδράσεις των εργαζόμενων που προκάλεσε η βίαιη αλλαγή συνθηκών εργασίας και αμοιβής και να δημιουργήσει το πλαίσιο για κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας.
«Πρωτοφανείς οι διαστάσεις της κυβερνητικής αντίδρασης σε καιρούς δημοκρατικής διακυβέρνησης», έγραψε η εφημερίδα El Pais. Και πώς να μην εκπλαγεί ακόμη κι αυτή; Στις 5μ.μ. κήρυξαν την απεργία οι ελεγκτές, στις 9.30 είχε δημοσιευτεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως το διάταγμα στρατιωτικοποίησης των αεροδρομίων. Αμέσως συγκλήθηκε σύσκεψη με τη συμμετοχή του πρωθυπουργού και του αρχηγού της Πολεμικής Σεροπορίας. Στις 11μ.μ. ο Θαπατέρο υπέγραψε τη διαταγή για επιστράτευση. Στις 11.30μ.μ. αξιωματούχοι της άμυνας ανήγγειλαν ότι το «υπουργείο Άμυνας απαιτεί την παρουσία των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας στους χώρους εργασίας τους». Η στρατιωτική αστυνομία βάδισε προς το ξενοδοχείο Auditorium της Μαδρίτης για να διαλύσει συγκέντρωση των ελεγκτών και να τους αναγκάσει να εργαστούν.
Στρατιώτες ανέλαβαν το θάλαμο ελέγχου στη Σεβίλη, στη Μαδρίτη, στη Βαρκελώνη, στα Κανάρια Νησιά και σε πολλά μικρότερα αεροδρόμια. Μονάδες του στρατού έλαβαν εξουσιοδότηση να συλλάβουν ελεγκτές και να τους μεταφέρουν διά της βίας να εργαστούν «υπό στρατιωτική εξουσία». Όσοι δεν υπακούν διαπράττουν έγκλημα που τιμωρείται με φυλάκιση από 6 μήνες έως 6 χρόνια.
Δύο μέρες πριν, ο Θαπατέρο είχε δεχθεί πιέσεις από τις τράπεζες και τις χρηματοπιστωτικές αγορές που κερδοσκοπούν με το ισπανικό χρέος να προχωρήσει στην αναγγελία νέων περικοπών. Αυτές περιλαμβάνουν την ιδιωτικοποίηση του 49% της ΑΕΝΑ (κρατικής επιχείρησης αεροδρομίων και αεροπλοΐας στην οποία εργάζονται οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας), 30% του Κρατικού Λαχείου, μείωση φόρων στις μικρές επιχειρήσεις, αύξηση φόρων στα τσιγάρα και κατάργηση του επιδόματος των 425 ευρώ στους μακροχρόνια άνεργους. Μέτρα που έρχονται να προστεθούν στα άλλα που η κυβέρνηση είχε λάβει μέχρι το καλοκαίρι και ως αντίδραση είχε οργανωθεί στα τέλη Σεπτεμβρίου γενική απεργία.
Σημειωτέον, για να «δείξει υπευθυνότητα» η εκτελεστική επιτροπή του Συνδικάτου των Ελεγκτών Εναέριας Κυκλοφορίας (USCA) είχε ανακαλέσει απεργία προγραμματισμένη για τα τέλη Αυγούστου, υπέρ της οποίας είχε ψηφίσει το 98% των εργαζομένων.

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΔΡΟΜΟΣ

Ισχυρή Μνήμη-Νεκρό Μνημόνιο

Μην Σταματάς Τις Πίπες Δικέφαλε Αετέ...

ζπαοκ- ΑΡΗΣ 0-1!

Το 1984 Είναι Εδώ

Όπως φαίνεται ότι περνάει σαν μέτρο από τα γήπεδα αυτόματα γίνεται και νόμος του κράτους! Μετά την ηλεκτρονική κάρτα φιλάθλου, ορίστε και η κάρτα του πολίτη. Διαβάστε παρακάτω και προβληματίστητε...

Από τις αρχές του 2011 θα ξεκινήσει από ότι φαίνεται η διαδικασία αντικατάστασης των σημερινών δελτίων αστυνομικής ταυτότητας με τη νέα ψηφιακή "Κάρτα του Πολίτη", που θα περιέχει πολλά επιπλέον στοιχεία, πέρα από αυτά που σήμερα είναι διαθέσιμα από την ταυτότητα.

Η "Κάρτα του Πολίτη" θα έχει τη μορφή πιστωτικής κάρτας και θα έχει εκτυπωμένη επάνω της μια φωτογραφία του κατόχου και ένα δακτυλικό αποτύπωμα. Στο ενσωματωμένο τσιπ θα εγγράφονται επίσημα ο αριθμός δημοτολογίου, ο Α.Φ.Μ., ο Α.Μ.Κ.Α. και ο αριθμός της σημερινής αστυνομικής ταυτότητας. Ανεπίσημα το τσιπ έχει τεχνικά τη δυνατότητα να αποθηκεύσει και άλλου είδους πληροφορίες.

Κάθε "Κάρτα του Πολίτη" θα συνοδεύεται από ένα μοναδικό σειριακό αριθμό και ένα κλειδί (password). Με την εισαγωγή αυτών των δύο σε κρατικές ιστοσελίδες, θα παρέχεται πρόσβαση σε μια σειρά από δεδομένα, όπως περιουσιακά στοιχεία, φορολογικά στοιχεία, ιατρικά δεδομένα και πολλά άλλα.

Αντίστοιχη κάρτα θα εκδοθεί μετά το Μάιο του 2011 και για τους μετανάστες, η οποία θα ονομάζεται "Κάρτα του Μετανάστη".

Κάθε άτομο θα πληρώνει 5 ευρώ για να βγάλει την "Κάρτα του Πολίτη" και αρμόδιο για την έκδοση της κάρτας και τη διαχείριση των στοιχείων θα είναι, ποιό άλλο, το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.

ΑΘΛΗΤΙΚΑ ΝΕΑ

- Μπορεί το πιο σημαντικό γεγονός του μουντιάλ να ήταν τα εκτεταμένα επεισόδια με την αστυνομία από εργαζόμενους των αθλητικών εγκαταστάσεων που δούλευαν υπερωρίες και πέρναν ψίχουλα ή τίποτα, παρόλα αυτά με επίσημη ανακοίνωσή της στις 53 ομοσπονδίες της, η ΟΥΕΦΑ γνωστοποιεί οτι απαγορεύει ρητά την χρήση της περίφημης βουβουζέλας στις αναμετρήσεις του Τσάμπιονς και Γιουρόπα Λιγκ, καθώς και των προκριματικών του Euro 2012, με την αιτιολογία ότι δεν συνάδει με την ποδοσφαιρική κουλτούρα και παράδοση των ευρωπαϊκών λαών και μπορεί να αποπροσανατολίσει τους παίκτες κατά την διάρκεια ενός αγώνα.

- Απόσπασμα από ενδιαφέρον άρθρο σε αθλητική φυλλάδα : "Να οι επιχορηγήσεις, να τα δάνεια, να οι μεταγραφές, να τα συμβόλαια, να τα χρέη, να οι μέτοχοι, να η <υπερηφάνεια>... Από την άλλη, οι πιο <έξυπνοι> που μέσα απ' όλα αυτά εξασφαλίζουν με άνεση τα <προς το ζην>... Αλίμονο λοιπόν αν αλλάξει ο λεγόμενος <τρόπος ζωής> και χαθεί η πελατεία, αλίμονο... Και μέσα απο τη επικαιρότητα βρήκαν την ευκαιρία οι υποψήφιοι της αυτοδιοίκησης για να αρχίσουν τις περιοδείες τους... Να τους θυμηθεί ο λαός, εκλογές έρχονται και δώστου το <ενδιαφέρον> να φουντώνει για τα <δίκια> της ομάδας, νάσου και τα ταξίματα... Γιατί απο καταβολής της ελληνικής... δημοκρατίας, η ψήφος μας είναι πάντα προσωπικού ανταποδοτικού χαρακτήρα, σου δίνω μου δίνεις... Απλά πράγματα κι ο λαός στις επάλξεις, στον δρόμο αν χρειαστεί, για την ομάδα και μόνο όμως... - Καλημέρα. Φωνάζει ο οπαδός και μάλιστα σε πρώτο πρόσωπο και λέει <εγώ γιατί δεν παίρνω την επιχορήγηση; Γιατί δεν αντιμετωπίζομαι ίδια;> Έτσι λέει θαρρείς και θα αλλάξει η ζωή του την άλλη μέρα... Θαρρείς και τις χορηγίες της Πολιτείας προς τις Ανώνυμες Εταιρείες, τις παίρνει ο λαός, θαρρείς και στους οπαδούς των ομάδων που παίρνουν τα φραγκάκια, αλλάζει κάτι..."

- Απο δημοσιευμα στον ισπανικό τύπο αποκαλύπτεται οτι ο πρώην πρόεδρος της Μπαρτσελόνα Ζοάν Λαπόρτα είχε ξοδέψει περισσότερα απο μισό εκατομμύριο ευρώ για ταξίδια μαζί με τους νέους διοικούντες της ομάδας.. και τους λογιστές τους να προσπαθούν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Ο άλλοτε ισχυρός άνδρας της Μπαρτσελόνα χρησιμοποιούσε, μαζί με άλλα επίλεκτα στελέχη του συλλόγου, ιδιωτικά τζετ για τα ταξίδια του, τα οποία και χρέωνε στην ομάδα. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι ένα ταξίδι του Λαπόρτα σε εκπαιδευτικά κέντρα της Μπάρτσα σε 10 χώρες. Σ αυτήν τη περίπτωση ξόδεψε σε μια μέρα γύρω στις 160.000 ευρώ, όσο είναι δηλαδή το ετήσιο μπάτζετ για την λειτουργία του κάθε κέντρου! Ούτε ο πρώτος είναι, ούτε ο τελευταίος...

- Το φαινόμενο των άδειων γηπέδων που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια σε πολλές χώρες όπως η Ελλάδα και η Ιταλία, κάνει την εμφάνιση του και στην πιο ποδοσφαιρόφιλη χώρα, την Αγγλία. Μεγάλα αθλητικά σωματεία βιώνουν την οικονομική κρίση με τον χειρότερο τρόπο. Το φαινόμενο είναι πιο συχνό σε παιχνίδια που έχουν απευθείας τηλεοπτική μετάδοση και το φίλαθλο κοινό προτιμά αυτήν την ανέξοδη λύση, να βλέπει τα ματς απο τον καναπέ του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Μίντλεσμπρο. Μετά την αποτυχημένη περσινή προσπάθεια, η ομάδα ξεκίνησε την χρονιά στην Τσάμπιονσιπ με μεγαλεπίβολα σχέδια για επάνοδο στην Πρέμιερ. Το Ρίβερσαϊντ έχει χωρητικότητα 35.000 θεατών και είναι απο τα μεγαλύτερα της κατηγορίας. Στο προπερασμένο ματς με την Σέφιλντ Γιουνάιτεντ σημειώθηκε αρνητικό ρεκόρ προσέλευσης με 14.500 θεατές. Ο προπονητής της ομάδας Γκόρντον Στράχαν δήλωσε χαρακτηριστικά : " Παρακολούθησα πολλα παιχνίδια αυτό το διήμερο και υπήρχαν πολλά κενά καθίσματα σε αρκετά γήπεδα. Σε μια πόλη όπως η δική μας με μεγάλα ποσοστά ανεργίας δεν θα δείς πολύ κόσμο να έρχεται στο γήπεδο για ένα παιχνίδι που έχει τηλεοπτική μετάδοση. Η ύφεση βρίσκεται στο αποκορύφωμά της. Μόνο οι ποδοσφαιριστές έχουν λεφτά." Μόνο οι ποδοσφαιριστές???? ΜΕ ΝΤΟΥ ΒΡΕ!

- 10 μεταγραφές. 10 πωλήσεις. Προμήθειες και από τις μεταγραφές και από τις πωλήσεις. Σε μια μεταγραφική περίοδο κάνα δυό εξοχικά, καμιά αγορά επιχείρησης, μετοχές, κάνα δυό κότερα, ταξιδάκια και μπόλικες πουτάνες! Που δουλεύετε κύριε; Σε Ποδοσφαιρική Ανώνυμη Εταιρεία. Και τι επαγγέλεστε; Επαγγελματίας μάνατζερ και όποιοι επιχειρηματολογούν λογικά εναντίον των επιλογών μας είναι εχθροί που θέλουν την διάσπαση των οπαδών και το κακό της ομάδας.

- Kostas Piladakis Kazino Rules! Ύστερα απο πολλές αναβολές, το τελευταίο κρατικό καζίνο της Κέρκυρας περνά οριστικά στα χέρια του μεγαλομέτοχου της ΠΑΕ Λάρισας Κώστα Πηλαδάκη, που έχει συμμετοχές και στα καζίνα του Ρίο και της Ξάνθης... Δυο εταιρείες είχαν αναδειχθεί οριστικοί ανάδοχοι του δημόσιου διεθνούς πλειοδοτικού διαγωνισμού και το τίμημα της αγοράς των μετοχών ανήλθε στα 7.650.000 ευρώ .Για την πώληση του συγκεκριμένου καζίνου στον Πηλαδάκη που έγινε επι κυβερνήσεως Νου Δου, είχαν εκφραστεί αντιρρήσεις απο την αντιπολίτευση και προσπάθεια αναθεώρησης της διαδικασίας... που μέχρι σήμερα δεν έχει πραγματοποιηθεί...

Πολλοί επιχειρηματίες έχουν εμμονές να τρυπώνουν στις διοικήσεις των ομάδων με κυβερνητικές διευκολύνσεις....Γιατί άραγε;

- Εκλογές έρχονται...και τους Βελλόπουλο και Γκιουλέκα τους έπιασε καημός "για την κατάφωρη αδικία εις βάρος του ΑΡΗ για την μετάθεση του αγώνα με τον Παναθηναϊκό". Τα μέσα και τα τερτίπια που χρησιμοποιούν οι πολιτικοί για να γίνουν αρεστοί σε μια εποχή που μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού τους έχει... χεσμένους, μας είναι γνωστά εδώ και χρόνια. Ξέχασε ο Βελλόπουλος και το συνάφι του τα ψέυδη που εκτόξευαν πριν κάτι μήνες στην διοίκηση του ΑΡΗ στο περιστατικό με τις σημαίες στο Κλ. Βικελίδης; Δε νομίζω..

- Απόσπασμα απο άρθρο σε εφημερίδα : " Η Ελληνική Αστυνομία που απουσιάζει συστηματικά απο τη χώρα, βλέπε τα σύγχρονα Δεκεμβριανά με τις πυρπολήσεις για τους προηγούμενους κυβερνώντες, αλλά και τη δολοφονία των υπαλλήλων στην τράπεζα που πυρπολήθηκαν με μολότοωφ για τους τωρινούς ή βλέπε την αύξηση της εγκληματικότητας και την ανασφάλεια που αισθάνονται οι Έλληνες πολίτες ακόμη και μέσα στα σπίτια τους, κάνει τα πάντα να μας αποδείξει πως δεν υπάρχει Κράτος. Φυσικά δεν ευθύνονται οι χαμηλόβαθμοι και οι απλοί αστυνομικοί, που προσπαθούν καθημερινά να ξεπεράσουν τις αγκυλώσεις των ανωτέρουν τους και διακινδυνεύουν τη ζωή τους για να είναι δίπλα στον Έλληνα πολίτη." Το συγκεκριμένο άρθρο που λασπολογεί την εξέγερση και αντίσταση του προπερασμένου Δεκέμβρη και ζητάει περισσότερο Κράτος, ωμή καταστολή και περισσότερη αστυνομοκρατία, που συμπαρίσταται στους αστυνομικούς... δεν προέρχεται απο την Α1 του ΛΑ.Ο.Σ. ούτε απο την Χρυσή Αυγή... είναι απόσπασμα άρθρου με τίτλο "Το Κράτος δε σέβεται τον εαυτό του" από τον Λάμπρο Σκόρδα, στην φυλλάδα του, την 1/9/2010... Δεν μας γαμιέσαι ρε Χαράλαμπε!

- Προσπάθεια (που τελικά δεν καρποφορεί) μιάς άτσαλης εκτροπής, σε ένα πρωτάθλημα που ακόμα δεν ξεκίνησε. Γίνονται παρασκηνιακές προσπάθειες για αλλαγή της ημερομηνίας τέλεσης του ποδοσφαιρικού αγώνα ΑΡΗ-Παναθηναϊκού, απο την διοργανώτρια αρχή, τον Παναθηναϊκό και την Αστυνομία.Ο Παναθηναϊκός αντιδρά για την αποδεκτή ημερομηνία, ακόμα και μετά τις επίσημες διαβεβαιώσεις του επίσημου ΑΡΗ, που αναλαμβάνει την ευθύνη της απόλυτης διασφάλισης της αναμέτρησης. Με αυτήν την καιροσκοπική αντίδραση, ο νταμπλούχος προσπαθεί να αποφύγει να παίξει επι ίσους όρους με όλες τις ομάδες, πράγμα που αποδεικνύει οτι διακατέχεται απο φοβικά σύνδρομα μικρής ομάδας.

- Στην δημιουργία υπηρεσιακού κέντρου για την πρόληψη και την καταπολέμηση της βίας στα γήπεδα προχωρά η Πολιτεία. Στο Υπουργείο Δημ. Τάξης γίνεται σύσκεψη παρουσία των Χρυσοχο'ϊδη, Βούγια, Γερουλάνου και Νικητιάδη. Ελέχθη οτι οι μετακινήσεις οπαδών θα απαγορεύονται ως το φινάλε της σεζόν σε ΠΑΕ που είναι υπαίτιες για επεισόδια οπαδών τους. Ο Γερουλάνος δήλωσε οτι οι ρήτρεσ βίας δεν θα πρέπει να είναι μόνο του ΟΠΑΠ, αλλά και ρήτρες βίας μέσω του ΟΠΑΠ θα πρέπει να μπούν απο τις χρηματοδοτήσεις της Γ.Γ.Αθλητισμού και σε ότι αφορά τα γήπεδα. καθώς και απο την ΕΡΤ ρήτρες στα συμβόλαιά της. Αυτά που είχε προτείνει ο Μπιτσαξής για περικοπή επιχορηγήσεων τα είχαμε ξανακούσει μέσα στο καλοκαίρι... αμέσως η ΠΑΕ συμμορφώθηκαν και άρχισαν συζητήσεις για το νέο χορηγικό πακέτο του ΟΠΑΠ! Δεν υπάρχει καμιά βούληση απο τη στιγμή που οι κυβερνήσεις αρνούνται να συγκρουστούν με τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα που δρούν στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Μπροστά στις διαφημίσεις και τις χορηγίες ξεχνιούνται όλα. Αν πρόκειται για καναν Βαρδινογιάννη, Μαρινάκη κ.λπ, απλά στέλνουν τα επιτελεία τους να τους ενημερώσουν επι τόπου για το πόσα χρήματα θα πάρουν την επόμενη χρονιά.

- Το πρώτο γήπεδο καλαθοσφαίρισης που εγκαταστήθηκαν τουρνικέ (ενώ συζητείται σοβαρά και η δημιουργία ηλεκτρονικού εισιτηρίου) είναι το Παλέ ντε Σπορ. Τουρνικέ τοποθετήθηκαν για την νέα σεζόν και στο Καυτατζόλειο στάδιο.

- Τέλος απο φέτος οι μπαχαλοαναλύσεις του Βαρούχα που διαμόρφωναν κλίμα υπέρ των ισχυρών του ποδοσφαίρου. Τέλος και οι μαζώξεις οπαδών ομάδων έξω απο τηλεοπτικό σταθμό που να απειλούν τον τηλεκριτικό για τις μπαρούφες και τις <έγκυρες> αναλύσεις του!

- Άρχισε και η νέα σεζόν για τους διαιτητές... Τα παιδιά του Βασσάρα και Τεροβίτσα έκαναν πάλι το θαύμα τους.Ο ανεκδιήγητος Κουκουλάκης, ο οποίος κάθε φορά που σφύριζε αγώνα του ΑΡΗ, προσπαθούσε και κατάφερνε να του κόψει βαθμούς (περσι στο ΑΡΗΣ-Καβάλα αρνήθηκε 3 πέναλτι στην ομάδα μας, τα 2 σε ανατροπή του Χαβίτο, ενώ στα πλει οφ στο Αεκ-ΑΡΗΣ τα έκανε μπάχαλο), στο πρόσφατο ματς με την Καβάλα στο Ανθή Καραγιάννη, αρνήθηκε πάλι 2 πέναλτι στον χαβίτο ενώ σε 2 περιπτώσεις δεν απέβαλε τον Σιόντη. Ο ΑΡΗΣ δεν ηττήθηκε γιατί απλά ήταν πολύ καλύτερος της Καβάλας. Μέσα σε όλα αυτά είχαμε και τις διαμαρτυρίες του αντιπροέδρου του Ολυμπιακού γιατί δεν έδωσαν 2 πεναλτι στην ομάδα τους... ενώ αυτός που θα έπρεπε να φωνάζει είναι ο Ηρακλής. Η δήλωση του Μώραλη έγινε κυρίως για να χτυπήσει το καμπανάκι στον επόμενο Σταθόπουλο και να του υπενθυμίσει οτι πρέπει να γίνονται τα αδύνατα δυνατά για να κερδίζει ο Ολυμπιακός. Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός προσπαθούν μανιωδώς να χειραγωγήσουν την ελληνική διαιτησία. Μια διαιτησία που εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό πο αυτούς που κινούν τα νήματα στο ελληνικό ποδόσφαιρο και μαζί με κάποιους μεγαλοπαράγοντες συνθέτουν το κατεστημένο σε όλα τα επίπεδα. Στους κύκλους των διαιτητών κυκλοφορεί ευρέως οτι υπάρχει φοβία στο σύνολο των διαιτητών. Η αιτία είναι η επιμονή των μεγαλοπαραγόντων να αλώσουν τον χώρο και να περάσουν τα δικά τους μηνύματα σε όλες τις πλευρές, με τους διαιτητές να βρίσκονται μέσα σε έναν πλαίσιο που κινούνται σύμφωνα με αυτά που τους επιτάσσουν οι ισχυροί. Μια ματιά στους πίνακες των διαιτητών φαίνεται οτι παρέμειναν αυτοί που προκάλεσαν, ενώ δεν προβιβάστηκαν αυτοί που το άξιζαν.

ΟΠΑΔΙΚΑ ΝΕΑ

- Κυριακή 8 Αυγούστου, φιλικός αγώνας στην Τούμπα μεταξύ Πάοκ και Παρτιζάν. Παρόλο τον αποκλεισμό από τον Άγιαξ λίγες μέρες πριν, συρρέει αρκετός κόσμος (7-8 χιλιάδες) για να τιμήσει την ορθόδοξη αδελφοποίηση των σωματείων. Χαρακτηριστικά τα μηνύματα -στα σέρβικα και στα ελληνικά- των πανιών στο γήπεδο της Τούμπας : Ιδια χρώματα-ίδια θρησκεία, ελληνοσερβικές σημαίες, προσωπογραφίες του Κ. Παλαιολόγου, εθνικιστικά σύμβολα, μυνήματα-απειλές των Northerners προς τα σερβικά δικαστήρια, λογότυπα των Σέρβων ναζίσκιν Extrem Boys Crew και άλλες φασιστικές αηδίες στο γήπεδο των "επαναστατών". Και φυσικά ορθόδοξο πάρτυ... πού αλλού; Στον σύνδεσμο του Πάοκ στην Νεάπολη...

- Γίνεται γνωστή η κλήρωση του Πάοκ με την Φενέρ. Εθνικόφρων παροξυσμός από αθλητικές εφημερίδες και ραδιόφωνα της πόλης και από μεγάλη μερίδα των ασπρόμαυρων οπαδών. Λίγες μέρες αργότερα, "άγνωστοι" επιτίθενται με μολότοφ στο τούρκικο προξενείο στην Θεσσαλονίκη..

- 26 Αυγούστου, Βιέννη. Περίπου 1300 οπαδοί μας δίνουν δυναμικό παρών στο γήπεδο της Αούστρια Φραντς Χορ και πανηγυρίζουν την πρόκριση. Πριν το ματς οι οπαδοί των δυο ομάδων πηγαίνουν μαζί στο γήπεδο σε φιλικό κλίμα. ΤΑ ΡΕΜΑΛΙΑ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ ΝΑ ΜΗ ΝΟΙΩΣΕΙΣ ΠΟΤΕ ΜΟΝΑΧΟΣ.

- 26 Αυγούστου, Κων/πολη-Σαράτσογλου. Εθνικός φανατισμός. Είναι χαρακτηριστικό οτι οι οπαδοί του Πάοκ έχουν απειροελάχιστα πανό της ομάδας τους, ενώ η κερκίδα τους βρίθει από ελληνικές σημαίες. Και στο ματς της Τούμπας και της Κωνσταντινούπολης δίνεται η εντύπωση οτι αγωνίζεται η Εθνική Ελλάδος. Εθνικιστικός παροξυσμός όμως και απο τους οπαδούς της Φενέρ. Επεισόδια έξω απο το γήπεδο με επιθέσεις των οπαδών της Φενέρ στα λεωφορεία που μετέφεραν τους οπαδούς του Πάοκ, επεισόδια και μέσα στο γήπεδο με εκτόξευση φωτοβολίδων-στυλό απο τους Παοκτζήδες στους οπαδούς της Φενέρ. (Ακόμα και το παιχνίδι μπάσκετ Τουρκίας - Ελλάδας έγινε σε πολύ πιο ήπιο κλίμα - οι Έλληνες οπαδοί με την ονομασία "Πελαργοί" κρέμασαν πανό που έγραφε "Είμαστε γείτονες και όχι εχθροί" !). Τα κεντρικά των "επαναστατών" δήλωσαν οτι οι οπαδοί τους δεν είχαν ελληνικές σημαίες, αλλά γαλανόλευκες βεντάλιες, που πωλούνταν έξω απο το γήπεδο, για να αντιμετωπίσουν την υψηλή θερμοκρασία...

- 26 Αυγούστου, Βιέννη. Η Λέσχη Φίλων ΑΡΗ συναντιέται για 5η φορά με τον φορέα FARE (Football Againt Racism in Europe). Επισημοποιήθηκε η θεσμοθέτηση της συνεργασίας, η ανάδειξη της Λέσχης ως επίσημου συνεργάτη της FARE και διερευνήθηκε η δυνατότητα συντονισμένων δράσεων των δυο φορέων σε ο,τι αφορά θέματα εθνοτικού και φυλετικού διαχωρισμού στο χώρο του ποδοσφαίρου, καθώς και η προοπτική ανάληψης πρωτοβουλιών και διενέργειας κοινά αποδεκτών δράσεων. Σε μια εποχή που αναβιώνει ο ρατσισμός στην κοινωνία και στον χώρο του αθλητισμού, πρωτοβουλίες και συνεργασίες για την εξάληψη των φυλετικών διαχωρισμών είναι απαραίτητες. Η συγκεκριμένη συνεργασία όμως καταδεικνύει και μια αντίφαση, καθώς η FARE θεσμοθετημένα και καταστατικά λειτουργεί ως επιστημονικός συνεργάτης και σύμβουλος της FIFA, της UEFA, της EUROPEAN COMMISSION, αλλά και συνεργάζεται και με άλλους θεσμικούς φορείς. Απτά αποτελέσματα σε ανάλογους τομείς παρατηρούνται μόνον όταν υπάρχει συνεργασία και λειτουργία με εξωθεσμικό, αυτόνομο και αυτοδιευθυνόμενο προσανατολισμό.

- 7.000 οπαδοί μας δίνουν δυναμικό παρών στο γήπεδο της Καβάλας χωρίς έκτροπα με αντίπαλους οπαδούς και βλαχομαγκιές στην έναρξη του πρωταθλήματος και πανηγυρίζουν την επιτυχία της ομάδας μας.

- Και η πρώτη σύλληψη της νέας σεζόν είναι γεγονός... Οπαδός του Ηρακλή (πάλι!!!) συλλαμβάνεται μετά το τέλος της αναμέτρησης με τον Ολυμπιακό και κατηγορείται για κατοχή καπνογόνου! Μετά απο δυο αναβολές ο οπαδός του Ηρακλή αφήνεται ελεύθερος, με ποινή χρηματικό πρόστιμο 500Ε και απαγόρευση εισόδου σε όλα τα γήπεδα και σε οποιαδήποτε αθλητική δραστηριότητα. Να σημειωθεί ότι όλες τις μέρες ήταν συγκεντρωμένοι οπαδοί του Ηρακλή δίνοντας δυναμικό παρόν και φωνάζοντας συνθήματα για συμπαράσταση στον συλληφθέντα και διαμαρτυρόμενοι για την σύλληψη.

- Στο άκουσμα της είδησης οτι ο ποδοσφαιριστής της Γιαγκελόνια Γκροσίτσκι ενδέχεται να μεταγραφεί στον ΑΡΗ, περίπου 200 φασιστοοπαδοί της πολωνικής ομάδας συγκεντρώνονται έξω απο τα γραφεία της ομάδας τους, φωνάζουν συνθήματα κατά της διοίκησής τους και προκαλούν υλικές ζημιές. Δηλώνουν οτι μετά απο όσα έγιναν στον αγώνα στο Κλ. Βικελίδης δεν θα αφήσουν να μεταπηδήσει ο ποδοσφαιριστής τους στους Αριστερούς!

- Απρόκλητη επίθεση στον σύνδεσμο του ΑΡΗ Super 3 Αγ. Αθανασίου από ομάδα τραμπούκων. Λίγες μέρες αργότερα συλλαμβάνονται 6 άτομα, οπαδοί του πτηνού, μεταξύ των οποίων και ένας ανήλικος, στους οποίους, σύμφωνα με το αστυνομικό κατηγορητήριο, αποδίδεται και συμμετοχή στους τραμπουκισμούς στην Καβάλα, τη Σουρωτή και το Κορδελιό (πριν τον αγώνα κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό).

Πρόγραμμα

Μετά την πρόκριση της Αριανάρας μας στην αυστρία, η ομάδα μας κληρώθηκε με τις: ατλέτικο μαδρίτης, ρόζενμποργκ και λεβερκούζεν. Αναλυτικά το πρόγραμμα:

1η αγωνιστική (16/9, 20:00)
ΑΡΗΣ – Ατλέτικο Μαδρίτης
Μπάγερ Λεβερκούζεν – Ρόζενμποργκ

2η αγωνιστική (30/9, 22:05)
Ρόζενμποργκ – ΑΡΗΣ
Ατλέτικο Μαδρίτης – Μπάγερ Λεβερκούζεν

3η αγωνιστική (21/10, 22:05)
ΑΡΗΣ – Μπάγερ Λεβερκούζεν
Ατλέτικο Μαδρίτης – Ρόζενμποργκ

4η αγωνιστική (4/11, 20:00)
Μπάγερ Λεβερκούζεν – ΑΡΗΣ
Ρόζενμποργκ – Ατλέτικο Μαδρίτης

5η αγωνιστική (1/12, 22:05)
Ατλέτικο Μαδρίτης – ΑΡΗΣ
Ρόζενμποργκ – Μπάγερ Λεβερκούζεν

6η αγωνιστική (16/12, 20:00)
ΑΡΗΣ – Ρόζενμποργκ
Μπάγερ Λεβερκούζεν – Ατλέτικο Μαδρίτης


Επίσης ξεκινάει το πρωτάθλημα αυτό το σαββατοκύριακο. Ο Άρης αγωνίζεται την Κυριακή (29/8) στην καβάλα με την ομόνυμη ομάδα. Καλή σεζόν να έχουμε!

Το Κράτος Ετοιμάζεται, Εμείς;;;

Ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις: Εκπαιδεύονται στην καταστολή διαδηλώσεων


ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

Εκπαιδεύονται στην καταστολή διαδηλώσεων

Με τον πλέον επίσημο τρόπο, το περιοδικό του ΓΕΣ δημοσιοποιεί άσκηση ελληνικού λόχου στο Κοσσυφοπέδιο από ειδικό σώμα της γαλλικής αστυνομίας


Τον επικίνδυνο προσανατολισμό των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε ρόλους κατασταλτικής δύναμης, όπως και την αντίστοιχη διαπαιδαγώγηση των στελεχών τους για την αντιμετώπιση του «εχθρού λαού», αποκαλύπτει η συμμετοχή της ελληνικής δύναμης Κοσσυφοπεδίου σε μεγάλη άσκηση καταστολής διαδηλωτών («ταραξιών»!) που πραγματοποιήθηκε στο Νόβο Σόλο κοντά στην πόλη Μιτρόβιτσα.

Το γεγονός δημοσιοποιήθηκε με τον πλέον επίσημο τρόπο, από το περιοδικό που εκδίδει το Γενικό Επιτελείο Στρατού «ΣΤΡΑΤΟΣ και Ενημέρωση» (τεύχος 16), κάτω από τον τίτλο «Πιστοποίηση Λόχου Καταστολής». Στο δημοσίευμα σημειώνεται:

«Την Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010, πραγματοποιήθηκε άσκηση πιστοποίησης σε αντικείμενα καταστολής - CRC - (σ.σ. Crowd Riot Control - Ελεγχος πλήθους ταραξιών) του 3ου Ειδικού Μηχανοκίνητου Λόχου του 646 Μηχανοκίνητου Τάγματος Πεζικού στο Στρατόπεδο "MARCHAL TASSIGNY" στο Novo Selo από τη γαλλική Gendarmerie. Στην άσκηση πιστοποίησης χρησιμοποιήθηκε σημαντικός αριθμός χημικών και καπνογόνων ουσιών, προκειμένου οι συνθήκες να προσομοιάζουν σε πραγματική κατάσταση, και ήταν απόλυτα επιτυχής».

Οπως ομολογείται επίσημα, η άσκηση στοχεύει στην «πιστοποίηση» του συγκεκριμένου λόχου να συμμετέχει στην αντιμετώπιση διαδηλωτών, δηλαδή να συνδράμει τις άλλες δυνάμεις καταστολής στο χτύπημα του λαϊκού κινήματος. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, την εκπαίδευση έχει αναλάβει η γαλλική Gendarmerie, το ειδικό σώμα της γαλλικής αστυνομίας που αναλαμβάνει τέτοιες αποστολές.



Το σχετικό δημοσίευμα από το περιοδικό του ΓΕΣ

Την όλη δραστηριότητα επιβεβαίωσε χτες στον «Ρ» τόσο το ΓΕΣ, στο οποίο υπάγεται η μονάδα, όσο και το ΓΕΕΘΑ, που έχει την ευθύνη των λεγόμενων ειρηνευτικών αποστολών. Η αιτιολογία που προβάλλεται είναι πως τέτοιες ασκήσεις «γίνονται μόνο για την αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων σε αποστολές του εξωτερικού».

Ο ισχυρισμός αυτός σε τίποτα δεν αλλάζει την ουσία, αφού η διαπαιδαγώγηση, ο προσανατολισμός και η εκπαίδευση μονάδων των Ενόπλων Δυνάμεων σε ρόλους κατασταλτικής δύναμης σε βάρος του «εχθρού λαού», ανεξάρτητα από το χώρο εφαρμογής - εντός ή εκτός Ελλάδας - αποτελούν αντικειμενικά εκτροπή από το ρόλο τους, που είναι η υπεράσπιση των ελληνικών συνόρων και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας.

Υπόθεση με μεγάλη «ουρά»

Η συγκεκριμένη άσκηση αποτελεί μέρος της προετοιμασίας του Ελληνικού Στρατού για αποστολές και ρόλους εσωτερικής κατασταλτικής δύναμης, σύμφωνα με τα νέα ιμπεριαλιστικά δόγματα. Πρόκειται για προετοιμασία που εξελίσσεται εδώ και καιρό με διάφορα μέσα και σε καμιά περίπτωση δεν αφορά μόνο στις αποστολές στο εξωτερικό.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν σειρά ασκήσεων που έχουν πραγματοποιηθεί τα τελευταία χρόνια:

-- Στις 29 του Ιούλη 2008, σε Πεδίο Βολής της Νέας Περάμου Αττικής, έγινε άσκηση - επίδειξη, στην οποία, σύμφωνα με το ΓΕΣ, «δίνεται ιδιαίτερη βαρύτητα στην εκπαίδευση τμημάτων σε επιχειρήσεις εντός κατοικημένου τόπου» και ειδικότερα σε «Στρατιωτικές Επιχειρήσεις σε Αστικό Εδαφος» (ΣΕΑΕ). Πρόκειται, όπως υπογραμμίζεται, για «στρατιωτικές ενέργειες, που σχεδιάζονται σε έδαφος, όπου οι τεχνικές κατασκευές (οικίσκοι) επηρεάζουν τις διαθέσιμες τακτικές επιλογές του Διοικητή». Επίσης, «διεξάγονται εναντίον εχθρού που μπορεί να έχει αναμειχθεί με ομάδες πολιτών».

-- Στις 13 - 15 του Ιούνη 2006, στο 951 Τάγμα Στρατονομίας στου Παπάγου, έγινε άσκηση «αντιμετώπισης διαδηλωτών που, σύμφωνα με το σενάριο, διαδήλωναν κατά του ΝΑΤΟ και ένας αριθμός τους επιχείρησε να περάσει την πύλη του στρατοπέδου». Ο ισχυρισμός, που είχε προβληθεί και τότε από το υπουργείο Εθνικής Αμυνας, ήταν πως η άσκηση αναφερόταν στην αντιμετώπιση διαδηλωτών που θα επιχειρούσαν να μπουν σε ελληνικό στρατόπεδο στα πλαίσια των - εκτός ελληνικών συνόρων - «ειρηνευτικών αποστολών».

-- Η πρώτη άσκηση καταστολής διαδηλώσεων από ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις πραγματοποιήθηκε στις 13 του Μάρτη 2002, στη Βέροια, στο πλαίσιο άσκησης του Β΄ Σώματος Στρατού, με σκοπό την προετοιμασία των «ειρηνευτικών αποστολών» για την αντιμετώπιση διαδηλωτών. Ηταν μια άσκηση τμήματος του Β' Σώματος Στρατού, το οποίο, στο πλαίσιο του νέου ΝΑΤΟικού δόγματος, έχει μετατραπεί στο σύνολό του σε δύναμη ταχείας ανάπτυξης και σε αυτό έχουν ενταχθεί όλες οι επίλεκτες δυνάμεις του Στρατού Ξηράς. Και στην περίπτωση αυτή, το πρόσχημα ήταν η προετοιμασία των «ειρηνευτικών αποστολών» για την αντιμετώπιση «ατάκτων ομάδων» αμάχων πολιτών.

-- Το διάστημα 7 - 10 του Γενάρη 2010 έγινε «άσκηση» εκπαίδευσης παραστρατιωτικών οργανώσεων, υπό την παρακολούθηση παρατηρητών του Γενικού Επιτελείου Στρατού και της Ελληνικής Αστυνομίας, στον Πολύγυρο Χαλκιδικής, με διοργανωτές το «Κέντρο Εκπαίδευσης Σκοποβολής της Ευρωπαϊκής Ενωσης Αλεξιπτωτιστών» και τη «Λέσχη Ειδικών Δυνάμεων Χαλκιδικής» (απόστρατοι καταδρομείς). Εγινε εκπαίδευση σε «σχολείο SWAT» (ομάδες ειδικών όπλων και τακτικής), με αντικείμενα «ειδικών δυνάμεων αστυνομικών υπηρεσιών».

-- Στις 11 του Σεπτέμβρη 2008 κορυφώθηκε στην περιοχή του Πεδίου Ασκήσεων Ασκός - Προφήτης του Νομού Θεσσαλονίκης η άσκηση του Ευρωστρατού με την επωνυμία «ΕΥΡΩΠΗ - ΙΙ/2008», όπου στρατιωτικές δυνάμεις (στρατονόμοι) καταδίωκαν, για τις ανάγκες του σεναρίου της άσκησης, «διαδηλωτές» που κρατούσαν πανό με το σύνθημα «EU go home», δηλαδή «Ευρωπαϊκή Ενωση έξω από εδώ». Ηταν τμήμα της άσκησης πολεμικής προετοιμασίας για ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και εφαρμογή του νεοταξικού δόγματος περί «ασύμμετρων απειλών».

Στόχος ο «εχθρός λαός»

Οι ασκήσεις αυτές, καθώς και άλλες που δε γίνονται γνωστές, είναι μια ισχυρή επιβεβαίωση ότι στους κόλπους των Ενόπλων Δυνάμεων πραγματοποιείται εκπαίδευση σε ρόλους κατασταλτικής δύναμης, ώστε ν' ανταποκρίνονται στο δόγμα περί αντιμετώπισης των λεγόμενων ασύμμετρων απειλών, στις οποίες συγκαταλέγεται το λαϊκό κίνημα και οι αντιιμπεριαλιστικές του κινητοποιήσεις.

Οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις και ειδικότερα ο Στρατός Ξηράς, κυρίως μετά την 11η Σεπτέμβρη 2001 και την ενεργοποίηση του «αντιτρομοκρατικού» δόγματος εκ μέρους των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, εκπαιδεύονται καθαρά σε ρόλους κατασταλτικής δύναμης και προετοιμάζονται για αποστολές «εσωτερικής ασφάλειας». Το πλαίσιο μέσα στο οποίο εκτυλίσσεται αυτή η εκτροπή του ρόλου των Ενόπλων Δυνάμεων είναι οι διάφοροι αντιτρομοκρατικοί νόμοι, σε συνδυασμό και με τα νεοταξικά δόγματα του ΝΑΤΟ.

Δεν είναι τυχαίο ότι στις απειλές που συνιστούν την «τρομοκρατία» συγκαταλέγονται ενέργειες και δραστηριότητες του μαζικού λαϊκού κινήματος. Σύμφωνα με τον «ευρωτρομονόμο», στις «ασύμμετρες απειλές» που καλούνται ν' αντιμετωπίσουν οι Ενοπλες Δυνάμεις, στο πλαίσιο του γενικευμένου «αντιτρομοκρατικού αγώνα», περιλαμβάνονται εκτός από τα τρομοκρατικά χτυπήματα και όποια άλλη ενέργεια και δραστηριότητα επιδιώκει «τη σοβαρή προσβολή ή την καταστροφή των πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών δομών». Δηλαδή, η αντιμετώπιση «απειλών» κατά της οικονομικής δραστηριότητας, όπως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μία απεργία ή μία κατάληψη, κλπ.

Επίσης, στο δόγμα του ελληνικού Στρατού Ξηράς περιλαμβάνεται η αντιμετώπιση απειλών εντός των αστικών περιοχών και η σχετική προπαρασκευή. Αμεση σύνδεση με αυτά έχει και η μετατροπή του Στρατού σε επαγγελματικό - μισθοφορικό, με την πρόσληψη δεκάδων χιλιάδων επαγγελματιών οπλιτών με παράλληλη υποβάθμιση της στρατιωτικής θητείας και της υποχρεωτικής στράτευσης των νέων.

Πρόκειται για επαναφορά του δόγματος περί «εσωτερικού εχθρού», με το λαό να μπαίνει δραστικά στο στόχαστρο των νέων κατασταλτικών μηχανισμών, που συγκροτούνται με πρόσχημα την αντιμετώπιση της «τρομοκρατίας».

Νέα

Τα φασιστάκια της γιαγκελόνια και οι φίλοι τους τα ζώα πήραν την απάντηση τους πριν τον επαναληπτικό αγώνα.
Η Αριανάρα μετά τα κανελόνια κέρδισε και τις τουλίπες με 1-0 και κρατάει την τύχη της πρόκρισης στα χέρια της. Πρόβλεψη-ευχή: να περάσουμε στον ίδιο όμιλο με την Ντόρτμουντ να γουστάρουμε κίτρινο χρώμα!
Οι συμπολίτες στο ματς με την φενέρ βγάλανε όλα τα εθνικιστικά τους κόμπεξ. Φανέρωσαν ποιοι πραγματικά είναι. Εμετικά πανό, ελληνικές σημαίες και συνθήματα του στιλ ''παοκ ζούμε στην πόλη να σε δούμε''(στο καλό και να μας γράφετε!),κυριάρχησαν στο παιχνίδι. Απορία: οι υγιείς οπαδοί του παοκ τι έχουν να πουν για όλα αυτά; Φαντάζομαι πως προβληματίζονται..
Ο παο μετά την αλλαγή προέδρου (βλ. κωσταντόπουλος) μετονομάστηκε σε ΠΑ.ΡΙΖ.Α!
Οπαδοί της αεκ στο φιλικό με την καλλιθέα έριξαν πενιές στον άτεκνο (βλ.μπάγεβιτς) και στα φιλαράκια του τους μπάτσους. Προσωπικά το χάρηκα, οι περισσότεροι όμως έκραξαν. Απορώ γιατί...
Μια δύσκολη χρονιά έρχεται με μνημόνιο Νο 2, αυξημένη καταστολή και συρρίκνωση εργασιακών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η απάντηση του λαού πρέπει να είναι σκληρή και άμεση. Δεν υπάρχει χρόνος για άλλες αναβολές, μας κλέβουν τις ζωές...

Forza Inter

Πώς προέκυψε το 1908 λοιπόν η Internazionale από τα σπλάγχνα της Μίλαν; Μα, επειδή οι Βρετανοί, τέκτονες ιδρυτές της δεύτερης, αρνήθηκαν να δεχθούν ξένους ποδοσφαιριστές στις τάξεις της ομάδας κι έτσι, από την μειοψηφία των «διεθνιστών» ιταλών που αποχώρησαν διαφωνούντες, γεννήθηκαν οι νερατζούρι, ως αντίπαλο δέος των ροσονέρι. Το μπλε του παραδείσου κόντρα στο κόκκινο της κόλασης. Ξένοι στην ίδια πόλη. Στα χρόνια του Μουσολίνι, η ομάδα των διεθνιστών υποχρεώθηκε να αλλάξει το όνομα, έγινε Ambrosiana. Έπρεπε να τελειώσει ο β΄παγκόσμιος πόλεμος και να καταρρεύσει το καθεστώς για να ξαναβρεί η Ίντερ την ταυτότητα και τον εαυτό της. Με τον Αργεντίνο Χερέρα τη δεκαετία του ’60 δίδαξε το κατενάτσιο κερδίζοντας πρωταθλήματα στην Ιταλία, στην Ευρώπη και στον κόσμο ολόκληρο - δύο φορές. Παίκτες σύμβολα για την ομάδα, όπως ο Ματσόλα και ο Φακέτι, ο Ματέους και ο Κλίνσμαν, ο Βιέρι και ο Μπονισένια, ο Ρονάλντο και ο Ζαμοράνο, ο Αντριάνο» και γιατί όχι πια και ο μεγάλος αρχηγός Ζανέτι (προχτές έπαιξε το 700ό του παιχνίδι). Ο σημερινός της πρόεδρος, Μάσιμο Μοράτι, πιστός στις παραδόσεις ενισχύει τους Ζαπατίστας με χρήματα κι ασθενοφόρα, όπως ενισχύει κινήματα οικολόγων και ιδρύματα, εντός και εκτός Ιταλίας. Αυτά τα λίγα για την ιστορία της Inter.

Μετά από τόσα χρόνια στο καναβάντζο λόγω των στημένων πρωταθλημάτων από Μίλαν καί Γιουβέντους, έφτασε η ώρα της εκδίκησης για τους νερατζούρι! Τρεμπλ λοιπόν και 100.000 χιλιάδες οπαδοί της Inter στους δρόμους του Μιλάνο καί όχι μόνο! Η ώρα της δικαίωσης των νερατζούρι και της ιστορίας της Inter έφτασε...

Υ.Γ. Στο Τορίνο πριν τον τελικό ένας άντρας 63 ετών οπαδός της Inter έχασε τη ζωή του μετά από συμπλοκή που είχε σε μπαρ με άλλο οπαδό. Αιτία της συμπλοκής ήταν η παρουσία πολλών ξένων παικτών στήν ομάδα της Inter. Φαίνεται ότι ο αντίπαλος φασιστοοπαδός θέλει ''καθαρές'' ομάδες με μόνο ιταλούς ποδοσφαιριστές. Μήπως σας θυμίζει και λίγο ελληνιστάν αυτή η λογική;

Εγώ προσωπικά πάντως μια χαρά πορωμένους και διψασμένους είδα τους ''ξένους'' της Inter!!!

Mπάλα Eίναι, Kαι Ξεφουσκώνει.

Nικόλαος Πατέρας: Aς πούμε ότι η Mπιρμπίλη ξυπνάει καλά, σου υπογράφουν όλα τα χαρτιά και προχωράμε να κάνουμε το γήπεδο. Mε τί χρήματα θα το κάνουμε; Όποιος και να πάει να πάρει δάνειο, δεν υπάρχει. Oι τράπεζες έχουν στεγνώσει. Mπορεί να έρθεις σε άσχημη θέση σε ένα μήνα, να έχεις πάρει όλα τα χαρτιά και να μην υπάρχει τράπεζα στην Eλλάδα να χρηματοδοτήσει το έργο.
Παύλος Γιαννακόπουλος: Tα λεφτά πού θα βρεθούν;
Nικόλαος Πατέρας: Aυτό λέω. Mιλάμε για 90 - 95 εκατ. ευρώ, να πάρουμε με χρηματοδότηση τα 60 - 70; Πώς, από τη στιγμή που οι τράπεζες (όπου ξέρουμε τί γίνεται γιατί είμαστε μέτοχοι) κρύβουν τα προβλήματα, θα βρούμε τα λεφτά; Έχει λάβει υπόψη της η ΓHΠEΛ πόσο έχουν αλλάξει οι οικονομικές συγκυρίες;
(ελευθεροτυπία 20/4/2010)

Δεν είναι χαριτωμένο που οι “ξέρουμε - τί - γίνεται - γιατί - είμαστε - μέτοχοι” των ελληνικών τραπεζών δεν μπορούν να πάρουν ούτε οι ίδιοι δάνειο απ’ αυτές, και μάλιστα για τον ιερό σκοπό της οικοδόμησης ποδοσφαιρικού γηπέδου (με όλα τα παράπλευρα), ε; Δεν είναι χαριτωμένο που η (στημένη, προφανώς) υποκλοπή των συζητήσεων του δ.σ. μιας ποδοσφαιρικής ομάδας αποκαλύπτει με λίγα και απλά λόγια την κατάσταση των ελληνικών τραπεζών; Έχουν στεγνώσει! Mα γιατί; Έκατσαν πολύ απλωμένες στον ήλιο της χρηματοπιστωτικής ανάπτυξης; E, αφού στέγνωσαν, ας τις μαζέψει κάποιος. Eίναι έτοιμες για σιδέρωμα.
Tώρα βέβαια οι οπαδοί του παναθηναϊκού θα έπρεπε να έχουν άλλες απορίες. Tου είδους και γιατί ρε ζάμπλουτοι ιδιοκτήτες θέλετε δανεικά τα δύο τρίτα των 90 - 95 μυρίων για να μας ξεγκαστρώσετε με το γήπεδο; Eίναι ίσως μια ευκαιρία να μάθουν κι αυτοί ένα απ’ τα βρώμικα μικρά μυστικά της πολιτικής οικονομίας του καπιταλισμού: έτσι δουλεύουν τ’ αφεντικά, κι ακόμα περισσότερο έτσι δουλεύουν τ’ αφεντικά που είναι μέτοχοι των τραπεζών. Mε λεφτά - της - τράπεζας (δηλαδή: των καταθετών της), και όχι με δικά τους! Mαλάκες είναι; Πάει καλά η δουλειά; Ψευτογυρνάνε πίσω τα δανεικά (προσοχή: “ψευτό”...) και τσεπώνουν τα κέρδη. Δεν πάει καλά η δουλειά; E, ποιός έχασε; Aυτοί; Σιγά - η τράπεζα (τους) έχασε! Που θα τα πάρει από αλλού· αυτή είναι εύκολη δουλειά για την τράπεζα. Aλλά πρέπει να κρατάει λίγη υγρασία· άμα “στεγνώσει” είναι πρόβλημα...
M’ αυτά και μ’ αυτά, καλό είναι και το “ολυμπιακό στάδιο”, μισό μισό με την αεκ. Kαι τί ειρωνεία, ε; Nα είσαι βάζελος ή χάνουμος, και να έχεις “έδρα” ένα γήπεδο που λέγεται “ολυμπιακό”!...
Xάλια φάση.

www.sarajevomag.gr

Ντόμινο

«Να γιατί δεν πρόκειται να πτωχεύσει η Ελλάδα», υποστηρίζουν παράγοντες της ελληνικής αγοράς αξιολογώντας τα στοιχεία του παρατιθέμενου πίνακα, στον οποίο αναφέρονται αναλυτικά όλα τα χρέη των εμπλεκόμενων ευρωπαϊκών χωρών μεταξύ τους: Ελλάδας, Πορτογαλίας, Ισπανίας, Ιταλίας, Γαλλίας, Γερμανίας και Ιρλανδίας (πηγή Bank for International Settlement, The New York Times, στοιχεία 31ης/12/2009).

Σύμφωνα με τους παράγοντες αυτούς, οι επιπτώσεις ενός ελληνικού default θα είναι τόσο μεγάλες για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, που θα πλήξει καίρια ακόμη τις ισχυρότερες οικονομίες της. Άρα, λογικό είναι να σπεύσουν όλοι προκειμένου ένα τέτοιο καταστροφικό σενάριο, τελικά να αποφευχθεί.

Με τη γλώσσα των αριθμών

Έχουμε λοιπόν και λέμε. Η Ελλάδα οφείλει συνολικά 236 δισ. δολάρια, εκ των οποίων 76 δισ. στη Γαλλία, 45 δισ. στη Γερμανία, 15 δισ. στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά και 9,7 δισ. στην Πορτογαλία, καθώς και 6,9 δισ. στην Ιταλία.

Όπως πολλοί υποστηρίζουν, το ενδεχόμενο πτώχευσης της Ελλάδας θα εντείνει το ήδη υπάρχον πρόβλημα της Πορτογαλίας.

Με δεδομένα μάλιστα τα spreads στα πορτογαλικά ομόλογα, το πιθανότερο σενάριο είναι ότι η μεσογειακή αυτή χώρα θα χρηματοδοτεί μέσω του ψηφισθέντος πακέτου στήριξης την Ελλάδα με 5%, όταν η ίδια θα καταβάλει ακόμη πιο υψηλά επιτόκια προκειμένου να αντλήσει τα δικά της δάνεια!

Σε περίπτωση όμως, ενός default στην Πορτογαλία, τότε το πρόβλημα θα μεταφερθεί ταχύτατα στην Ισπανία, καθώς γύρω στο 1/3 του πορτογαλικού δημόσιου χρέους (86 από τα 286 δισ. δολάρια) κατέχονται από ισπανικά χέρια… Επιπλέον, η Πορτογαλία οφείλει 47 δισ. δολάρια στη Γερμανία, 45 δισ. στη Γαλλία και 24 δισ. στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Συνοψίζοντας λοιπόν, έχουμε και λέμε: Αν πτωχεύσουν Ελλάδα και Πορτογαλία, θα επηρεαστούν αθροιστικά κρατικά χρέη: 87,3 δισ. $ προς Ισπανία, 120 δισ. προς Γαλλία, 92 δισ. προς Γερμανία και 39 δισ. προς Ηνωμένο Βασίλειο!

Όπως προαναφέραμε ωστόσο, έντονο πρόβλημα θα υπάρξει και για την Ισπανία, η οποία εκτός από το ότι δανείσει με 86 δισ. την Πορτογαλία, έχει δανειστεί 220 δισ. από τη Γαλλία, 238 δισ. από τη Γερμανία, και 114 δισ. από το Ηνωμένο Βασίλειο.

Στην περίπτωση δηλαδή, που Ελλάδα και Πορτογαλία πτωχεύσουν και παρασύρουν στη συνέχεια και την Ισπανία, τότε θα τεθούν αθροιστικά εν αμφιβόλω: χρέη 340 δισ. δολάρια προς τη Γαλλία, 330 δισ. προς τη Γερμανία και 153 δισ. προς το Ηνωμένο Βασίλειο, που ήδη διαθέτει «βεβαρημένα» μακροοικονομικά μεγέθη…

Η πραγματικότητα όμως θα είναι σε κάθε περίπτωση πολύ χειρότερη, καθώς πέρα από τα χρέη των κρατών, θα επηρεαστούν και τα όποια δάνεια των επιχειρήσεων και οι όποιες απαιτήσεις που θα υπάρχουν από τις εταιρείες των χωρών, οι οποίες θα πτωχεύσουν.

Για παράδειγμα, μια ενδεχόμενη πτώχευση του πορτογαλικού κράτους θα συμπαρέσυρε πολλές τοπικές επιχειρήσεις, οι οποίες με τη σειρά τους δεν θα πλήρωναν τους προμηθευτές τους από την Ισπανία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο κ.λπ.

Επιπρόσθετα, υψηλότατες απομειώσεις θα είχαν οι γερμανικοί, ισπανικοί, βρετανικοί, κ.α. όμιλοι που έχουν παρουσία στην Πορτογαλία.

Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι σε περίπτωση που πτωχεύσει η Ελλάδα, τα πράγματα δεν χειροτερεύουν απλά για το λεγόμενο ευρωπαϊκό νότο, αλλά ακόμη και για τις ισχυρότερες οικονομίες της «γηραιάς ηπείρου»…

Κείμενο Της Κατάληψης Σκαραμαγκά

Η μεγαλειώδης απεργιακή συγκέντρωση και πορεία σήμερα Τετάρτη 5 Μαϊου μετατράπηκε σε έναν κοινωνικό χείμαρο οργής. Τουλάχιστον 200 χιλιάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας στο δρόμο (εργαζόμενοι και άνεργοι, στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, ντόπιοι και μετανάστες) επιχειρούσαν επί ώρες σε διαδοχικά κύματα να περικυκλώσουν και να καταλάβουν τη Βουλή. Οι δυνάμεις καταστολής σε πλήρη διάταξη στο γνώριμο ρόλο τους, αυτόν της προάσπισης της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Οι συγκρούσεις πολύωρες και εκτεταμένες. Το πολιτικό σύστημα και οι θεσμοί του στο ναδίρ.

Αναμέσα σε όλα όμως, ένα περιστατικό τραγικό που καμιά λέξη δεν μπορεί να το περιγράψει: 3 άνθρωποι νεκροί από αναθυμιάσεις στο υποκατάστημα της Marfin Bank στην οδό Σταδίου που τυλίχθηκε στις φλόγες.

Το κράτος και σύσσωμος ο δημοσιογραφικός συρφετός, χωρίς καμία αιδώ απέναντι στους νεκρούς και τους οικείους τους, μιλούν από την πρώτη στιγμή για δολοφόνους-κουκουλοφόρους, επιχειρώντας να αξιοποίησουν το συμβάν για να κατευνάσουν το ρεύμα κοινωνικής οργής που ξέσπασε, για να αποκαταστήσουν το κουρελιασμένο τους κύρος, για να επιβάλλουν ξανά τον αστυνομικό στρατό κατοχής στους δρόμους, για να καταστείλλουν τις εστίες κοινωνικής αντίστασης και ανυπακοής στην κρατική τρομοκρατία και την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Για το λόγο αυτό τις τελευταίες ώρες οι αστυνομικές δυνάμεις επελαύνουν στο κέντρο της Αθήνας, έχουν προχωρήσει σε εκατοντάδες προσαγωγές και έχουν εισβάλει με πυροβολισμούς και χειροβομβίδες κρότου λάμψης στην αναρχική κατάληψη “χώρος ενιαίας πολύμορφης δράσης” στην οδό Ζαϊμη και στο “στέκι μεταναστών” στην Τσαμαδού προκαλώντας εκτεταμένες ζημιές (και οι δυο χώροι στα Εξάρχεια). Την ίδια στιγμή, η απειλή της βίαιης αστυνομικής εκκένωσης επικρέμμεται πάνω και από τους υπόλοιπους αυτοοργανωμένους χώρους (καταλήψεις και στέκια) μετά το πρωθυπουργικό διάγγελμα περί εισβολών για τη συλλήψη των “δολοφόνων”.

Οι κυβερνήτες, οι κρατικοί αξιωματούχοι, το πολιτικό προσωπικό, τα τηλεφερέφωνα και οι έμμισθοι κονδυλοφόροι επιχειρούν με τον τρόπο αυτό να καθάρουν το καθεστώς τους και να εγκληματοποιήσουν τους αναρχικούς και κάθε ακηδεμόνευτη φωνή αγώνα. Λες και υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα αυτοί που επιτέθηκαν στην τράπεζα να γνώριζαν πως μέσα υπήρχαν άνθρωποι και ωστόσο να την πυρπόλησαν (εφόσον ισχύει το επίσημο σενάριο). Μάλλον μπερδεύουν τους αγωνιζόμενους ανθρώπους με τους εαυτούς τους, που χωρίς κανένα ενδοιασμό παραδίδουν ολόκληρη την κοινωνία στην πιο βαθιά λεηλασία και υποδούλωση, που υποδεικνύουν στους πραιτοριανούς τους να χτυπάνε ανενδοίαστα και να πυροβολούν στο ψαχνό, που οδήγησαν 3 ανθρώπους στην αυτοκτονία την τελευταία εβδομάδα λόγω χρεών.

Η αλήθεια είναι ότι ο πραγματικός δολοφόνος, ο πραγματικός αυτουργός του σημερινού τραγικού θανάτου των 3 ανθρώπων είναι ο “κύριος” Βγενόπουλος, που με τους γνωστούς εργοδοτικούς εκβιασμούς (απειλή απόλυσης) ανάγκασε τους υπαλλήλους του σε ημέρα απεργίας να εργάζονται στα υποκαταστήματα της τράπεζάς του, ακόμα και σε αυτά, όπως της Σταδίου, απ’ όπου θα περνούσε η διαδήλωση. Εκβιασμοί που είναι γνώριμοι σε όλους όσοι βιώνουν καθημερινά την τρομοκρατία της μισθωτής σκλαβιάς. Να δούμε, σήμερα, τι δικαιολογίες θα βρει να ξεφουρνίσει στους οικείους των θυμάτων και σε ολόκληρη την κοινωνία (με το γνωστό σιχαμένο μελιστάλαχτο και σοβαροφανές ύφος του) αυτός ο μεγαλοκεφαλαιούχος, που ορισμένα καθεστωτικά κέντρα τον προωθούν για επόμενο πρωθυπουργό σε κυβέρνηση “εθνικής ενότητας” μετά την αναμενόμενη ολοκληρωτική κατάρρευση του πολιτικού συστήματος.

Αν μπορεί μια απεργία δίχως προηγούμενο να θεωρηθεί δολοφόνος…

Αν μπορεί μια διαδήλωση δίχως προηγούμενο, σε μια κοινωνική κρίση δίχως προηγούμενο, να θεωρηθεί δολοφόνος…

Αν μπορούν ανοιχτοί κοινωνικοί, ζωντανοί και δημόσιοι χώροι να θεωρηθούν δολοφόνοι…

Αν μπορεί το κράτος να απαγορεύει την κυκλοφορία και να επιτίθεται σε διαδηλωτές με το πρόσχημα να συλλάβει δολοφόνους…

Αν μπορεί ο Βγενόπουλος να κρατάει έγκλειστους εργαζόμενους μέσα σε μια τράπεζα, κατ’ εξοχήν κοινωνικό εχθρό και στόχο επίθεσης των διαδηλωτών…

…είναι γιατί η εξουσία, ο κατ’ εξακολούθηση δολοφόνος, θέλει να καταστείλει στη γέννησή της μια εξέγερση που αμφισβητεί τη λύση μιας ακόμα πιο βάναυσης επίθεσης στην κοινωνία, μιας ακόμα μεγαλύτερης κοινωνικής λεηλασίας από το κεφάλαιο, μιας ακόμα πιο διψασμένης αφαίμαξής μας.

…είναι γιατί το μέλλον της εξέγερσης δε χωρά πολιτικούς και αφεντικά, αστυνομία και ΜΜΕ.

…είναι γιατί πίσω από την πολυδιαφημισμένη “μοναδική” τους λύση, υπάρχει η λύση που δε μιλάει για ρυθμούς ανάπτυξης και ανεργία, αλλά για αλληλεγγύη, αυτοοργάνωση και ανθρώπινες σχέσεις.

Ας κοιταχτούν λοιπόν ανάμεσά τους τα φυράματα της εξουσίας και του κεφαλαίου, οι παρατρεχάμενοι και οι λακέδες τους για το ποιοι είναι οι δολοφόνοι της ζωής, της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας. Και σήμερα και πάντα.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ, ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ, ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΚΑΙ ΛΗΣΤΕΣ

ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ

ΟΛΟΙ & ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΕΞΕΓΕΡΣΗ

Αριανάρα Φέρε Μας Το Κύπελο!

Στις 24 του Απρίλη ο λαός του ΑΡΗ θα πραγματοποιήσει ίσως τη μεγαλύτερη εκδρομή που έχει γίνει ποτέ ενδοκρατικά στην Ευρώπη! Τα εισιτήρια έχουν ήδη εξαφανιστεί και το κίτρινο κομβόι είναι έτοιμο να καταλάβει την Αθήνα...! Για άλλη μια φορά θα είμαστε συνεπείς στο ραντεβού με την ιστορία.

ΓΚΟΛ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΓΟΥΣΤΑ ΟΠΑΔΙΚΑ!!!

Αλήθειες αναφορικά με την κοινωνική επανάσταση του 1821

«Οι επαναστάσεις δεν αυτοσχεδιάζονται, δεν γίνονται αυθαίρετα ούτε από άτομα ούτε ακόμα από τα πιο δυνατά σωματεία. Ανεξάρτητα από κάθε θέληση κι από κάθε συνωμοσία, οδηγούνται πάντοτε απ’ την πίεση των πραγμάτων. Μπορούμε να τις προβλέψουμε προαισθανόμενοι, καμιά φορά, το πλησίασμά τους, αλλά δεν μπορούμε ποτέ να επιταχύνουμε την έκρηξή τους». (Μ. Μπακούνιν, Για έναν Αντιεξουσιαστικό Σοσιαλισμό)

Το ιστορικό αξίωμα που θέλει τις μεγάλες κοινωνικές εκρήξεις να συλλαμβάνουν κατά κανόνα εξ απροόπτου και σε βαθύ λήθαργο τις βαρυστομαχιασμένες απ’ το εκμεταλλευτικό δείπνο και σίγουρες –παρά τα έκδηλα σημάδια της αρρώστιας– για την ευρωστία τους εξουσίες, αλλά συνήθως και τους καραδοκούντες επίδοξους διαχειριστές της κληρονομιάς τους, θα βρει την εφαρμογή του και στην ελλαδική περίπτωση.

Παρά το γεγονός ότι, συνεπεία της όξυνσης κατά τα προεπαναστατικά χρόνια της καταπίεσης και εκμετάλλευσης, από «το τέλος του 1820 το αίσθημα ότι επέκειτο μεγάλη κοινωνική αναταραχή έγινε κοινό ανάμεσα στο μουσουλμανικό και χριστιανικό πληθυσμό του Μοριά»(1) (σύμφωνα με τον Φίνλεϋ αλλά και πολλούς άλλους σύγχρονους των γεγονότων ιστορικούς) και την κοινολόγηση του διάτρητου, άλλωστε, «μυστικού σκοπού» της Φιλικής Εταιρίας από πράκτορες στους Οθωμανούς εξουσιαστές και τα χαμηλόβαθμα μέλη της, κόντρα στη θέληση και τις περί του αντιθέτου διαταγές της ηγεσίας της, στις «κατώτερες τάξεις του λαού»· οι Οθωμανοί εξουσιαστές θα αρκεστούν στην ομηρία των προεστών και δεσποτάδων που προσήλθαν στην Τρίπολη, πιστεύοντας ότι κάτι τέτοιο ήταν ικανό να σφραγίσει τον κρατήρα τού ήδη αχνίζοντος κοινωνικού ηφαιστείου, ενώ η ισχύς της έκρηξής του θα αιφνιδιάσει δυσάρεστα, όχι μόνο τις έντρομες χριστιανικές ηγετικές ομάδες που φυσικά την απεύχονταν, αλλά και την υποτιθέμενη «αστική πρωτοπορία» που επεδίωκε με τελείως διαφορετικό τρόπο την αλλαγή του κυριαρχικού σκηνικού.

«Λένε», θα σημειώσει στο ημερολόγιό του ο πρόξενος της Ολλανδίας στην Αθήνα Domenigo Origone, μετά την εκδήλωσή της, «πως αυτή η επανάσταση ξέσπασε πριν από την ώρα που είχαν καθορίσει οι αρχηγοί της, αλλά ο καρπός, πολύ ώριμος, έπεσε με το πρώτο ταρακούνημα, μ’ όλο που αυτό το τράνταγμα δεν έγινε από τους ηγέτες αλλά ήταν αποτέλεσμα των μέτρων του Σουλτάνου».(2)

Το ρίζωμα στη σταδιακά κατασκευασμένη –μετά τη συγκρότηση του ελληνικού κράτους και μέσω κυρίως της εθνικής εκπαίδευσης– νεοελληνική συνείδηση του μυθολογήματος της κήρυξης της επανάστασης (σαν να επρόκειτο για διακρατικό πόλεμο) σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο από κάποιες ηγετικές φυσιογνωμίες, παρά την ύπαρξη πλήθους τεκμηρίων που πιστοποιούν «ότι η ύψωσις της σημαίας της επαναστάσεως εν Αγία Λαύρα και μάλιστα την 25ην Μαρτίου είναι θρύλος και όχι πραγματικόν γεγονός»(3) (όπως συμπεραίνει ο καθηγητής Απ. Δασκαλάκης και την άποψή του ενστερνίζεται η συντριπτική πλειοψηφία των ιστορικών), δεν αποδεικνύει παρά το μέγεθος του κρατικού ψέματος και δίνει το μέτρο της άκριτης και αδιερεύνητης κοινωνικής του αποδοχής.

Ωστόσο η επινόηση και μεθοδική προβολή (μέσω κυρίως της λογοτεχνίας και της ζωγραφικής) ενός ακόμη ανύπαρκτου γεγονότος –που, σημειωτέον, δεν καταγράφει στα απομνημονεύματά του ούτε καν ο υποτιθέμενος πρωταγωνιστής του, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός– με προφανή στόχο να συγκαλύψει την απουσία των «ελληνικών» ηγετικών ομάδων στο ξεκίνημα του απελευθερωτικού αγώνα, δεν είναι σε θέση να σβήσει άλλες ιστορικές καταγραφές, που αποδίδουν πιο ανάγλυφα και πειστικά την κοινωνική και κυριαρχική πραγματικότητα της εποχής.

«Όταν εύφλεκτος ύλη συσσωρευθή, σπινθήρ αρκεί να πέσει και την ανάπτει», θα γράψει, συνοψίζοντάς την σε μια εύστοχη φράση της ιστορίας του, ο αστός ιστορικός και σύγχρονος της επανάστασης Σπ. Τρικούπης. «Τοιούτον τι συνέβη εν Πελοποννήσω παρά την θέλησιν και απόφασιν όλων»,(4) και τον πυροκροτητή που θα προκαλέσει την κοινωνική έκρηξη στον «ελλαδικό χώρο», θ’ αποτελέσουν κάποιες βίαιες ενέργειες των καταπιεσμένων, που όταν εκδηλώνονταν ακατάπαυστα καθ’ όλο το χρονικό διάστημα της οθωμανικής κατοχής έφερναν σαν στίγμα πάνω τους την ομόθυμα, από Οθωμανούς και χριστιανούς εξουσιαστές, κολλημένη «ληστρική» ετικέτα, ενώ για την προκειμένη περίσταση θα χαρακτηριστούν αναδρομικά «εθνικές».

«Ενταύθα δε εν Πελοποννήσω», περιγράφει ο γραμματέας του Κολοκοτρώνη Οικονόμου, «συνέπιπτε και πριν και τότε, να τολμηθώσι πράξεις τινές αλλεπάλληλοι. Τινές μεν εξ υποβολής υπογείου, τινές δε και απλώς τυχαίαι· και τίνες καν τε άτακτοι αλλ’ εκ του πνεύματος της επαναστάσεως, της αναρχίας και την ανυπομονησίας προερχόμενοι».(5)

Σποραδικές λοιπόν επιθέσεις (αυθόρμητες ή μη), στα μέσα Μαρτίου του 1821, από ομάδες κλεφτών (Σολιώτη, Χοντρογιανναίων κ.ά.), αλλά κι από μεμονωμένα άτομα, ενάντια σε αξιωματούχους (σπαχήδες) και όργανα (φοροεισπράκτορες) του κράτους σε διάφορα μέρη του Μωρηά (Αρφάρα, Βερσεβά, Αγρίδι κ.α.) και η απρόκλητη αλλά όχι αναίτια(6) επίθεση του οθωμανικού στρατού στις χριστιανικές συνοικίες της Πάτρας (21.3.1821), θα γίνουν τα προσανάμματα της επαναστατικής πυρκαγιάς.

Η κλιμάκωση της κοινωνικής έντασης, που θα εκφραστεί με τη σημαντική αριθμητικά διεύρυνση των κλέφτικων ομάδων από απόλεμους αγρότες και το χτύπημα απ’ αυτές ενός σώματος τουρκαλβανών, την πολιορκία και άμεση ανταπόδοση της οθωμανικής επίθεσης στην Πάτρα από επτανήσιους πρόσφυγες και πατρινούς με πρωτοβουλία ενός τσαγκάρη, του Καρατζά, τη μαζική εισβολή την επόμενη μέρα στην πόλη αυτοσχέδια οπλισμένων γεωργών και κτηνοτρόφων απ’ τα περίχωρα –που, αντίθετα απ’ τα γραφόμενα των ελλήνων ιστορικών και σύμφωνα με τη μαρτυρία του γάλλου πρόξενου στην Πάτρα Πουκεβίλ, «είναι φανατισμένοι και δεν έχουν αρχηγούς»(7)– και άλλα εξεγερτικά επεισόδια μικρότερης έντασης και έκτασης αλλά όχι και σημασίας, θα ωθήσουν τους Οθωμανούς εξουσιαστές και το στρατό τους να κλειστούν έντρομοι στα κάστρα, και τους χριστιανούς προύχοντες να επιχειρήσουν αναγκαστικά μιαν άτακτη φυγή προς τα εμπρός.

«Το πράγμα τέλος πάντων», περιγράφει στα απομνημονεύματά του ο Χριστόφορος Περαιβός, «κατήντησεν εις τόσον βαθμόν ενθουσιασμού και συγχύσεως, ώστε και μυρίας γλώσσας Δημοσθενικάς αν είχε τις να τας μεταχειρισθή διά να καθησυχάσει την ορμήν των Ελλήνων, ου μόνον εκοπίαζε ματαίως, αλλ’ εκινδύνευεν ακόμη και η ζωή του επειδή τον ενόμιζον ως Τουρκολάτρην, και μάλιστα πολύ περισσότερον υπέκειντο εις τον κίνδυνον οι αρχιερείς και δημογέροντες ως συνεχή σχέσιν έχοντες μετά των Τούρκων, αντιπρόσωποι όντες των επαρχιών».(8)

«Οι άνθρωποι εν γένει ετρελλάθηκαν και μήτε ηξεύρουν τι κάμουν μήτε λόγια και ορμηνείας ακούουν από κανένα. Αλλά ποιος χαρέκακος τους ωδήγησεν εις ταύτα δεν ηδυνήθην να μάθω», επιβεβαιώνει σε αναφορά του προς τις οθωμανικές αρχές ο εντεταλμένος να καταπραΰνει τον επαναστατικό πυρετό στην Τριφυλλία, κατοπινός ιστορικός της επανάστασης, μητροπολίτης Αμβρόσιος Φραντζής. «Οι κάμποι και τα βουνά είναι γιομάτα από αρματωμένους ανθρώπους[...] όσα κι αν τους ωμίλησα, δεν εισακούομαι. Περισσότερον δεν ημπορώ να τους ομιλήσω εις τα φούμαρα [καπνούς] και εις το ξεμυάλισμα όπου βρίσκονται, διότι φοβούμαι και τον εαυτό μου».(9)

Έτσι, κάτω απ’ την απειλητική σκιά μιας διλέπιδης δαμόκλειας σπάθας, αυτής που περιέστρεψαν πάνω απ’ τα κεφάλια τους Οθωμανοί εξουσιαστές και «έλληνες» εξουσιαζόμενοι, οι κοτσαμπάσηδες και δεσποτάδες που έλεγχαν την εφορία της Φιλικής Εταιρίας στην Αχαΐα (Λόντος, Παλαιών Πατρών Γερμανός, Ζαΐμης κ.ά.) –και οι οποίοι λίγες μέρες πριν (10.3.1821) στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας, σύμφωνα με τα γραφόμενα του Π. Π. Γερμανού, «…συσκεφθέντες απεφάσισαν να μη δώσωσιν αιτίαν τινά, αλλ’ ως πεφοβισμένοι να παραμερήσωσιν εις ασφαλή μέρη» και μονάχα στην περίπτωση που οι Οθωμανοί κινηθούν πρώτοι, «τότε εξ ανάγκης να λάβωσι και αυτοί τα όπλα και να κινήσωσι και τους λοιπούς ομογενείς εις υπεράσπισιν εαυτών»(10)– θα κάνουν την κατόπιν εξεγερτικής εορτής θριαμβευτική είσοδό τους στην Πάτρα στις 23.3.1821.

Ανάλογα αρνητική θα είναι και η στάση τού επίσης φιλικού Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη στη Νότια Πελοπόννησο, ο οποίος, μην έχοντας φυσικά τίποτα να κερδίσει από μια κοινωνική αναταραχή, «…συμβουλευθείς με τους συγγενείς και οικείους του, απεφάσισε να στείλει τους υιούς του ομήρους [στην Τρίπολη], και να σβεσθή το πνεύμα της επαναστάσεως».(11)

Όμως, τελικά, μπροστά στο αναπόφευκτο της κοινωνικής έκρηξης και επέκτασης της επανάστασης, τη συνεπαγόμενη βεβαιότητα να χάσει την ηγετική του θέση στη Μάνη στρέφοντας τους έτοιμους να εξεγερθούν κατοίκους της εναντίον του, την άρνηση του ενός γιου του, Ηλία, να παρουσιαστεί στην Τρίπολη (στη θέση του πήγε ένας ανεψιός του) και μετά την υπόσχεση του εκπροσωπούντος τον Υψηλάντη, του Παπαφλέσσα, ότι θα του αποδοθεί η ηγεμονία ολόκληρου του Μωρηά, θα αυτοχειροτονηθεί «αρχιστράτηγος των Σπαρτιατικών στρατευμάτων», θα εκστρατεύσει ενάντια στην ήδη πολιορκούμενη, από αγρότες των περιχώρων, Καλαμάτα και θα εισβάλει ειρηνικά (καθώς οι Οθωμανοί θα παραδοθούν) στην πόλη (24.3.1821).

Αποσκοπώντας, αφού τιθασεύσουν την ορμή του, να χρησιμοποιήσουν το ανατρεπτικό κοινωνικό δυναμικό σαν υποζύγιο στο άρμα των αναφυόμενων εκ των πραγμάτων κυριαρχικών τους επιδιώξεων, θα συστήσουν οι μεν πρώτοι το «Αχαϊκόν Διευθυντήριον», ο δε δεύτερος τη «Μεσσηνιακή Γερουσία», και με προκηρύξεις τους προς τις ευρωπαϊκές Αυλές θα εκλιπαρήσουν την αρωγή τους, παρουσιάζοντας την κοινωνική έκρηξη στο Μωρηά σαν μια συντεταγμένη «απελευθερωτική» επιχείρηση και προκαθορίζοντας, ερήμην των εξεγερμένων, το χαρακτήρα της σε θρησκευτικοεθνικό, παρά το γεγονός ότι «οι δε αρχηγοί δεν εισηκούοντο» και «μηδέ τάξις ήταν ακόμη καμμία εις τα πράγματα, μηδέ ενθουσιασμός εθνικός»,(12) σύμφωνα με την εκτίμηση που θα διατυπώσει αργότερα στα απομνημονεύματά του ένας απ’ τους φερόμενους σαν συντάκτες των κειμένων, ο δεσπότης Γερμανός.

Εκκλήσεις για βοήθεια που θα πέσουν φυσικά στο κενό, καθώς κάτι τέτοιο δεν επέτρεπαν, αφενός η τότε κυριαρχική συγκυρία –αφού τα χριστιανικά κράτη της Ευρώπης, στα πλαίσια του κυριαρχικού ανταγωνισμού και της ισορροπίας του τρόμου που είχε επιβάλει η «ιερά συμμαχία», ευνοούσαν προς το παρόν την εδαφική ακεραιότητα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας– και αφετέρου δε η πρόδηλη, στους εκπροσώπους τους, κοινωνική δρομολόγηση από μέρους των καταπιεσμένων της επαναστατικής διαδικασίας, προμηνύματα της οποίας αποτελούσαν εκτός των άλλων και το κάψιμο των προξενείων των ευρωπαϊκών δυνάμεων (απ’ τους Οθωμανούς, και κατά λάθος επιμένουν οι έλληνες ιστορικοί) κατά τη διάρκεια των πρώτων συγκρούσεων και η λεηλασία τους απ’ τους «πτωχούς» και «ποταπούς» χριστιανούς της Πάτρας και των γύρω χωριών. Τα «απορρίμματα της Ιταλίας και της Επτανήσου», επιβεβαιώνει ο Τρικούπης αναφερόμενος μ’ αυτόν το χαρακτηρισμό στους εξεγερμένους «πολιτικούς» πρόσφυγες που κατά εκατοντάδες είχαν καταφύγει και κατοικούσαν στην πόλη, μαζί με άλλους καταπιεσμένους «ους και υπό γαλλικήν προστασίαν, ησέβησαν και εις αυτήν την προστάτριαν σημαίαν, ηγνωμόνησαν και εις αυτόν τον ευεργέτην των Πουκεβίλον, ήρπασαν παρρησία την διασωθείσαν εκ των χειρών των Τούρκων και διατηρουμένην εν των προξενείω περιουσίαν τών [πλούσιων] Πατρέων και ηνάγκασαν και αυτόν τον Πουκεβίλον να εγκαταλείψη το προξενείον και να καταφύγη εις τι αγγλικόν πλοίον ευρεθέν εν τω λιμάνι των Πατρών, αίροντες μιαιφόνον χείρα και κατ’ αυτού».(13)

Έτσι, οι πρόξενοι των ευρωπαϊκών κρατών, όχι μόνο δεν θα βοηθήσουν τους εξεγερμένους ραγιάδες κωφεύοντας στις εκκλήσεις των αυτοχειροτονημένων ηγετών, αλλά, αντιλαμβανόμενοι το ανεξέλεγκτο της επαναστατικής δραστηριότητας, αφού διατάξουν τον κανονιοβολισμό τους –από πλοία τους που ήταν αραγμένα στο λιμάνι της πόλης, σύμφωνα με τα αρχεία του Βατικανού–, θα καταφύγουν έντρομοι στα αγγλοκρατούμενα, εκείνη την εποχή, Επτάνησα.

Αργότερα, στο συνέδριο της Βερόνας, όπου θα τεθεί μεταξύ άλλων και το «ελληνικό ζήτημα», ο τσάρος της Ρωσίας Αλέξανδρος ο Α΄, πιστοποιώντας τις «κρυφές» προθέσεις του για τον καρακερματισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σε δορυφορικά της χώρας του χριστιανικά «εθνικά» κράτη, αλλά ταυτόχρονα και την κοινωνική διάσταση του απελευθερωτικού αγώνα των καταπιεσμένων του «ελλαδικού χώρου», θα αιτιολογήσει ως εξής, απευθυνόμενος στον αντιπρόσωπο της Γαλλίας Μονμορανσύ, την περίεργα, εντούτοις, αυστηρή αρχικά ουδετερότητα της χώρας του: «Κανένα πράγμα δεν ημπορούσε να ήτον τόσον αρμόδιον εις το ιντερέσον μου, παρά ένας ιερός πόλεμος με την Τουρκίαν, όμως εστοχάστηκα ότι είδα εις τα ανακατώματα της Πελοποννήσου την μάρκαν της αναρχίας. Από εκείνην την στιγμήν ετράβηξα χέρι».(14)

Ανάλογες, άλλωστε, διαπιστώσεις ως προς τη φύση των αιτίων και το χαρακτήρα της επαναστατικής έκρηξης του 1821 θα διατυπώσουν και οι εγκυρότερες ξένες εφημερίδες της εποχής, βασιζόμενες σε πληροφορίες και ανταποκρίσεις απ’ τα πεδία των συγκρούσεων των πρώτων «φιλελλήνων», που έσπευσαν στον «ελλαδικό χώρο» κινούμενοι είτε από αισθήματα κοινωνικής αλληλεγγύης και την ειλικρινή πρόθεση να συνδράμουν στον απελευθερωτικό αγώνα των υπόδουλων κοινωνικών ομάδων (εκφράζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την αντίθεσή τους στην αρνητική στάση των κυβερνήσεων, αλλά παράλληλα με έμμεσο τρόπο και στα καθεστώτα των χωρών τους)(15) είτε από τυχοδιωκτική διάθεση και την προσδοκία της περιπέτειας, είτε απ’ τα νήματα των μυστικών υπηρεσιών των ευρωπαϊκών κρατών στα πλαίσια, αρχικά, των εκπορευόμενων σχεδίων εκτροπής του αφρισμένου κοινωνικού χειμάρρου κι αργότερα του αγώνα δρόμου για τον έλεγχο του υπό εκκόλαψη εθνικού κρατιδίου.

«Φαίνεται», θα συμπεράνει στο φύλλο της 26.5.1821 η βρετανική Morning Chronicle, «ότι η επανάστασις έγινε από τις κατώτερες τάξεις του λαού με σκοπό να επιβάλουν την αρχή τής ίσης διανομής του πλούτου»,(16) ενώ η μεγαλύτερη γερμανική εφημερίδα, η Allgemeine Zeitung, θα δημοσιεύσει επιστολή-ανάλυση του ελληνολάτρη Christian Muller, ο οποίος, –βλέποντας τις ονειροφαντασίες του που συμμερίζονταν και πολλοί άλλοι «φιλέλληνες» για μια επιχειρούμενη απ’ την επανάσταση αναβίωση του αρχαιοελληνικού κλέους, να συντρίβονται απ’ την ανατρεπτική κοινωνική πραγματικότητα του «ελλαδικού χώρου»– έγραφε απογοητευμένος, ανάμεσα σ’ άλλα, στα τέλη Ιουλίου του 1821 απ’ το Μωρηά: «Αλλά πλανάται οικτρά εκείνος, που νομίζει ότι ο πόλεμος αυτός των Ελλήνων εναντίων των Τούρκων είναι πόλεμος εθνικός. Τέτοιο πράγμα δεν συμβαίνει, γιατί προς το παρόν λείπουν οι απαιτούμενες προϋποθέσεις. Οι ανώτερες τάξεις δεν έλαβαν καθόλου μέρος μέχρι τώρα, εξαιρέσει καναδύο πριγκήπων οι οποίοι ίσως ελπίζουν να πάρουν κανένα θρόνο. Οι πιο ευκατάστατοι και οι πιο πλούσιοι Έλληνες δεν υπεστήριξαν τον πόλεμο αυτόν ούτε άμεσα ούτε έμμεσα, υπάρχουν μάλιστα πολλοί απ’ αυτούς οι οποίοι τον αποδοκιμάζουν».(17)

Το αυθαίρετο και πλασματικό της παρουσίασης, απ’ την επίσημη ιστορία, της κοινωνικής έκρηξης σαν εθνική αφύπνιση και του απελευθερωτικού πολέμου των «κατώτερων τάξεων του λαού» σαν ομόθυμη συστράτευση εξουσιαστών και εξουσιαζομένων «ελλήνων» ενάντια αποκλειστικά στον «ξένο» ζυγό, δεν αποκαλύπτουν μονάχα ξένες πηγές (τις οποίες το σύνολο σχεδόν της ελληνικής ιστοριογραφίας θεωρεί –εφόσον υπονομεύουν τον παραληρηματικό εθνικό της λόγο– αναξιόπιστες και χαρακτηρίζει συλλήβδην σαν υποβολιμιαίες), αλλά καταδεικνύει η ίδια η ανατρεπτική κοινωνική πραγματικότητα εκείνης της εποχής στον «ελλαδικό χώρο», όπως αυτή έστω και αποσπασματικά καταγράφεται και αναγκαστικά υπονοείται ή αντανακλάται στις σελίδες της.

Οι πολύτροπα αποτρεπτικές της επανάστασης απόπειρες των «ελληνικών» ηγετικών ομάδων, που εκδηλώθηκαν κατ’ αρχήν στην Πελοπόννησο, θ’ αποτελέσουν τον κοινό παρονομαστή και στις περισσότερες τοπικές εξεγέρσεις που θα ξεσπάσουν (με πετυχημένη κατάληξη ή μη), στη συνέχεια, σε αρκετές περιοχές του «ελλαδικού χώρου» και οι οποίες αποδεδειγμένα –παρά τον πρωτοβουλιακό ρόλο που θα παίζουν στην εκδήλωση κάποιων απ’ αυτές ορισμένα μικροαστικά ριζοσπαστικά στοιχεία της Φιλικής Εταιρίας– δεν ακολουθούσαν καμιά προκαθορισμένη χρονική αλληλουχία η οποία να υποδηλώνει την εφαρμογή ενός «πανεθνικού» σχεδίου δράσης, αλλά υπήρξαν προϊόντα μιας απολύτως φυσιολογικής διαδικασίας: της αλυσιδωτής κοινωνικής αντίδρασης που προκάλεσαν τα εξεγερτικά γεγονότα του Μωρηά.

Οι αστοί οικοκυραίοι-εφοπλιστές των ναυτικών νησιών, αρνούμενοι να παίξουν τον «νομοτελειακά συνεπαγόμενο» –απ’ τη μεταφυσικής ουσιαστικά απόκλισης μαρξιστική αντίληψη για την ιστορική κίνηση, βάσει της οποίας επιχειρεί ολόκληρο το φάσμα της ελληνικής αριστερής ιστοριογραφίας να προσδιορίσει το χαρακτήρα της επανάστασης του 1821– πρωτοποριακό τους ρόλο, θα συρθούν απ’ τους συντροφοναύτες στη διαδικασία ανατροπής του κυριαρχικού σκηνικού, όπως άλλωστε και οι εύποροι (κοτσαμπάσηδες, δεσποτάδες κ.ά.) του ηπειρωτικού χώρου και των αγροτικών νησιών, απ’ την πιο στατική –κατά την ίδια αντίληψη– μερίδα της «ελλαδικής» κοινωνίας, τους εξαθλιωμένους αγροτοκτηνοτροφικούς πληθυσμούς.

Ακόμη κι ο συντηρητικότερος της «αοράτου αρχής» των φιλικών, ο Ξάνθος –που στα απομνημονεύματά του αποδίδει το εξεγερτικό σάλπισμα του Μωρηά στους τεκμηριωμένα πασχίζοντες να το αποτρέψουν κοτσαμπάσηδες και δεσποτάδες– θα παραδεχτει ότι «…εις τας Νήσους και την Ρούμελην τουναντίον ο λαός και οι καπιτάνοι επαναστατήσαντες υπεχρέωσαν τους προεστώτας να συγκατανεύσωσιν».(18)

Η αναγκαστικά σύντομη και λειψή, αλλά ενδεικτική του χαρακτήρα των διαδραματιζόμενων, επιστροφή και περιήγηση στο χωροχρόνο της εκδήλωσης των εξεγερτικών γεγονότων που θα επιχειρήσουμε στη συνέχεια, μέσα απ’ τις σκόπιμα σκεπασμένες με τη σκόνη της λήθης σελίδες της κοινωνικής ιστορίας, θεωρούμε ότι το πιστοποιεί.

Η πάμπλουτη Ύδρα, που για το συσσωρευμένο χρυσάφι στις στέρνες των αρχόντων της την αποκαλούσαν «Μικρή Αγγλία» –αντίθετα απ’ ό,τι συνέβη στις Σπέτσες, που θα ξεσηκωθούν με τον Πάνου, και στα Ψαρά, όπου η «δημοκρατική» κοινοτική διοίκηση η οποία είχε προκύψει μετά την εξέγερση του 1815 θα θέσει μαζί με τον «κοινό λαό» αμέσως τα καράβια του νησιού (που άλλωστε κινούνταν με κεφάλαια πλούσιων Χιωτών) στην υπηρεσία της επανάστασης–, θα συμμετάσχει σ’ αυτήν «κινηθέντος του λαού παρά γνώμην των προκρίτων».(19)

«Σύμφωνα με πληροφορίες από την Ύδρα», θα σημειώσει στο ημερολόγιό του ο πρόξενος της Ολλανδίας στην Αθήνα, «έγινε στις 27 Μαρτίου επανάσταση του όχλου που κραύγαζε ελευθερία-ισότητα κ.λπ. και ζητούσε χρήματα απ’ τους πλουσίους».(20) Γεγονός που θ’ αναγκάσει τους κατοπινούς «ηγέτες» της επανάστασης, και πρωταγωνιστές αργότερα της πολιτικής σκηνής του νεοσύστατου κράτους (Κουντουριώτης, Μιαούλης, Ορλάνδος κ.ά.), να κλειστούν στ’ αρχοντικά τους, να καταβάλουν στους πολιορκητές τους συντροφοναύτες (που άνεργοι εκείνη την εποχή είχαν καταλάβει ήδη τα πλοία και αρματωθεί) ένα υπέρογκο χρηματικό ποσό για την κίνηση του στόλου και να παραδώσουν τη διοίκηση του νησιού σε επαναστατική, υπό τον Αντώνη Οικονόμου (άνεργο καπετάνιο), επιτροπή.

«Περιορισμένοι όντες, ως είπομεν, εις τας οικίας των», επαληθεύει, όπως και πολλοί άλλοι απομνημονευματογράφοι, ο Φωτάκος, «αναγκάσθηκαν και από τα παράθυρα των οικιών των εκρέμαγαν τα τάλαρα φοβούμενοι τον λαόν, και ωμολόγησαν προσέτι, ότι θέλουν και αυτοί την επανάστασιν…».(21)

Στην αγροτική Σάμο οι ολιγαρχικοί «καλικάτζαροι» (κοτσαμπάσηδες, δεσποτάδες κ.ά.), που είχαν υπερισχύσει μετά το 1813 με τη βοήθεια των Οθωμανών και έναντι των «καρμανιόλων» στο κοινοτικό σύστημα, «ετάχθησαν», σύμφωνα με τον Τρικούπη, «με την Τουρκικήν εξουσίαν και δεν ήθελαν την επανάστασιν, αλλά τουναντίον είχαν διάθεση να τη χτυπήσουν».

Έντρομοι μπροστά στον ξεσηκωμό που προκάλεσε στα χωριά του νησιού ο απόηχος των συντελούμενων σ’ άλλα μέρη του «ελλαδικού χώρου» εκρηκτικών γεγονότων, θα συγκροτήσουν φρουρά για ν’ αποτρέψουν την επιχειρούμενη εισβολή των εξεγερμένων αγροτών στη χώρα, θα ειδοποιήσουν τους Οθωμανούς διοικητές των γύρω νησιών να στείλουν στρατεύματα για την καταστολή «των εν τη νήσω αναφυεισών ταραχών» προτρέποντάς τους να προχωρήσουν «εις σύλληψιν των αποστατών» και, τελικά, θα φυγαδεύσουν τους Οθωμανούς αξιωματούχους του νησιού στα μικρασιατικά παράλια.

«Τούτου γενομένου», καταλήγει ο Τρικούπης, «όλη η νήσος και αυτή η χώρα ήσαν εντός ολίγων ημερών εις πλήρη επανάστασιν παρά γνώμιν των προκρίτων»,(22) οι οποίοι, προκειμένου να εκτονώσουν την κοινωνική ένταση, θα παραδώσουν την κοινοτική διοίκηση στον φιλικό Λυκούργο Λογοθέτη, που έφθασε στο νησί (όπως άλλωστε κι άλλοι αξιωματούχοι της Εταιρίας σε ανάλογες περιπτώσεις) μετά την εκδήλωση (14.4.1821) και «επικράτηση» της εξέγερσης.

Στην Άνδρο οι προύχοντες αναγκαστικά θα αποδεχτούν τα τετελεσμένα εξεγερτικά γεγονότα –που ξεκίνησαν με πρωτοβουλία του αιρετικού κληρικού και φιλόσοφου Θεόφιλου Καΐρη, που θα αφορισθεί αργότερα απ’ την εκκλησία–, προσέχοντας «όμως πάντα να μην ξεφύγει από τα χέρια τους η κατάσταση, και στις δύσκολες στιγμές ήταν πάλι έτοιμοι να προσκυνήσουν».(23)

Στην Κάλυμνο οι αγρότες και ναύτες του νησιού –που, σύμφωνα με το χρονικό του Καραβοκυρού, με τον Μιχαήλ Ρεΐση «ηνόουν να σηκώσουν αμέσως τη σημαίαν της επαναστάσεως» ενάντια στη θέληση «των νουνεχόντων και οικοκυραίων», οι οποίοι, όπως και οι ομόλογοί τους σ’ ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο, «εθεώρουν τούτο πρόωρον» προκειμένου να την αποτρέψουν–, μετά τη δολοφονία τριών επαναστατών από ανθρώπους των προκρίτων, θ’ αναγκάσουν τους τελευταίους να κλειστούν στο Κάστρο «ένθα ήτο και ο διοικητής Αγάς»(24) και θα τους πολιορκήσουν για δύο μήνες, χωρίς ωστόσο να επικρατήσουν τελικά.

Στη Σίκινο, όπου «οι θερμότεροι υπεκίνησαν τον λαόν εις στάσιν κατά της καθεστηκυίας αρχής», το πρώτο μέλημα των εξεγερμένων ήταν η απόπειρα καθαίρεσης του «έλληνα» βοεβόδα Δημητρακόπουλου και η απαλλοτρίωση των συγκεντρωμένων φόρων.

Περιγράφοντας, ο τελευταίος, σε αναφορά του προς την Καγκελαρία του τόπου, τα διαδραματισθέντα στη συνέλευση των κατοίκων που οδήγησαν στη στάση, τους πληροφορεί πως «…εις την σημερινή σύναξιν δεν είδα κατά το σύνηθες ούτε τους αγίους ιερείς ούτε τους Προεστώτας ούτε νοικοκύριδες, αλλά μόνο μερικοί των οικοκυραίων, πλην δεν ημπόρεσα να καταλάβω αν όλοι εσυνάχθησαν με την θέλησίν των ή τους ετράβησαν οι δημογέρτες…»(25)

Στη Νάξο η αντίδραση των αριστοκρατικών καταλοίπων της φραγκοκρατίας και στη συνέχεια της οθωμανοκρατίας, σύντομα θα σαρωθεί, αφού, σύμφωνα με τον Κασομούλη, «οι χωρικοί επαναστατήσαντες ελησμόνησαν τα προνόμια των αρχόντων και δεν τους πρόσφερναν τίποτα».(26)

Στην Κρήτη οι αγρότες και κτηνοτρόφοι των ορεινών περιοχών (Σφακιανοί κ.ά.) χριστιανοί, αλλά και κάποιοι μουσουλμάνοι, θα ξεσηκωθούν μόλις γίνουν γνωστά τα διαδραματιζόμενα στον υπόλοιπο «ελλαδικό χώρο», παρά την ύπαρξη ισχυρών οθωμανικών στρατευμάτων στο νησί, παρά το γεγονός ότι «μόλις τον τελευταίον Μάρτιον έλαβαν αμυδράν τινά ιδέαν της εταιρίας»(27) –το τελικό σχέδιο, άλλωστε, της ηγεσίας των φιλικών δεν προέβλεπε τίποτε συγκεκριμένο, εφ’ όσον κατέληγε αναφέροντας ότι «περί δε Κρήτης και λοιπών νήσων της Μεσογείου θέλομεν ομιλήσει τα δοκούντα εν καιρώ πρέποντι»(28)– και παρά τη σκληρή αντίδραση των προυχόντων και των αρχιερέων.

Οι τελευταίοι, σύμφωνα με τον Τρικούπη, «…κατέβαλον πάσαν φροντίδα εις διατήρησιν της ησυχίας καθ’ όλην την νήσον, εκδώσαντες εγκυκλίους προς τους υπό την ποιμαντορίαν των, δι’ ων εξύμνουν τας απείρους προς αυτούς αγαθοεργίας της υψηλής Πύλης, και τους εσυμβούλευαν να προσέχωσιν αυστηρώς μη τύχη και δια κακοβούλων και απατηλών εισηγήσεων αποπλανηθώσιν, ως οι αχάριστοι Πελοποννήσιοι, από της σωτηρίου οδού τής προς την Πύλην υποταγής των».(29)

Αργότερα, όταν ο μητροπολίτης Κυδωνίας θα καλέσει τους εξεγερμένους σε υποταγή στον «φιλάνθρωπον αρχιστράτηγον Χασάν Πασάν», θα πάρει την εξής απάντηση: «Δεν ελπίζαμεν ποτέ ότι μέχρι τούδε υπάρχετε εις την ζωήν… ηπορήσαμεν δε μόνον όταν είδομεν να μας προτρέπετε να υποταχθώμεν και δευτέραν φοράν. Το αυτό δε νομίζομεν ως να μας λέγετε να δέσωμεν τας χείρας μας δια να μας σφάξωσιν πάλιν…» (30)

Στη Χίο η εξέγερση, που ξεκίνησε τον επόμενο χρόνο με τη βοήθεια των ήδη επαναστατημένων σαμιωτών και «τους κατοίκους φέροντας αντί πυροβόλων οβελούς, αξίνας, δικέλλας και αντί ξιφών και σπαθιών, σφενδόντας και ρόπαλα», θα καταπνιγεί με πρωτοφανή αγριότητα χάρη στην «μίσθωσιν υπό της δημογεροντίας 200 Τουρκοκρητών αντί 400 γροσίων την ημέραν», που θα ενισχύσουν την οθωμανική φρουρά, σύμφωνα με τη μαρτυρία του κατοπινού μητροπολίτη Γρηγορίου Φωτεινού, και τη «σύμπραξιν των χριστιανών προεστώτων με την τούρκικην διοίκησιν διά τη συνάθροισιν των όπλων», τον αφοπλισμό δηλαδή των χωρικών, μέχρι «οικιακών μαχαιρών» και «πελέκεων».(31)

Στην Αττική ο αυθόρμητος ξεσηκωμός των αγροτών απ’ τα περίχωρα της Αθήνας (Μενίδι, Χασιά κ.ά.) με τον Μελέτη Βασιλείου, και η φημολογούμενη απόπειρα εισβολής τους στην πόλη, θ’ αναγκάσουν τους Οθωμανούς εξουσιαστές να κλειστούν στο κάστρο (στην Ακρόπολη), παίρνοντας μαζί τους σαν ομήρους όσους απ’ τους προκρίτους δεν είχαν διαφύγει σ’ άλλα μέρη της Στερεάς μόλις αντίκρισαν τον επαναστατικό κουρνιαχτό.

Μια πρακτική αναστολής της επαναστατικής διαδικασίας που, όπως και σ’ άλλα μέρη του «ελλαδικού χώρου», θ’ αποδειχτεί ατελέσφορη, καθώς οι αγρότες, όχι μόνο θα εισβάλουν στην πόλη, αλλά θα επιδοθούν σε λεηλασίες οθωμανικών και χριστιανικών αρχοντικών, θα απειλήσουν με σφαγή τον αρχιεπίσκοπο Διονύσιο (ανιψιό του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄ –που επέστρεψε μετά την επικράτηση των εξεγερμένων απ’ τη Λειβαδιά–, όπου είχε καταφύγει μετά τις πρώτες ανατρεπτικές εκδηλώσεις) και θα τον περιορίσουν τελικά στη μητρόπολη και, φυσικά, με τη βοήθεια ναυτικών από την Αίγινα και την Τζια θ’ αρχίσουν, μια μεγάλης διάρκειας πολιορκία της Ακρόπολης. Μια πολιορκία που θα συνοδευτεί, όπως ήταν φυσικό, από τους αλλεπάλληλους βομβαρδισμούς της.

Τα περί προσφοράς απ’ τους πολιορκητές μολυβιού, για να σταματήσουν οι Οθωμανοί αφαιρώντας τις μεταλλικές συνδέσεις να καταστρέφουν τις κολόνες του Παρθενώνα, μυθολογήματα –που κατασκευάστηκαν αργότερα για να προσδώσουν εθνική χροιά σε μια εξέγερση της οποίας τον κοινωνικό χαρακτήρα αντιλαμβανόμενος ο Δ. Υψηλάντης θα προσπαθήσει να εκτρέψει αντικαθιστώντας (όπως και σε άλλες περιπτώσεις) τον Μελέτη Βασιλείου με τον υδραίο Νέγκα και αργότερα, μετά από αψιμαχίες, με τον Λιβέριο Λιβερόπουλο– δεν τεκμηριώνονται από καμιά ιστορική πηγή και δεν αντανακλούν, βέβαια, μια λογική εκτίμηση εκείνης της σφοδρής συγκρουσιακής κατάστασης.(32)

Στην Ήπειρο και την υπόλοιπη Στερεά, που αποτελούσαν θέατρο συγκρούσεων εκείνη την εποχή ανάμεσα στην Πύλη και τον αποστάτη Αλή Πασά, η επανάσταση «βράδυνε αδικαιολόγητα, όχι μόνον από την αντίδραση του προύχοντα της Λειβαδιάς Νίκου Νάκου καθώς και των προυχόντων του Μαυρίλου Χατζηδημακαίων που έστελναν γράμματα στους Τούρκους, αλλά και των αρματωλών Μ. Κοντογιάννη, Στουρνάρη Πούλη κ.ά. Κι όταν ο Διάκος έστειλε τον Ι. Λάππα μ’ αγρότες να επαναστατήσει τη Θήβα, μόνον οι χωριάτες από τα Βίλλια και οι Θηβαίοι αγρότες κινήθηκαν».(33)

Ωστόσο σταδιακά όλα τ’ αναχώματα που στήθηκαν για να αναχαιτήσουν τη διάχυση του επαναστατικού πνεύματος και στη Ρούμελη θα υποχωρήσουν, και πολλοί απ’ τούς προύχοντες πρωτομάστορές τους (Τσολάκογλοι, Χασαπαίοι, Χατζηδημακαίοι, κ.ά.) θα εξοντωθούν αργότερα «με φοβεράν δε ωμότητα ενίοτε», είτε απ’ τους εξεγερμένους αγρότες, είτε απ’ τους παραγκωνισμένους, κατά την προεπαναστατική περίοδο, ανταγωνιστές τους στη νομή και διαχείριση της εξουσίας αρματωλούς και καπεταναίους.

Στην ορεινή Θεσσαλία «…οι υιοί των γελαδαρέων και πιστικών και γεωργών έτρεξαν ταχύτερον από τους υιούς των πλουσίων και αρχόντων εις τούτο το μέγα δείπνον της κοινής ημών μητρός και αυτοί προσπαθώσιν να τη βγάλωσι από τον βόρβορον και να την παστρέψωσι με το αίμα των»,(34) θα γράψει με το ψευδώνυμο «Νέος Ιατρός» κάποιος ευκατάστατος λόγιος του κύκλου Βηλαρά (πολλοί πιθανολογούν ότι είναι ο Κονομάτης) σε μια εξιστόρηση των επαναστατικών γεγονότων υπό μορφήν επιστολής, ταυτίζοντας, φυσικά, αυθαίρετα τις επιδιώξεις των καταπιεσμένων με τα εθνικά οράματα της παροικιακής και ελλαδικής αστικής τάξης.

Παρά την ύπαρξη σημαντικότατων οθωμανικών στρατιωτικών δυνάμεων και κόντρα στις απανωτές πιέσεις και προτροπές του μητροπολίτη της Λάρισας Μελέτιου στο ποίμνιό του για μια προς «…το βασίλειον κράτος υποταγήν άκραν, και ευπείθιαν…», οι αγρότες και κτηνοτρόφοι των χωριών του Πηλίου με πρωτοβουλία του «κακορίζικου αρχιμανδρίτη Γαζή», σύμφωνα με μια ενθύμηση κάποιου ηγούμενου του Πανάρετου, που κατέγραψε ο Κορδάτος, θα ξεσηκωθούν.

«…Από τη χόρα Ζαγορά», γράφει ο καλόγερος, «σικόθικεν ο καπιτάνιος Κυριάκος [Μπασδέκης] μαζί του πίγαν ο γιός του γιαλά φίλπας [Ιωάννου], ο Τζαμτσαρέλος κι πολί κσιπόλιτι κι παρακιντέδες που τους τράβικσε ο νταΐς Στέφος απ’ τιν περαχόρα. Ι παναθεματιζμένι», συνεχίζει, «κτίπισαν τους προυεστούς το Φρόνιμο κι τουν Κασαβέτι κι τουν Παπαλεξαντρί, ο Θεός όμους ο μεγαλοδίναμος έβαλε του χέρι του κι σταμάτισε ου χαλαζμός. Ιρθεν ο δεσπότις τις Λάρσας Μελέτιος με τουν Πασά κι έκαναν ζάπι. Ολι ινικοκερέΐ στα ικοσιτέσαρα [χωριά] βγίκαν κι προσκίνισαν κι φίλαξαν τουν ντουνιά από μιγάλον χαλασμό».(35)

Στη Χαλκιδική οι Οθωμανοί αξιωματούχοι, στην προσπάθειά τους να προλάβουν κάθε εκδήλωση της πρόδηλης εξεγερτικής διάθεσης των αγροτών της, θα στείλουν στρατεύματα απ’ τη Θεσσαλονίκη και θα επιχειρήσουν κατά την πάγια τακτική τους να κρατήσουν σαν ομήρους τους προεστούς του Πολυγύρου, που έντρομοι θα εγκαταλείψουν την πόλη. Η βάναυση όμως συμπεριφορά των στρατευμάτων τους θα προκαλέσει τελικά το αντίθετο απ’ το σκοπούμενο αποτέλεσμα, καθώς οι κάτοικοι «εις πρόληψιν δε του κακού έδραξαν τα όπλα, επάτησαν το διοικητήριον την επαύριον, εφόνευσαν τον διοικητήν και τους περί αυτόν 28 στρατιώτας και εκστράτευσαν αυθημερόν εις προφύλαξιν της κωμοπόλεως». Τα αντίποινα στα οποία θα προχωρήσουν οι Οθωμανοί εξουσιαστές (φόνοι προυχόντων, παπάδων και πολλών φτωχών λαϊκών) θα συμβάλουν στη γενίκευση της εξέγερσης σ’ όλη τη Χαλκιδική, «διότι κατά το παράδειγμα του Πολυγύρου όλα τα χωριά της επαρχίας και άλλα κατόπιν αυτών έδραξαν τα όπλα και πανταχόθεν συνέρρευσαν στρατεύματα».(36)

Ωστόσο, σύντομα η επανάσταση στην Ανατολική Μακεδονία, έχοντας ν’ αντιμετωπίσει φοβερά δυσανάλογο για τις δυνάμεις της αριθμό εχθρικών στρατευμάτων, τις αντιδράσεις της πλειοψηφίας των προυχόντων και, τελικά, την υπονόμευση του ανώτερου κλήρου –αφού «άπαντες οι εν τη Κοινή Συνάξει των δεκαεννιά ιερών μοναστηριών του Αγίου όρους προϊστάμενοι», θα προδώσουν, προκειμένου να γλυτώσουν τα κεφάλια τους και την περιουσία τους, τους επαναστάτες και τον αυτοπροβαλλόμενο σαν ηγέτη τους και «προστάτη της Μακεδονίας» φιλικό Εμμανουήλ Παπά–, θα καταπνιγεί, αναγκάζοντας πολλούς απ’ τους εξεγερμένους να καταφύγουν και να συνεχίσουν τη δράση τους στη Στερεά και την Εύβοια, όπου ήδη είχαν εκδηλωθεί αγροτικές εξεγέρσεις (Χαλκίδα, Λίμνη, Κύμη κ.α.).

Στα Επτάνησα, τέλος, οι «έλληνες» βουλευτές του Ιονίου κράτους και οι άγγλοι κατακτητές, μπροστά στην αδυναμία ανακοπής –μέσω αλλεπάλληλων προκηρύξεων– της ογκούμενης εκείνη τη χρονική περίοδο κοινωνικής δυσαρέσκειας, αλλά και της αλληλεγγύης των κατοίκων τους προς τους εξεγερμένους του οθωμανοκρατούμενου ελλαδικού χώρου, η οποία εκδηλωνόταν ποικιλότροπα ακόμα και με στάσεις (Ζάκυνθος, Κύθηρα), θα προχωρήσουν στην καταστολή κάθε αντίδρασης, στον αφοπλισμό των χωρικών και τελικά στην επιβολή στρατιωτικού νόμου.

«Οφείλω δε να μη παραλείψω ενταύθα», σημειώνει στα απομνημονεύματά του, αναφερόμενος στα εξεγερτικά γεγονότα της Ζακύνθου και σ’ όσα ακολούθησαν, ο γραμματέας του Κολοκοτρώνη Οικονόμου, «ότι η φήμη και κοινή μάλιστα γνώμη εβεβαίου, ότι και αυτήν την ένοπλον μετά του λαού ρήξιν, αυτοί της προστασίας υπηρέται προεκάλεσαν και επίτηδες, εν ου δέοντι, πρώτοι μεν αυτοί πυροβολήσαντες, εις δε τον λαόν αποδόντες τον πρώτον πυροβολισμόν. Τούτο παρέσχεν εις τον διοικητήν την ζητουμένην αφορμήν δρακοντείου αυστηρότητος, ως και εις τον Αρμοστήν [Μαίτλαντ] την επιθυμητήν εύλογον πως αιτίαν, να υποβάλουν την νήσον όλην υπό στρατιωτικόν νόμον, ν’ απαγχονίσουν πέντε χωρικούς, πισσώσουν και κρεμάσουν εις κλουβία τα πτώματά των επί των πέριξ της πόλεως υψωμάτων προς έμπνευσιν τρόμου. Αφώπλισαν δε και πάντας τους της νήσου κατοίκους, εφυλάκισαν έως εκατόν πολίτας Ζακυνθίους, και ιερείς έτι, εις το φρούριον ως υπόπτους ή απειθείς».(37)

Κατασταλτικά και προληπτικά μέτρα, που όμως δεν θα σταθούν ικανά ν’ αποτρέψουν ούτε την εκδήλωση στα αμέσως επόμενα χρόνια κοινωνικών ταραχών στ’ αγγλοκρατούμενα Επτάνησα, ούτε την ενεργό συμμετοχή πολλών κατοίκων τους στο πλάι των εξεγερμένων του οθωμανοκρατούμενου «ελλαδικού χώρου» στον απελευθερωτικό αγώνα, στα πλαίσια μιας πρωτοφανούς για εκείνη την εποχή σε έκταση, πολύμορφης και ετερόδοξης κίνησης αλληλεγγύης, στην οποία, εκτός των επώνυμων και ανώνυμων ευρωπαίων «φιλελλήνων», θα συμμετάσχουν εθελοντές από κάθε σχεδόν γωνιά της γης (ασιάτες, νοτιοαμερικάνοι, βορειο-αμερικάνοι κ.ά.) και, κυρίως, απ’ το βαλκανικό χώρο (αρβανίτες, ρουμάνοι, βούλγαροι, βόσνιοι, σέρβοι, μακεδόνες κ.ά.). Την προσφορά των τελευταίων ωστόσο, παρ’ ότι πιο σημαντική, ως μη κινούμενη όπως αυτή των δυτικο-ευρωπαίων απ’ το πνεύμα του «διαφωτισμού», της «υπεράσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων» και της «αρχής της αυτοδιάθεσης των εθνών», η επίσημη ιστορία υποβαθμίζει και πολλές φορές αγνοεί, όπως παραβλέπει και αγνοεί, προκειμένου να ενισχύσει την ευρεία αντίληψη για τον καθαρά εθνικό και θρησκευτικό χαρακτήρα της επαναστατικής έκρηξης του 1821, «ότι έχουμε», σύμφωνα με τις έρευνες του ιστορικού Σπύρου Λουκάτου, ακόμη και «τούρκικο φιλελληνισμό, έχουμε φιλέλληνες Τούρκους, έχουμε τον ανώτερο θρησκευτικό ηγέτη της Τουρκίας να μη θέλει να πειθαρχήσει σε σουλτανική εντολή για να καταδικάσει τον ελληνικό αγώνα και γι’ αυτό να εξορίζεται και κατά τη διάρκεια της εξορίας να εκτελείται. Έχουμε άλλους Τούρκους επίσης που μπήκαν μέσα στα στρατεύματα τα επαναστατικά και αγωνίστηκαν».(38)

Υπερτονίζοντας τη σημασία υπαρκτών φαινομένων, όπως της προσμονής –των γαλουχημένων για έναν αιώνα με τις προφητείες του Αγαθάγγελου καταπιεσμένων– βοήθειας απ’ τη χριστιανική Ρωσία και κρουσμάτων (όχι πάντως γενικευμένων) θρησκευτικής μισαλλοδοξίας σε βάρος φτωχών, εβραίων, μουσουλμάνων και καθολικών, η κρατούσα ιστοριογραφία αφήνει έντεχνα ανερμήνευτο το γεγονός ότι η κυρίαρχη χριστιανική ιδεολογία στάθηκε ανίκανη να αποτρέψει την κοινωνική έκρηξη. Το γεγονός ότι η επανάσταση, όχι μόνο θα ξεσπάσει παρά και κόντρα στην πολιτική βούληση της ηγεσίας του κλήρου, αλλά θα διαρρήξει και τον αξιακό πυρήνα της χριστιανικής κοσμοθεωρίας, αφού, όπως θα ομολογήσει και ο διαδεχθείς τον κρεμασμένο απ’ τον Σουλτάνο για την ανικανότητά του να την αποσοβήσει πατριάρχη Γρήγορο τον Ε΄, ο Ευγένιος ο Β΄, στο δεύτερο αφοριστικό κείμενο (Αύγουστος του 1821), «…το μεγαλύτερο τμήμα του Ελληνικού έθνους αντί να δείξει την απέραντη ευγνωμοσύνη [στο σουλτανικό κράτος] ξέχασε αυτή την απέραντη ευγένεια με την άρνηση και καταπάτηση των θεσμών της θρησκείας που παραγγέλλουν πλήρη υποταγή και υπακοή σ’ αυτή την ουρανοσκεπή αυτοκρατορική δύναμη».

Για πρώτη φορά τόσο μαζικά, οι αναμφισβήτητα θρησκόληπτοι ραγιάδες και σ’ ολόκληρο τον «ελλαδικό χώρο» θ’ αρνηθούν ν’ ακολουθήσουν τις απειλητικές προσταγές του θεϊκού εκπροσώπου, «…να καταθέσουν», δηλαδή, «αμέσως τα όπλα τους και να επανέλθουν στην αρχική κατάσταση της τέλειας και νόμιμης υποταγής», και θα συνεχίσουν με πάθος «τα άσκοπα κινήματα, που τόσα τρελλά σχεδιάστηκαν υπό την επήρεια του άθλιου Δαίμονα»,(39) κινήματα στα οποία θα πάρουν μέρος, μαζί με τους χιλιάδες καταπιεσμένους, και εκατοντάδες απλοί κληρικοί, αρνούμενοι στην πράξη τις εντολές μιας κοσμοθεωρίας που επαγγελλόταν την, μέσω μιας αναξιοπρεπούς επιβίωσης, κατάκτηση της βασιλείας των ουρανών και προκρίνοντας το ρίσκο του αγώνα για την απόκτηση της ελευθερίας επί της γης.

Τις ρωγμές, ωστόσο, που προκάλεσε η κοινωνική έκρηξη στην ψεύτικη και κατασκευασμένη –απ’ τους κρατούντες με σκοπό την άλωση των ιδιαιτεροτήτων και την πολιτιστική ομογενοποίηση των ετερογενών ανθρώπινων ομάδων του ευρύτερου βαλκανικού χώρου– θρησκευτική συνείδηση, θα επιχειρήσει να επουλώσει μερίδα των επίδοξων κυριάρχων της εποχής, με τη σταδιακή έντεχνη και βίαιη επιβολή της εθνικής ιδεολογίας, αποσκοπώντας στην ανακοπή της κοινωνικής πορείας της επανάστασης και της συνεπαγόμενης αυτοσυνειδητοποίησης των καταπιεσμένων και κατατείνοντας να εντάξει τις αυτονομημένες και αλληλοσπαρασσόμενες κατά τη διάρκειά της εξουσιαστικές ομάδες του «ελλαδικού χώρου», σε μια νέα ιεραρχική οντότητα, το εθνικό κράτος, στα πλαίσια της σταδιακής, μετά την αστική χειραγώγηση της κοινωνικής επανάστασης στη Γαλλία, αναδιάρθρωσης της κυριαρχίας και μεταλλαγής των εκμεταλλευτικών σχέσεων σ’ ολόκληρο τον ευρωπαϊκό χώρο.

[Από το Βιβλίο: Κυριαρχία και Κοινωνικοί Αγώνες στον Ελλαδικό Χώρο, τόμος Α΄, έκδοση ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΑΡΧΕΙΟΘΗΚΗ, Αθήνα 1996, σελίδες 283 – 301]

(ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ "ANARCHY PRESS" http://anarchypress.wordpress.com/ )